21 กรกฎาคม 2544 11:30 น.
ภีม
แอบหลบไปอยู่ไหนไยหายหน้า
สืบเสาะหาทุกแห่งหนไร้คนเห็น
รู้บ้างไหมคิดถึงจังทั้งเช้าเย็น
เพราะเธอเป็นคนสำคัญกว่าใครใคร
เคยร่วมคิดร่วมฝันปันความสุข
บรรเทาทุกข์คลายเหงาเศร้าหวั่นไหว
ต่างคนต่างปกป้องคุ้มครองภัย
เป็นพลังกำลังใจให้แก่กัน
แอบหลบหน้าอยู่ไหนคนใจร้าย
เธอคงคลายความรักหักอกฉัน
ลืมความฝันงดงามความผูกพัน
เหลือแต่เพียงความโศกศัลย์ให้ฉันตรม
อย่าให้ฉันรับรู้ว่าอยู่ไหน
จะตามไปตอบแทนแสนสาสม
กับที่เธอทำให้ใจระทม
ต้องขื่นขมเจ็บแสบจนแทบตาย
แต่เพราะรักเธอมากยากทำลง
ต้องปลดปลงความคิดปลิดสลาย
ปล่อยเธอให้สนุกสุขสบาย
แล้วสุดท้ายคนสุขสันต์คือฉันเอง ฯ
18 กรกฎาคม 2544 23:14 น.
ภีม
สงบนิ่งแต่งดงามยามเคลื่อนไหว
ระทึกห้วงหัวใจให้ฝันหา
ประทับรอยดวงพักตร์ปักอุรา
เมื่อดวงตาเราสองมองสบกัน
บุพเพสันนิวาสอำนาจกล้า
ดั่งมนตราร่ายเป่าให้เฝ้าฝัน
อยากจะหยุดเวลาทิวาวัน
อยู่อย่างนั้นเพื่อให้ใจสองคน
เหตุอันใดไยวจีที่อยากเอ่ย
กลับนิ่งเฉยหวาดกลัวมัวสับสน
เข้าไปหากลับหวั่นไหวในกมล
ดั่งปากตนถูกเก็บเย็บติดกัน
ใครจะหยุดฉุดรั้งยั้งเวลา
จึงสิ้นท่าเลยช่วงห้วงความฝัน
พักตร์งดงามคลาไคลหายไปพลัน
ยืนนิ่งงันฝันค้างอยู่กลางทาง ฯ
15 กรกฎาคม 2544 03:13 น.
ภีม
รอดาวสกาวฟ้า ฉันแหงนหน้ามองหลายหน
รอนานเหลือจะทน ปากพร่ำบ่นปวดคอจัง
เมื่อไหร่ดาวจะมา ถึงเวลาไม่สมหวัง
เมฆน้อยลอยมาบัง คงต้องนั่งรออีกนาน
ฉันรอไม่ไหวแล้ว เสียงเจื้อยแจ้วไก่ขับขาน
ขณะรัตติกาล จะล่วงผ่านแสนเสียดาย
รออยู่ตลอดคืน อุตส่าห์ฝืนหน้ามองหงาย
ไม่เห็นดาวมากมาย โถสุดท้ายฉันง่วงนอน
ดาวไม่มาตามนัด ฉันอึดอัดคิดถึงหมอน
สุดแสนจะง่วงนอน ขอลาก่อนดาวไม่มา ฯ
14 กรกฎาคม 2544 22:24 น.
ภีม
จากนี้ไปเริ่มลิขิตชีวิตตน
เพื่อขุดค้นแสวงหาล่าความหมาย
จากนี้ไปอาจลำบากยากมากมาย
เพื่อนทักทายคือความเหงาเศร้าเสียใจ
จากนี้ไปอุปสรรคจักเหลือล้น
ต้องอดทนหนักหนาจะกล้าไหม
มองซ้ายขวาหน้าหลังหวังพึ่งใคร
จากนี้ไปไม่มีใครอยู่ใกล้เรา
จากนี้ไปพร้อมรับสรรพสิ่ง
จงทอดทิ้งความกลัวมัวอับเฉา
จากนี้ไปเพื่อนชีวิตใกล้ชิดเรา
มีเพียงเงาร่วมทางเคียงข้างกาย
จากนี้ไปเริ่มต้นค้นหาฝัน
เผื่อสักวันประสพพบความหมาย
จากนี้ไปอาจหวังตั้งมากมาย
จุดสุดท้ายอาจไม่ได้อะไรเลย ฯ
12 กรกฎาคม 2544 23:06 น.
ภีม
มองชีวิตคนเราเฝ้าครุ่นคิด ทั้งถูกผิดชั่วดีมีหลากหลาย
บ้างสร้างดีฝากไว้ให้มากมาย บ้างชั่วร้ายสร้างเวรเป็นเดนคน
บ้างร่ำรวยทรัพย์สินกินไม่หมด บ้างก็อดลำบากยากขัดสน
บ้างอุตส่าห์กล้ำกลืนและฝืนทน สร้างให้ตนอยู่ดีมีข้าวกิน
บ้างรวยแล้วหลงผิดไม่คิดพอ เที่ยวดิ้นรนเสริมต่อก่อหนี้สิน
มีคนเตือนบอกไปไม่ยลยิน ชั่วชีวินลำบากยากเข็ญใจ
บ้างวัยรุ่นหลงผิดติดสินค้า ต้องราคาแพงแพงแข่งกันใส่
การศึกษาฝึกตนมิสนใจ มัวหลงใหลวัตถุทุนิยม
บ้างยอมพลีขายตัวมั่วตัณหา เปลือยกายาให้ชายชั่วมั่วเสพสม
เพื่อสนองความต้องการด้านอารมณ์ ค่านิยมวิปริตเดินผิดทาง
นักการเมืองก็แย่งแข่งกันโกง ดังห่าโหงสัตว์ร้ายเดินส่ายหาง
เป็นรัฐมนตรีมีแนวทาง กินพุงกางชาติฉิบหายสบายใจ
มองชีวิตนิดน้อยเพียงร้อยปี สร้างความดีละชั่วมั่วหลงใหล
ชีวิตนี้มิยืนยงคงต่อไป จะตายลงเมื่อไรไม่รู้เลย
จงขวนขวายเร่งทำตามหน้าที่ ไม่หลบหนีละวางอย่างเมินเฉย
ปล่อยให้วันเวลามาล่วงเลย ช่างไม่รู้บ้างเลยหนอคนเรา ฯ
หน้าส่วนตัว
906
