22 มกราคม 2552 18:57 น.
มัทนา
เมื่อพิธีสาบานตนได้พ้นผ่าน
เกิดตำนานวีรชนของคนกล้า
สร้างความหวังกำลังใจในศรัทธา
“โอบามา”นั้นนับเป็นกัปตัน
คุมทิศทางหางเสือเรือลำใหญ่
ล่องทะเลกว้างไกลสู่ฝั่งฝัน
เมื่อพายุพัดมาจงฝ่าฟัน
ร่วมมือกันแก้ไขใช้ปัญญา
คราวซัพไพรม์ลุกลามข้ามซีกโลก
วิปโยคมรสุมรุมปัญหา
ก่อการร้ายข้ามชาติกวาดชีวา
อีกราคาน้ำมันพาลหวั่นใจ
ท่านกล่าวคำย้ำชัดว่าสัตย์ซื่อ
โปรดยึดถือถ้อยคำนำปราศรัย
จะวันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันใด
อย่าลืมว่าเคยเป็นใครในวันวาน
ใช่โกงกินสินบนของคนอื่น
ใครหยิบยื่นน้ำใจใคร่ปล่อยผ่าน
กี่ปัญหาจงฝ่าฟันให้ทันกาล
อย่าซ้ำรอยตำนานประจานตน
อย่าได้ล้มก่อนรุกทุกปัญหา
ใช้ปัญญาแก้ไขใช้เหตุผล
หลอมสีผิวรวมเป็นหนึ่งตรึงใจชน
ส่งผู้คนถึงฝั่งดังตั้งใจ
18 มกราคม 2552 15:29 น.
มัทนา
รำลึกวันจารอักษรเขียนกลอนสด
เกียรติยศใดใดไม่ยึดถือ
มีปากกาพาใจไปพร้อมมือ
เท่านี้คือความสุขจริงเหนือสิ่งใด
ทุกพจน์ถ้อยร้อยเราเข้าเป็นหนึ่ง
เพียงคิดถึง"ส่วนรวม" "ร่วมสมัย"
มิเคยวัดอัตตาห่าอะไร
มีเพียงใจจารจดรสกวี
รางวัลหรือคือของขวัญวันสนุก
ปันความสุขสดใสในหน้าที่
หวังเพียงสืบสานกลอนสอนชีวี
ใช่ว่ามีอัตตาเน้นเด่นกว่าใคร
ปรับความคิดสักนิดเถิดประเสริฐนัก
เขียนด้วยรักด้วยหลงรสบทกลอนใหม่
มาเถิดมาร่วมมือสื่อหัวใจ
คือหน้าที่ยิ่งใหญ่ในอัตตา
...............................................
เขียนเพื่ออุทิศให้แก่คนผู้นั้น
*** หมายเหตุสักเล็กน้อย : ที่ใช้คำว่าหน้าที่ เป็นเพราะว่าวันนั้นมีคนไปร่วมงานน้อย จึงจำเป็นต้องไปช่วยเพิ่มจำนวนคนเขียนกลอนสดน่ะ
แต่ความจริงแล้วการเขียนกลอนไม่ใช่หน้าที่เน้อ เรียกว่า เป็น ความรัก จะดีกว่า อิอิ
17 มกราคม 2552 01:42 น.
มัทนา
เมื่อเปลวเพลิงเริงรำระบำฟ้อน
ลมสะท้อนเปลวไฟให้โหยหา
เพิ่มไฟแรงแห่งรักและศรัทธา
ปลอบประชาอุ่นไอคลายหนาวเย็น
มาผิงไฟคลายหนาวคราวใจเจ็บ
จะหนาวเหน็บเพียงใดมีใครเห็น
ผิงไฟแรงแห่งศรัทธาท้าลำเค็ญ
เปลี่ยนไอเย็นเป็นไอรักจำหลักใจ
30 ธันวาคม 2551 02:51 น.
