7 สิงหาคม 2549 23:04 น.
ม้าลาย
หาหัวใจของเราให้เจอก่อนนะ
รักใครจะต้องรักด้วยหัวใจ
จะกลัวไปทำไม
อย่ากลัวเสียใจเมื่อมอบหัวใจให้กัน
ตามองตา จนกว่าจะเห็นใจ
แม้ว่าเราอาจมองไม่เห็นอะไร
เราตาบอด แต่เรารู้สึกถึงบางสิ่งซึ่งยิ่งใหญ่
เมือความรักเข้าตา
เราต้องการแค่ความเข้าใจ
1 สิงหาคม 2549 12:20 น.
ม้าลาย
I
แสงแดดอ่อนส่องทรายประกายวับ
เสกเงาทอดยาวทับลงกับหล้า
สูงจริงนะสูงจริงวิ่งไล่มา
แย่งเหยียบเงายิ้มร่ากับตาวัน
เด็กน้อยน้อยถือถังเกาะหลังพ่อ
ยกมือล้อท่าทางอย่างรูปปั้น
สักวันหนึ่งต้องไล่พ่อให้ทัน
สูงต่อสูงต่อกันสุดสันทราย
คุกเข่าลงตรงหาดแล้ววาดฝัน
สร้างปราสาทเจ็ดชั้นกลางแดดสาย
กำแพงแกร่งก่อกันอันตราย
คลื่นลมแรงอย่าหมายทำลายลง
สองมือน้อยปล่อยทรายไหลตามนิ้ว
ลมพัดปลิวแห้งเห็นเป็นฝุ่นผง
วางเปลือกหอยหลากชนิดขีดเส้นตรง
ตกแต่งธงใบไม้ไปตามใจ
ด้วยสมองสองมือถืออำนาจ
ป่าวประกาศกล่าวย้ำความยิ่งใหญ่
อัศวินสายน้ำร่ำลือไกล
ย่อมพิฆาตพายุได้ในดาบเดียว
จินตนาการหลั่งไหลไม่รู้จบ
จากเม็ดทรายถมทบเพียงเศษเสี้ยว
ผูกความคิดอหังการผสานเกลียว
ใบไม้เขียวปักลงเป็นธงชัย
ยอดสนสูงลมพัดสะบัดพลิ้ว
เรียงเป็นทิวทาบกรอบขอบฟ้าใส
ปลายพู่กันธรรมชาติวาดแต่งไว้
เติมตาไฟสะท้อนคลื่นกลมกลืนกัน
มอบชีวิตวางไว้เช่นใบไม้
มอบวันใหม่ให้ครอบครองเป็นของขวัญ
เสียงใสใสเล่าความตามตะวัน
เปล่งเปลวฝันเรืองรองบนกองทราย
หากให้คงชีพอยู่เพียงครู่หนึ่ง
บนโลกซึ่งต่างคนค้นความหมาย
ก่อกำแพงกรงกรอบล้อมรอบกาย
ตั้งความเป็นความตายที่ปลายธง
กลางคลื่นเก่าคลื่นใหม่ไม่รู้จบ
ล้วนนักรบร่อนเร่ทะเลหลง
ยึดกำแพงแกร่งนั้นว่ามั่นคง
อัศวินผู้ยิ่งยงต้องยั่งยืน
แล้วทะเลก็เหือดหายไปต่อหน้า
โคลนคลั่งพาฝันสลายไปกับคลื่น
กระแทกซ้ำโถมทบทับกลบกลืน
สูงกว่าสูงจากพื้นจนจรดฟ้า
ล่องลอยเอยล่องไหลไปไหนหนอ
ร้องเรียกพ่อร้องไห้ใครเห็นค่า
ทิ้งร่างล้มจมตามคลื่นน้ำตา
เอื้อมมือคว้าสิ่งใดไม่ทันแล้ว
II
มืดมิดมองทางไหนไม่เห็นฝั่ง
เสียงคลื่นดังอื้ออึงจึงเริ่มแผ่ว
เพียงครู่เดียวแดดสายก็ฉายแพรว
พราวเพชรแก้วสะท้อนน้ำงามดุจเดิม
มีห้วงน้ำเย็นเฉียบเงียบสงบ
แห่งเอกภพเหมือนเป็นเช่นแรกเริ่ม
มีหาดทรายให้มนุษย์หยุดเหิมเกริม
หลั่งน้ำตาอาบเติมเต็มดวงดาว
แสนวิญญาณล่องไหลตามสายน้ำ
ฟังถ้อยคำอาลัยในคืนหนาว
แต่ละความทรงจำนำเรื่องราว
มาบอกกล่าวเล่าขานการอำลา
III
กลิ้งพลิกกายไปมาหมุนหน้าหลัง
มาจากไหนคล้ายยังเป็นปริศนา
จะไปไหนจึงจากจึงพรากมา
สองดวงตาบอดสนิทไร้ทิศทาง
ดิ้นรนว่ายเวียนวนกลกระแส
