21 พฤศจิกายน 2545 11:11 น.
มู่หลาน
ยามลมหนาวพัดผ่านสะท้านจิต
เคยแนบชิดสนิทเนื้อเจ้าโฉมฉาย
ได้อิงอุ่นกรุ่นกลิ่นโอ้กลิ่นกาย
ช่างละม้ายคล้ายนางฟ้านภากาจน์
มาบัดนี้เจ้ามาร้างมาห่างหนี
ตัดสิ้นซึ่งไมตรีเคยมีให้
เจ้าติดปีกบินร้างหนีห่างไกล
สุดอาลัยในโฉมนางที่ร้างลา
8 พฤศจิกายน 2545 15:12 น.
มู่หลาน
มธุรสวาจาอันหวานซึ้ง
อาจจะดึงให้หลงใหลเฝ้าใฝ่หา
กว่าจะรู้ว่าซ่อนพิษเกินเยียวยา
ยากรักษาวาจาหวานเสียวซ่านทรวง
เหมือนกุหลาบที่ฉาบสวยด้วยสีสรร
ถึงแม้มันจะสวยงามตามที่เห็น
แต่ก็ซ่อนหนามแหลมคมเพื่อให้เป็น
เฉกเช่นอาวุธร้ายติดปลายทวน
ฟังวาจาของใครให้ควรคิด
อาจเป็นพิษในภายหลังหากพลั้งเผลอ
ตั้งสติให้มั่นไว้ไอ้เพื่อนเกลอ
อย่าได้เพ้อหลงกลคำคนใคร
7 พฤศจิกายน 2545 14:54 น.
มู่หลาน
เกลียวคลื่นม้วนตัวหลบซบพื้นทราย
เมฆน้อยลอยเรียงรายทั่วแผ่นฟ้า
ดาวระยิบเปล่งแสงระยับแข่งจันทรา
แสงส่องมาต้องพื้นดินถิ่นเคยนอน
จากมานานท้องทะเลที่เคยรัก
มีพื้นทรายให้พิงพักไม่ต่างหมอน
มีท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไว้หนุนนอน
ลมพัดเย็นคลายทุกร้อนพักผ่อนใจ
บทกลอนไทย
7 สิงหาคม 2545 15:32 น.
มู่หลาน
ลำ นำจันทร์กระจ่าง ฟากฟ้า
นำ ความรักจากใจข้า สู่เขา
เพลง ขับกล่อมพัดพา สู่ห้วง คำนึง
รัก ของข้ามีเพียงเจ้า ค่ำเช้า เนานาน
2 กรกฎาคม 2545 16:14 น.
มู่หลาน
จันทร์เต็มดวงทอแสงแรงเต็มฟ้า
เปรียบใจข้ามีครึ่งดวงตามช่วงฝัน
เฝ้ารอใครมาปันใจให้แก่กัน
เติมช่วงฝันนั้นให้เต็มเต็มหัวใจ
ขอวันนี้เพียงมีใครสักคนหนึ่ง
ทำให้ซึ้งซึ่งความหมายในรักแท้
มาเติมเต็มให้หัวใจที่อ่อนแอ
คอยรักแท้ที่เฝ้ารอท้อเต็มที่
หน้าส่วนตัว
617
