29 พฤษภาคม 2548 23:45 น.
ภูวดินทร์
เมื่อเข้านอน...หลอนตน...จนไม่หลับ
ถึงพลิกกลับ...ไปมา...ซ้ายขวานั่น
ทำอย่างไร...ไม่หลับ...สับสนครัน
ทำให้หวั่น...ม่านตา...ปิดไม่ลง
ฟุบหน้าอีก...บนหมอน...ร้อนใจยิ่ง
นึกแต่สิ่ง...ผ่านมา...พาให้หลง
ข่มตาหลับ...พักใหญ่...ใจก็คง
นึกภาพส่ง...กลับมา...ตายังใส
พลิกหงายอีก...ปลีกหนี...ที่ฟุ้งซ่าน
อันรำคาญ...สุดทน...จนเกินไข
เอาหมอนทับ...กับหน้า...ไว้อีกใบ
ก็ยังไม่...ได้ผล...จนระอา
พลิกอยู่นั่น...จวบจน...พ้นยามสอง
จึงมาลอง...ใคร่ควรญ...เฝ้าทวนหา
เพราะเหตุไร...ไม่หลับ...ผลดังว่า
พลิกกายา...ตาโต...โก้หรือไง
จึงมีเหตุ...ทบทวน...ชวนท่านอ่าน
มีอาการ...กังวล...คนเศร้าใจ
ยาเสพติด...คาเฟอีน...กินเข้าไว้
โรคหัวใจ...ความปวด...รวดร้าวกาย
โรคซึมเศร้า...เหงาใจ...จัดในนี้
อีกบุหรี่...ที่ดูด...สูดกลิ่นใส่
นิโครติน...ตัวการ...สารตัวร้าย
มันทำให้...ใจตื่น...ฝืนไม่ลง
ดังกล่าวมา...ครั้นลด...ก็เลิกลา
ไม่นำมา...พาตน...ให้ไหลหลง
บริหาร...ร่างกาย...ได้ดำรง
ทุกคืนคง...หลับพลัน...ฝันถึงเธอ
พยายาม...ลดละ...ผละวิ่งหนี
ไม่คลุกคลี...ตั้งใจ...ไม่ข้องเจอ
หลายคืนนั้น...พลันหลับ...จนละเมอ
ฝันจนเพ้อ...ถึงเธอ...หลับง่ายจัง.
ภูวดินทร์
๒๙ พฤษภาคม ๒๕๔๘
28 พฤษภาคม 2548 23:12 น.
ภูวดินทร์
เป็นนักกลอนมือใหม่ใจคิดสู้
เขียนกลอนดูเอ้อ...! เข้าท่าพาหฤหรร
เซียนอ่านรู้ถามดูใครแต่งกัน
ควายหรือนั่นมันแต่งได้อย่างไร
ใจรักกลอนโดนด่าห้าพันรอบ
คนมันชอบถึงโดนด่าขนาดไหน
ทุรังแต่งด้วยตนทนเรื่อยไป
จิตมันให้ใจรักกลอนถอนไม่ลง
ถึงโดนด่าโดนโขกกะโหลกร้าว
ตีด้วยเข่าฟันด้วยศอกหลอกให้หลง
ยังแต่งเขียนเพียรอ่านกานท์กลอนคง
ยังไม่ปลงใจถดถอยสักน้อยจริง
ความภูมิใจในกลอนตอนแต่งเอง
แต่งเหมาะเหม็งแต่งเองภูมิใจยิ่ง
ดีกว่าโก้โอ้อวดลวดลายลิง
อย่างนี้ยิ่งไม่ภูมิใจไหม้อุรา
แต่งกลอนสดงดเชื่อและเบื่อทวง
คนทั้งปวงจะได้ไม่ร้องหา
เรียกลิขสิทธิ์จดทะเบียนทางปัญญา
มีข้อหาพาตนล้นอัปปรีย์
จึงไม่คิดลอกเลียนและเลียนแบบ
ให้ปวดแสบปวดร้อนนอนคล้ายผี
ให้เขาเย้ยเขาด่าทั่วปฐพี
"ไอ้อัปรีย์ลอกแต่กูรู้ไม่เป็น"
แต่งเองครับภูมิใจได้ขบคิด
แถมทั้งจิตเบิกบานทั้งเยือกเย็น
คิดละเอียดแต่งได้เป็นเหมือนเช่น
น้ำกระเซ็นเย็นฉ่ำดวงฤทัย
แต่งไม่คล้องมองให้เห็นเป็นโคลงฉันท์
ค่อยแต่งกันฝึกฝนตนเองไป
อ่านบทกลอนที่แต่งดีประกอบให้
แต่งเรื่อยไปหากใจรักเป็นนักกลอน.