จนเปลี่ยนแปรเปลี่ยนไปในรูปร่าง
ตกห้วงน้ำชะตากรรมซ่อนอำพราง
ในความว่าง สิ่งใดมี ไม่มีจริง
เสียงกระซิบล่องลอยค่อยค่อยชัด
ปลุกสัมผัสตื่นไหวไปทุกสิ่ง
ความอบอุ่นเนาแนบอันแอบอิง
จุดห้วงน้ำงามพริ้งพราวพริบไฟ
การต่อสู้เริ่มไว้ยังไม่จบ
โลกควานพบร่างคว้าขึ้นมาใหม่
ฉุดจากน้ำท่ามกลางความดีใจ
ยิ้มรับเสียงร้องไห้ของทารก !!
27 กรกฎาคม 2549 21:35 น.
ม้าลาย
เริงกามในอ้อมกอด..............นรกานต์
เพลิงประทีปอธิษฐาน...........ทาบไล้
เสพสัมผัสรสหวาน...............รินวาบ
กายกอดกายชิดใกล้.............เหงื่อชื้นโคมฉาย
เงาซ้อนเงาระริกร้อน.............ระอุไอ
โลมกิเลสละเลงไหล............เกลื่อนกล้ำ
เกล็ดเพชรวาบเปลวไฟ.........โปรยประดับ
หลงว่าดาวเด่นล้ำ.................ที่แท้คมหิน
กรีดเฉือนกายกี่ริ้ว...............รอยเฉย
กรมั่นคงมั่นเคย..................เกี่ยวก้อย
ชั่วกัปชั่วกัลป์เกย................กายกอด
มืดบอดด้วยรักร้อย..............ล่ามไร้ทางถอน
ตั้งสัตย์กล่าวศัพท์พ้อง..........เพียงขอ
ข้ามภพชาติจักรอ................คู่เจ้า
พบกันเมื่อสายพอ................รู้ผิด
วอนฝากใจใฝ่เฝ้า.................ตราบฟ้าดินสลาย
กอดประคองกันก้าวผ่าน.........เงื้อมผา
แสนซากศพนกกา.................จิกเนื้อ
ยังหวังเลี่ยงอาชญา...............นรกรอด พ้นฤๅ
มัจจุราชผงาดเงื้อ..................หอกง้าวแทงโถม
แสงไฟริบหรี่โพ้น..................นำทาง
วิ่งสะดุดหกล้มกลาง...............ถ่านเถ้า
ตระกองกอดตะเกียงวาง..........ลมวูบ
ชวนอธิษฐานผ่านเช้า..............ช่วยพ้นเภทภัย
ใจถึงใจประจักษ์แจ้ง..............ทะลุวิญ ญานฤๅ
สัตย์หนึ่งอสัตย์หนึ่งยิน............ยิ่งก้อง
กฏฟ้ากฏธรณิน......................กำหนด
ยังปักใจใฝ่ร้อง......................เหยียดท้าศีลธรรม
ที่ปลายทางสว่างนั้น.................เปลวแสง
ร้อนกว่าร้อนเหล็กแดง..............เดือดฟ้า
หอกแหลมลิ่วไล่แทง................ทั่วทิศ
กรเกาะกุมก่ายคว้า...................ลากชู้ชวนหนี
ปีนขึ้นสูงเพื่อพ้น......................ปลายทวน
กลับถูกหนามแทงสวน..............แถกท้อง
เสียงร้องร่ำโหยหวน..................หาจับ โคมฤๅ
ประทีปอธิษฐานป้อง.................คู่แท้คู่ไหน
มือคลายมือปล่อยแพ้...............กรรมสนอง
คู่ชั่วคราวคู่ครอง......................ร่วมงิ้ว
คำสัตย์แห่งเราสอง..................โคมประทีป
ร่วงหล่นโชนไฟกริ้ว..................กราดพื้นนรกภูมิ
7 กรกฎาคม 2549 08:05 น.
