1 เมษายน 2548 14:30 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ที่สุดกับการผ่านมาของความรัก...
สอนให้ฉันรู้จัก... บางสิ่งที่ไม่เคยมองเห็น
ฉันรัก ใครคนหนึ่ง ผู้ไม่มีหัวใจและชาเย็น
เหมือนเดินบนทางที่ยากเข็ญ... เป็นเหมือนนักเดินทางที่อ่อนแรง>
เธอ.....อาจมีคืนวันเพื่อการเริ่มต้น
ฉัน... ยังคงนั่งรอวันเวลาให้ผ่านพ้น... ในคืนที่เหน็บหนาว
ภาพเธอยังคุ้นตา... น้ำตาพร่าเลือนในทุกเรื่องราว
มองหาเธอในคืนเหน็บหนาวที่แสนยาว... เห็นเพียงเงาอันลางเลือน
>
ฉัน... จะฝันต่อไป
ว่าความรักของเราสดใส... อ่อนหวาน
ว่ารักเราเหมือนเรื่องราว เจ้าหญิง-เจ้าชายในนิทาน
แล้ววันหนึ่ง... คงต้องตื่นมาเพื่อพบพาน... ว่าไม่มีนิทานที่เป็นจริง>
หน้าส่วนตัว
1551