*_* ++++++++++++++ *_*
ภูวดินทร์
๒๘ พฤษภาคม ๒๕๔๘
27 พฤษภาคม 2548 14:19 น.
ภูวดินทร์
ชายอินเดียผู้หนึ่งซึ่งทำงาน
สองปีผ่านทำงานคนรู้ทั่ว
วางหม้อดินใบใหญ่ใส่บ่าตัว
ที่ไหล่ขั้วข้างละใบใช้ตักน้ำ
หม้อใบหนึ่งซึ่งมีที่ร้อยร้าว
ใบสองเล่าน่าชมสมบูรณ์ล้ำ
บรรจุน้ำจากลำธารเป็นประจำ
ตามถ้อยคำของนายให้ทุกวาร
หม้อใบสวยยิ้มรื่นแช่มชื่นนัก
ดังคิกคักทักทายหม้อร้าวราน
หมดสภาพตราบน้ำจะถึงบ้าน
นายใช้งานน้ำน้อยด้อยเต็มที
หม้อดินร้าวผ่าวใจในตนนัก
รู้สึกหนักซ้ำนักปักอกรี่
ให้น้อยเนื้อต่ำใจในความดี
ไม่เต็มที่รับใช้ให้เจ้านาย
ตัดสินใจเอื้อนเอ่ยกับคนหาบ
ให้รับทราบคราบทุกข์ระทมหมาย
สองปีผ่านงานน้ำให้ละอาย
ให้ท่านได้เพียงครึ่งไม่ถึงเต็ม
คนหาบน้ำชี้ไปให้สังเกต
ได้บอกเหตุดอกไม้ได้อิ่มเอม
บานสะพรั่งข้างที่รั่วให้เกษม
ใจไม่เค็มได้รดน้ำตามข้างทาง
ดอกไม้งามปักแจกันบ้านเจ้านาย
เธอนั้นได้ให้ดอกไม้งามสะพรั่ง
ถ้าขาดเธอเจ้านายคงอ้างว้าง
ฉันจนทางหาดอกไม้ใส่แจกัน
ตัวเราเองมีคุณค่าอยู่เสมอ
ถ้าไปเพ้อเปรียบเทียบกับใครกัน
สิ่งไม่ดีควรแก้ไขแก้ใหม่นั่น
ผลลัพธ์นั้นชัยชนะเป็นของเรา.
ยกมา :"ผลลัพธ์ของการกระทำ
ไม่ใช่คำตอบแห่งชัยชนะของชีวิต"
ยกมา :"จุดมุ่งหมายและความตั้งใจจริงของเราต่างหาก
คือคำตอบที่แท้จริง"
ธรรมนีติ ยกมา :
บุคคลที่ชอบบำเพ็ญประโยชน์เกื้อกูล ๑
มิตรที่ดี ๑
ปราชญ์ ๑
ล้วนเป็นบุคคลที่หาได้ยาก
ทำนอง
เดียวกับยาที่มีรสอร่อย
และคนดีที่ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ
ย่อมหาได้ยากเช่นกัน
ภูวดินทร์
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๔๘
26 พฤษภาคม 2548 19:30 น.