ม้าลาย
......
กรกฏเคลื่อนมาสู่ราศี
กางก้ามออกบอกเตือนว่าเดือนดี
สองวันนี้วันงามขอทำนาย
เรื่องฝนฟ้าพายุจะลุล่วง
เพราะเดชดวงบุญญามาเบียดหาย
พระอาทิตย์ปิดทองส่องประกาย
หุ้มโลกร้ายเรืองหวังดั่งสุวรรณ
จะมีแก้วกัลยาลงมาเกิด
แสนประเสริฐสดใสดุจในฝัน
ด้วยพักตร์นางสร้างเขียนเลียนพระจันทร์
ส่วนเนตรนั้นโชติช่วงดุจดวงดาว
ทั้งรูปพรรณสัณฐานก็มั่นเหมาะ
เสียงเสนาะหวานจริงนะหญิงสาว
ชาวบ้านช่องมองเหลียวกันเกรียวกราว
ผิวก็ขาวหน้าก็ใสถูกใจจริง
ไปอีสานงานใหญ่เตรียมใจส่ง
ขอให้จงสมปองนะน้องหญิง
ให้บุญช่วยอวยชัยได้โชคอิง
คนสวยพริ้งพรสะพรั่งสมดังใจ
มิตรภาพตราบสิ้นดินและฟ้า
จากใจพี่จนชีวาจะหาไม่
สุดท้ายนี้อิตาลีจงมีชัย
ยกถ้วยในวันเกิดมิตร..อัลมิตรา
3 กรกฎาคม 2549 19:04 น.
ม้าลาย
เรือนงามตรึงจิตตั้ง.............เคียงนที
อวลกลิ่นร้อยมาลี................รอบรั้ว
อุ่นอรุณสาดแสงสี...............สะท้อนทาบ
ก้านกลีบช้องนางขั้ว-..........ครั่นน้ำค้างหนาว
ลมเอื่อยราวโอบไล้..............อรุณฉาน
กรุ่นรักรินร่ำกาล................กล่อมรื้น
เพลงเรือแผ่วเพียงหวาน.....วอนแว่ว
บางสุขบางสะอื้น..................โอดซ้ำน้ำเสียง
เลียบเคียงเงาร่มครึ้ม...........ศาลา
ผูกรักสลักวา-.......................ทะถ้อย
สร่างฟ้าสร่างฝนซา...............ซึมจาก
ฝนหยดยังหยาดย้อย...........พร่างพื้นความหลัง
เพียงลำพังดั่งรู้.....................เดียวดาย
ลมร่ำระรินกาย....................กร่อนล้า
บันไดท่าริมสาย....................ธารโศก
ระเรื่อยชลเอื่อยช้า................เซาะซ้ำร่ำไร
หัวใจแห่งรักเจ้า..................จรไหน แม่เอย
วงสุราร้างไกล......................ค่ำนี้
เสียงหัวเราะใสใส................คืนสุข
เสียงขับโคลงก่อนกี้..............กลับไห้ครวญหา
ศาลาริมฝั่งน้ำ....................นวลจันทร์
แสงอาบสีอำพัน..................ส่องหล้า
คิดถึงคิดถึงกัน..................ก่อนจาก
ฝันที่สุดขอบฟ้า..................เถิดเอื้อมเอาถึง
หน้าส่วนตัว
1530
