11 เมษายน 2545 15:07 น.

เพลงของเรา - เพลงของโลก

ม้าก้านกล้วย

เพลงเพลงหนึ่งเราเคยร้องร่วมกัน
จากวันนั้นเพลงนี้ไม่มีค่า
เพลงแสนรักเปลี่ยนเป็นช้ำอุรา
จากคำว่าเพลงแห่งเราเขาไม่ฟัง          มินตรา 

ยังมีเพลงมากมายในโลกนี้
และยังมีนักดนตรีอีกหลากหลั่ง
เพียงเพลงเดียวที่ใครไม่รับฟัง
แต่ก็ยังมีมากมาย ตั้งใจร้อง                
ต้นหญ้ายังร้องบอกดอกกระถิน
ไอดินยังรวยรินถิ่นไพรผ่อง
กบเขียดขรมยังระดมระงมร้อง
แล้วจะมัวน้ำตานองอยู่ทำไม
ออกมาขับขานเพลงธรรมชาติ
ออกมาวาดท้องฟ้านภาใส
ออกมาแต้มเติมสีระพีวิไล
ออกมาไต่บันไดเสียงสำเนียงนา
เพลงท้องทุ่งบรรเลงจากรวงข้าว
เพลงลมหนาวบรรเลงบนแผ่นผา
เพลงวารีบรรเลงร่ายคล้ายฝูงปลา
เพลงนภาระยิบวาวดาวนับพัน
ล้วนแต่เป็นเพลงไพเราะเพราะส่งสุข
ชวนขนลุกด้วยปิติมิใช่ฝัน
หากต้องการจะสดับตรับเสียงนั้น
หลับตาลงเพียงพลันเพลงจะพรม
เพลงจะพริ้วจะโอบออบรอบกายเรา
เพลงลำนำทำลำเนาเบาเบาบ่ม
ประสานสอดลอดลายคล้ายเริงรมณ์
จนบรรทมแนบเนาพราวพร่างเพลง
แล้วเธอรับรู้ได้หรือเปล่า
ใครเล่าที่งอนง้ำเพราะคร่ำเคร่ง
จะรักหลงพะวงโกรธกลับโทษเพลง
เป็นเพราะใจเธอเอง มิใช่หรือ
  (ม้าก้านกล้วย)				
11 เมษายน 2545 01:40 น.

แม่ไก่กับลูกเป็ด 2

ม้าก้านกล้วย

เป็ดน้อยเจ้าเกิดมากำพร้านัก
ก็รับรู้ ไอรักจากแม่ไก่
พาคุ้ยเขี่ยเดินดินหากินไป
สอนอย่างไร ก็ทำไป ไม่เชี่ยวชาญ
แม่พาเดินเจ้าก็เดินตูดสะบัด
แม่พาหัดเขี่ยดินกินอาหาร
แม่พาจิกเจ้าก็ไซร้ใช้ปากบาน
แม่พาขานเสียงกุ๊กไก่ก็ไม่เป็น
ยังร้องกิ้วก้าบกันเรื่อยเปื่อย
จนแม่เหนื่อยตามใจใช่ยากเข็ญ
แม่จะกุ๊กลูกจะก๊าบทราบประเด็น
ไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ไม่กังวล
ลูกเป็ดกับแม่ไก่ไปด้วยกัน
ทุกคืนวันรักใคร่ใจสับสน
แม่พร่ำสอนลูกเล่าเรียนเฝ้าเวียนวน
จนผ่านพ้นฤดูกาลเนิ่นนานมา
เมื่อถึงหน้าน้ำขังวังน้ำขวาง
สัญชาติญาณที่วางเอาไว้ว่า
เป็ดต้องลงแหวกว่ายในธารา
ก็พลันผุดขึ้นมาในสำนึก
อนิจจาลูกเป็ดกระโจนน้ำ
เพื่อจะเล่นผุดดำตามความรู้สึก
จะหาปูปลาเป็นเล่นน้ำลึก
เพราะเพียงคึกคะนองน้ำตามเวไนย
แม่ไก่กลับตกประหม่าผวาสับสน
เกรงว่าลูกตนจะจมสายน้ำไหล
ด้วยหวงห่วงลูกรักปักดวงใจ
จึงกระโจนลงไปในลำน้ำ
เพียงเพราะจะช่วยลูกของตน
เพียงกมลแหลกสลายคลายกลืนกล้ำ
เพียงแรงอันด้อยนักสำลักน้ำ
เพียงมิทัน ขาดคำ เจ้าก็ ตาย.
   (ม้าก้านกล้วย)				
11 เมษายน 2545 01:40 น.