ภูวดินทร์
เสน่ห์ปลายจวัก หมายถึง เสน่ห์ที่เกิดจากฝีมือปรุงอาหารให้โอชารส
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งเศรษฐี
อยากจะมีสะใภ้ให้ลูกชาย
จึงติดต่อขอสาวตั้งมากมาย
กำหนดหมายได้ดูหาคู่กัน
สาวหลายคนล้วนงามอร่ามแท้
งามปานแม้นางอัปสรสรวงสรรค์
เทียบนางงามจักรวาลได้เลยนั่น
ตลึงงันจะเลือกได้อย่างไรดี
ตัดสินใจใคร่เลือกเฮือกสุดท้าย
๒ นางได้เขียนไว้ในบัญชี
นางแรกนั้นนามว่า "มาลตี"
นางสองนี้มีนามว่า "กัลยา"
ไปเยี่ยมบ้านเพื่อทานอาหารกัน
สองบ้านนั้นพิสูจน์สูตรตำรา
รับประทานอาหารตัดสินว่า
สองนางหนานางใดได้เข้าวิน
ครั้นลูกชายไปหา "มาลตี"
นางได้ที่ใช้บ่าวสาวใช้สิ้น
ไม่สามารถปรุงเองเร่งทำกิน
เป็นอาจินณ์สั่งหามาให้ตน
มื้อต่อมาคราเคลื่อนเยือนบ้านสอง
บ้านของน้อง "กัลยา" ทำให้สน
นางปรุงเองทำเก่งอร่อยท้น
ฝีมือล้นเทียมทานอาหารกาย
ทั้งสองนางตั้งใจใฝ่หาแล้ว
เลือกนางแก้ว "กัลยา" ว่านางหมาย
ปรุงอาหารทานอร่อยมัดใจชาย
ที่เลือกได้ใช้อาหารการพิสูจน์
นิทานจบครบแล้วแววเสน่ห์
ทางวันเวย์มัดใจให้เร่งรุด
ปรุงอาหารการกินอร่อยสุด
ปองนงนุชสุดเสน่ห์ปลายจวัก.
ภูวดินทร์
๒๖ พฤษภาคม ๒๕๔๘
25 พฤษภาคม 2548 23:49 น.
ภูวดินทร์
ช่างงดงามอร่ามแท้ให้แลหา
เป็นปักษาว่า "ยูง" ได้สูงศักดิ์
เด่นสง่าน่ามองจับจ้องพักตร์
ให้ประจักษ์รักแน่นรำแพนกาง
ร่างช่างสมชมนกวิหคเหิน
ลีลาเดินเยื้องกรายระบัดหาง
ขนปีกหลากมากสีธรรมชาติสร้าง
ยามยูงกางหางทำรำแพนขน
ช่วงมกราถึงเมษาปีละช่วง
ตัวผู้ควงดวงใจจะให้สน
ดูแลใจให้ตัวเมียสนใจตน
เป็นท่วมท้นทนรอโอ้หนอใจ
จึงลำแพนแม้นดูรู้ปลายหาง
ยกขึ้นกางหางสั่นพลันสยาย
เป็นระยะคละเสียงร้องสนใจ
ตัวเมียได้ค่อยขยับสดับพลัน
ลำแพนขนให้สนได้ผลชัด
เสน่ห์มัดรัดรึงตรึงใจฝัน
รักทั้งสองคล้องใจได้สมกัน
ผสมพันธุ์สืบเชื้อสายไม่วายวาง
ยูงเป็นสัตว์คุ้มครองประเภทหนึ่ง
ชนิดซึ่งหายากอยากฝากฝัง
อย่าได้ล่าหาขนจนไม่ยั้ง
เหลือน้อยยังอาจสูญพันธุ์ทุกวันไป.
ชอบมากเลยครับนกยูงตอนรำแพนขน
ช่างแสนวิศษอะไรจะปานนั้น
ภูวดินทร์
๒๖ พฤษภาคม ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
1267
