19 กรกฎาคม 2551 21:20 น.
มายามนตรา
ผมยังยาวถึงหลังดังก่อนนี้
ขาดมือที่ถักเปียเคลียหลังไหล่
เวลาหนาว...เหงานัก....อยากกอดใคร
ก็เหมือนไกลเกินคว้ามาครอบครอง
แหงนมองดาวพราวฟ้าคราดึกดื่น
ยิ่งสะอื้นท้อใจให้ทอดถอน
ยามฝนพรำฉ่ำใจให้อาวรณ์
มอบคำกลอน..ปลอบขวัญ..ฉัน..หรือ..เธอ
25 เมษายน 2551 02:16 น.
มายามนตรา
เธอบอกว่าจะไม่มาหาฉันอีก
แล้วหลบหลีกหรุบตาคราได้เห็น
เธอบอกว่าจบบทเรียน......ร้อน...และเย็น
ไม่จำเป็นต้องทักทายให้มากความ
เถอะ ! ก็ฉัน..เป็นฉันเช่นวันนี้
ร้าวฤดีเพียงใดไม่ต้องถาม
เถอะ ! ก็เธอ...เธอเป็นเช่นทุกยาม
จุดของความเข้าใจจึงไร้แวว....
11 เมษายน 2551 21:11 น.
มายามนตรา
หลงคิดว่าเขารักสลักมั่น
หลงคิดว่าทุกวันเขาคอยหา
หลงคิดว่าเขาอยากพบคอย..สบตา
หลงคิดว่าหัวใจมีให้รัก
แต่วันนี้ได้ซึ้งสำนึกแล้ว
เหมือนดวงแก้วร้าวแยกจึงแตกหัก
จะมีใครไหนหนอพอให้พัก.....
คลายเหนื่อยหนัก...จักขอบคุณและขอบคุณ....
2 เมษายน 2551 23:28 น.
มายามนตรา
ไปเยือนถิ่นต่างแดนแสนคิดถึง
ใจดวงหนึ่งฝากไว้ที่ไทยนี่
นับวันรอกลับมาหาคนดี...
ทุกนาที...คอยใจ..สัมผัสใจ
กลับมาแล้วคนดี.....สุดที่รัก
จะถามทักฉันบ้างอย่างเคยไหม
พอสบตา...หมางเมินก็เกินไป
จำหักใจ..ซ่อนหน้า..น้ำตาคลอ
30 มีนาคม 2551 12:13 น.
มายามนตรา
เธอก็แค่ความฝันของวันพรุ่ง
โลกสีรุ้ง ฤา จะกลับระยับสี
เมฆมืดมิดปิดฝันแห่งเสรี
ณ ที่นี้มีฉัน...ฝันเดียวดาย
จะมีใครปลอบขวัญในวันนี้
ให้ใจที่เสียขวัญ..ฝันสลาย
เป็นใจที่มีขวัญมั่นใจกาย
ฉากสุดท้ายไร้เธอ....เลิกเพ้อแล้ว
หน้าส่วนตัว
1147