แม่ไก่กับลูกเป็ด 1

ม้าก้านกล้วย

ในแดนนาบ้านไกลในดงดอน
มีคำกลอนสอนใจให้คลายเศร้า
เรื่องแม่นกจาบคากับกาเหว่า
แค่เรื่องเล่าเขลาเกรงว่าลมลวง
จนได้ไปเห็นเป็นเรื่องจริง
ได้รับรู้รักคือสิ่งยิ่งใหญ่หลวง
มากกว่าค่าที่คณามาทั้งปวง
ยิ่งกว่าดวงใจใครได้ลิ้มรัก
เหตุเพราะเป็ดแม่ใหม่กกไข่ยาก
คนจึงฝากแม่ไก่ให้ฟูมฟัก
หวังเพียงลูกเป็ดเป็นประเด็นหลัก
จึงหลอกลักเปลี่ยนไข่แม่ไก่แทน
แม่ไก่ก็กระไรไม่ได้รู้
ยังกกอยู่ประจำทำหวงแหน
จวบจนได้ทายาทมิมาตรแม้น
เป็นลูกไก่ปากแบน ก็เต็มใจ
พาคุ้ยเขี่ยดินหาไส้เดือน
เป็นเสมือนแม่เจ้าเอาใจใส่
หากเหยี่ยวนาบินถลามาไกลไกล
ก็เรียกไล่ลูกยามาซ่อนตัว
ถึงเจ้าจะรูปร่างร้ายกายพิการ
ตีนจะแบหางจะบานพาลถึงหัว
แม้จะไม่เหมือนแม่แม้รูปชั่ว
ไม่ต้องกลัว แม่ยังรัก ปักดวงใจ
   (ม้าก้านกล้วย)				
6 เมษายน 2545 22:33 น.

สงกรานต์นี้ ไอ้หำ ไม่มา

ม้าก้านกล้วย

ไอ้หำเอ๊ย สงกรานต์ เมือบ้านเด้อ
อย่าเดินเซ่อ หลงใหล ในเมืองหลวง
ไปทำงาน หอบเงินมา อย่าเลาะป่วง
ญาติพี่น้อง ทั้งยวง เขารอแก
สัญญาจะ ซื้อของ ทองมาฝาก
รับปาก จะซื้อผ้า มาให้แม่
พ่อเอ็งเค้า เฝ้ารอ คอชะแง้
นั่งดูแต่ รถกลับบ้าน ผ่านเลยไป

หำเอ๋ย จะทำ อย่างไรดี
แต่ต้นปี นอนผลาญ งานก็ไร้
กลับบ้านนอก หมดเงิน เดินก็ไกล
ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อเหลือเกิน
ตัดสินใจ ไปตายที่บ้านนา
สารภาพ กับแม่ว่า ท่าจะเขิน
กรุงเทพ กรุงประหลาด อาจเจริญ
แต่หาเงิน ยากยิ่ง กว่าสิ่งใด
ตัดสินใจ อย่างไร จะกลับบ้าน
ไม่มีค่า โดยสาร พาลจะไร้
แอบปีน หลบมา หลังคารถไฟ
ขออาศัย กลับบ้านนา เวลาจน

สงกรานต์แล้ว ไอ้หำหาย ไม่กลับบ้าน
เพื่อนร่วมงาน ส่งข่าวมา น้ำตาล้น
โดนสะพาน เหล็กขวางฟาด คอขาดหล่น
ตายอยู่บน รถไฟ บ่ได้เมือ 
  (ม้าก้านกล้วย)				
6 เมษายน 2545 16:19 น.

รักร้าง ใยต้องตรม

ม้าก้านกล้วย

เพราะแววตาฉายฉาบอาบแววหมอง
คราบน้ำตาเอ่อนองสองปรางเปื้อน
เหม่อและหม่นเลื่อนลอยไปราวไม่หมือน
เคยสุขสันต์ฉันท์เพื่อนแต่เดิมมา
รับรู้ได้ว่าเธอคงผิดหวัง
คงพลาดพลั้งรักสลายกลายเป็นว่า
วิมานทองทลายรั้งพังครืนมา
จึงนองหน้าน้ำตานวลครวญประโคม
เพราะเศร้าโศกเกินไปเกินใครกล่อม
เกินกว่าน้อมนวลนางมาแนบโน้ม
แรงพิลาปเกินกู่เอ็นดูโลม
ปิ่มจะโถมโจมกระโจนโค่นชีพวาย
เพื่อนรัก 
โปรดหยุดพักตระหนักผ่อนก่อนจะสาย
ร้างรักแล้วใช่จะร้างร่างมลาย
ทำร้ายเมื่อร้างรักขอทักท้วง
ร้องออกมาเถอะนะน้ำตาเศร้า
หยาดมาล้างความเขลาเบาความหวง
หลอมละลายไมตรีที่หลอกลวง
แล้วก้าวข้ามผ่านห้วงห่วงระทม
สูดหายใจเขาไปอย่างช้าช้า 
เงยหน้าเผชิญหวานผ่านพ้นขม
บาดแผลช้ำ ทำร้ายได้เพียงระบม
เมื่อตรอมตรม จงตรองตรึก นึกให้นาน
ตัวเราเองคือผู้ที่ทำร้าย
ช้ำแทบตายเขาหรือจะสงสาร
เลิกกันแล้วเลิกร้างอย่างสำราญ
เราซมซานเขาสะใจ ใช้ได้เหรอ
   (ม้าก้านกล้วย)				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
Lovings  ม้าก้านกล้วย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
Lovings  ม้าก้านกล้วย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
Lovings  ม้าก้านกล้วย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงม้าก้านกล้วย