4 สิงหาคม 2547 13:14 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
*+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+*
ฉันไม่ใช่หินผาที่แข็งแกร่ง
หัวใจฉันอ่อนแรง เกินจะต้านทานสายลมหนาว
ฉันไม่กล้าเหม่อมอง ท้องฟ้า หรือแสงดาว
ฉันมีเพียงใจดวงร้าว ที่กอดตัวเองยามมีน้ำตา
ไม่รับรู้สัมผัสที่อบอุ่น
หัวใจที่เคยละมุนกลับแห้งแล้งไร้ความอ่อนหวาน
แม้รู้ดีว่าอยากก้าวข้ามผ่านดินแดนซึ้งไร้พันธนาการ
แต่ปีกฉันบอบบาง เกินกว่าจะโผบิน
ไม่อยากรับรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
หัวใจที่เดี่ยวดาย กับทุกวินาทีที่ผ่านไปอย่างช้า- ช้า
ไม่รับรู้ ทุกสัมผัสใดๆ ที่ผ่านเข้ามา
ลมหายใจแผ่วเบา อ่อนล้า รอเวลาหยุดลง
*+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+*
11 กรกฎาคม 2547 22:26 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ณ ค่ำคืนนี้มีเพียงความเหงากับความเวิ้งว้าง
ที่ยังคงเดินจูงมือระหว่างทาง ผ่านม่านราตรีฝัน
แสงสีซีดจางแห่งความทรงจำของคืนและวัน
อยากให้เธอ สัมผัสเงาฝัน ใต้แสงจันทร์ที่งดงาม
/*+*/*+*//*+*/*+*//*+*/*+*//*+*/*+*//*+*/*+*//*+*/*+*/
บางสิ่ง... ซุกซ่อนตัวอย่างเงียบงัน
หนึ่งความฝัน... รอวันตื่นอย่างโหยหา
แสงแรกแห่งรักที่เธอส่องมา
เพื่อค้นหาหัวใจดวงเก่าที่เดิมพัน
28 มิถุนายน 2547 11:21 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ในราตรีที่มืดมิดของค่ำคืนที่ยาวนานนี้
ยังคงมีเพียงดวงดาวที่ยังเต้นระบำอยู่บนฟากฟ้า
สายลมหนาวพัดพาความเหงาลอยผ่านม่านดวงตา
มีหยาดน้ำตาล้นเอ้อท้นออกมาจากภายใน
คนหนึ่งยังมองออกไปยังขอบฟ้าที่ไกลออกไป
อีกคนหนึ่งยังคงรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่อยู่ในกำมือ
มือสองมือยังคงจับกุมกันเอาไว้อย่างเดี่ยวดาย
ความมืดยังคงปกคลุมโลก......ตามวิถีที่เป็นอยู่
สิ่งที่ฉันพบมีเพียงอากาศกับความเวิ้งว้าง
*-*-*- ของจินตนาการของเราเพียงผู้เดียว *+*+*
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ฉันอาจจะฝันถึงบางอย่างที่ไม่มีอยู่อยู่จริง
ในขณะที่เค้าไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้ ...จับต้องไม่ได้
สัมผัสไม่ได้ และเธออาจมองไม่เห็น
อาจไม่เคยรู้ว่ามีใครคนหนึ่งยืนดูเธออยู่ตรงนี้
เธอเปรียบเสมือนกับขอบฟ้า.........
ส่วนตัวฉันนั้นเปรียบเสมือนกับขอบทะเล ......
เธอและฉันห่างกันเพียงแค่มองเห็น.......
ขอบทะเลอย่างฉัน....จะขอมองดู ....ขอบฟ้าตลอดกาล
16 มิถุนายน 2547 20:23 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ในความทรงจำครั้งสุดท้ายที่ฉันนั้นพร่ำบอกกับตัวเองเสมอมา
นั่นก็คือการสลัดคราบน้ำตาออกจากส่วนหนึ่งของหัวใจ
ยังพยายามที่จะหันหลังให้กลับอดีตที่ผ่านมา
เพื่อที่จะค้นหาคืนและวันที่งดงามในวันใหม่
สายป่านของความผูกพันนี้ได้เชื่อมโยงความรักบางไหม
กับเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดมันมีความหมายมากล้นใจ
กับความหมายเก่า ๆ กับหนึ่งของความทรงจำที่มีแต่น้ำตา
บนเส้นทางที่สองเราพ้นผ่านมาพร้อมกับภาพแห่งกาลเวลา
หากเพียงสิ่งเดียวที่เธอนั่นได้รับคือรางวัลของความปวดร้าวมันคงถึงเวลาแล้ว
ที่เธอจะต้องเปลี่ยนแปลงปล่อยมันไปเถอะปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถี
แล้วทุกอย่างก้อจะดีขึ้นด้วยตัวของมันเองเพียงแค่ปล่อยมันให้ผ่านไป
*+*+*++*+*+*+*+*+*+ตามเส้นทางปัจจุบัน +*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
.... อนึ่ง .. อดีต ปัจจุบัน อาจเป็นเพียงความทรงจำที่ดีสำหรับ ฉัน เพียงคนเดียว ....
23 พฤษภาคม 2547 15:49 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
เธอจะเกลียดและกลัวฉันไหม
หากฉันจะขอเฝ้ามองเธออยู่ในความมืด
ห้องของฉันนั้นไม่มีหน้าต่าง
ไม่มีแสงแดด หรือ แสงไฟ
มีแค่เพียงแสงสว่างจากความรักเท่านั้น
ที่คอยสะท้อนภาพของเธอให้ปรากฎขึ้น ในดวงตา ของฉัน
โปรดอย่าหวาดระแวงในตัวฉันเลย
ไม่ว่าความรักนั้นจะเป็นสีดำ หรือ สีขาว
ไม่ว่าความรัก นั้น จะมาจากแสงสว่าง หรือ ความมืด
รักของฉันนั้นก็ยังคงมีความหมายเช่นเดียวกัน
และความรัก ก็ยังคงเป็นรักเสมอ
อย่าพยายามค้นหาเลย ว่าฉันอยู่ที่ไหน
ความมืดนั้นกว้างใหญ่ ไพศาส และ คับแคบ เกินกว่าที่เธอคิด
เพียงแต่รับรู้เอาไว้ ว่ามีความรัก อยู่ที่นี่ เสมอ
แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นด้วยตา
หน้าส่วนตัว
1915