มัทนา
มองช่องว่างระหว่างวัยใช่ว่ากว้าง
ต่างเส้นทางเราร่วมเดินเผชิญฝัน
ต่างหัวใจแต่ “แรงใจ”ไม่ต่างกัน
มีรางวัลคือเส้นชัยอยู่ปลายทาง
เส้นทางฝันฉันสรรค์สร้างอย่างเงียบเงียบ
ค่อยละเลียบเดินไปไม่เคยห่าง
แม้เหนื่อยหนักพักหน่อยไม่ปล่อยวาง
มุ่งตรงสู่หนทางอย่างมั่นคง
ทุกเส้นทางต่างใช้ ใจ เพื่อไต่ฝัน
หากคืนวันผันแปรไปพาใจหลง
เพียงหลงผิดชีวิตคงปลิดปลง
ก่อนตายลงช้าช้าน่าเศร้าใจ
หากถนนสายนี้เป็นเส้นขนาน
ปลุกวิญญาณนักสู้กู้วันใหม่
อย่าปล่อยฝันอันพิสุทธิ์หลุดลอยไป
ฝันครั้งใหม่อาจยิ่งใหญ่ไม่เท่านี้ !
บนถนนสายนี้มี “ชีวิต”
เฝ้าลิขิตกานท์กลอนอักษรศรี
ทิพย์สถานวิมานทองของกวี
คือใจนี้มีความฝันเกินบรรยาย
อนาคตงดงามหรือ? – คือรางวัล
ที่เรานั้นไขว่คว้าหาความหมาย
ความสุขแท้แน่นอนก่อนความตาย
คือความหมายของชีวิตที่ผิดกัน
เราต่างเดินคนละทางอย่างอ่อนล้า
โปรดอย่ามาขัดขวางทางของฉัน
แม้ความสุขของหัวใจไม่ต่างกัน
แต่ระหว่างทางนั้นมันต่างนัก
เก็บความสุขเล็กเล็กบนหนทางฝัน
เติมสีสันแห่งหัวใจให้ตระหนัก
เมื่อนิยามความตายมาทายทัก
จะประจักษ์เพียงรอยยิ้มยามพริ้มตา
28 ธันวาคม 2551 04:37 น.
มัทนา
(ในบางมุมของนักแสดง)
ถึงเวลาเข้าฉากประชันบท
วาดลวดลายให้งดงามตามหน้าที่
ทุกทุกฉากจากละครสอนชีวี
ทุกตอนชี้ให้ชนเห็นไว้เป็นครู
บทพระเอกโง่เง่ามีเขางอก
โดนเขาหลอกใส่ร้ายกลายอดสู
แม้นางเอกเป็นดอกฟ้าน่าเชิดชู
กลับต้องอยู่เงียบงันพลันเศร้าใจ
บทบางตอนสอนชีวาน่าขบคิด
พลิกชีวิตดิ้นรนหนทางใหม่
พระเอกสู้กู้ชาติเป็นปราชญ์ไทย
สมองใช้แก้ปัญหาปัญญาชน
แต่งแต้มต่อเติมสีสันวันฟ้าใส
ด้วยตัวร้ายเก่าใหม่ให้สับสน
โยนความผิดคิดปอกลอกหลอกทุกคน
ท้ายก็ทนผลกรรมตามละคร
( ในบางมุมของคนดู )
ในอารมณ์คนดูก็รู้สึก
พร้อมคิดนึกตามแต่ในเรื่องสอน
แม้บางครั้งมีขุ่นใจในบางตอน
คราพอย้อนมองดูตนไม่พ้นทาง
ต่อให้ใจเคืองขุ่นกรุ่นแค่ไหน
เราทำได้เพียงเฝ้าดูอยู่ห่างห่าง
หากหักหลังชิงชังให้ปล่อยวาง
เพราะทุกอย่างนั้นจบบริบูรณ์
.............................................................................
"สวัสดี"
หน้าส่วนตัว
1038
