23 สิงหาคม 2547 16:31 น.
ม้าลาย
หลงรูปยามดอกฟ้า....................กลิ่นจาง
พลิ้วกลีบล้อลมพลาง.................เพื่อเย้า
คมดาบพ่ายแพ้ทาง....................คมเนตร
แค่ขยิบนัยน์หนึ่งเร้า...................รุ่มเพี้ยงเพลิงผลาญ
บาดใจมารสุนัขน้อย...................อีกครา
แผลลึกผ่าวไอพา......................อกสะท้าน
ร้อยกระบี่หลากลีลา...................ล้วนพ่าย
คมพิฆาตไร้ใดต้าน....................ดุจต้องมนต์ขลัง
บรรจงวางดาบไว้........................ดุจหาง
ขานขับลำนำคราง.......................หนึ่งครั้ง
ดอกฟ้าสั่นกลีบบาง.....................โบกรับ คำฤๅ
แหงนชะเง้อคอตั้ง........................บ่าจ้องสะท้อนใจ
ร่ายดาบเวียนใต้กิ่ง......................ตะกายหา
ต้องเจ็บกี่ครั้งครา........................เพื่อใกล้
สิ่งเลิศหากได้มา.........................ง่ายจัก เลิศฤๅ
ชื่อเรียกดอกฟ้าได้.......................คู่ฟ้าจึงควร
12 กรกฎาคม 2547 01:35 น.
ม้าลาย
หวานสนิทกว่าหวานใดในโลกหล้า
ยากคิดหาทางพอจะต่อต้าน
แม้รักขมตรมไห้หัวใจราน
ยังกลั่นหวานออกเห็นเป็นน้ำตา
หยดลงบนสองแก้มแต้มเติมหวาน
เกาะเป็นเกล็ดน้ำตาลบนใบหน้า
ทั้งหวานหอมมดเห็นเป็นต้องมา
ช่วยดูแลช่วยหาคำปลอบใจ
เพราะหวานใจเธอร้างไปทางอื่น
จึงต้องฝืนยิ้มหวานทั้งหวั่นไหว
ขอเธอฟังกลอนหวานอย่าผ่านไป
เผื่อว่าคำจะช่วยให้เธอหายตรม
ให้คำหวานที่กลั่นค้นจากคนหวาน
ช่วยสื่อสารความในใจได้เหมาะสม
สอดแทรกหวานลงไว้ในอารมณ์
กล่อมรสขมรักร้างจนจางเลือน
6 กรกฎาคม 2547 00:05 น.
ม้าลาย
คิดถึงเธอเกินกว่าข่มตาหลับ
ทุกเสียงศัพท์ยินแผ่วยังแว่วหวาน
ตามสายลมพาล่วงข้ามห้วงกาล
เนาเนิ่นนานแนบทรวงกลางดวงใจ
แม้ว่าห่างดั่งคนละฟากฟ้า
กลับรู้สึกเหมือนว่ายังอยู่ใกล้
ฉันคงเคียงคู่เธอเสมอไป
ขอรู้ว่ามีใครห่วงใยเธอ
ดุจตะวันส่องรุ่งเช้าพรุ่งนี้
คงหน้าที่คู่วันมั่นเสมอ
คลายความหนาวเศร้าใดอย่าได้เจอ
ทาบเงาเธอติดตามถึงยามนอน
และจะเป็นดุจจันทร์ส่องฝันจ้า
ทุกนิทราเฝ้าดูอยู่ข้างหมอน
ปกป้องด้วยเสน่หาและอาวรณ์
เพื่อพักผ่อนปลอดภัยใต้เงาจันทร์
ความห่างไกลมิอาจพรากเราจากร้าง
ด้วยสองใจร่วมสร้างร่วมทางฝัน
รวมเป็นหนึ่งวิญญาณความผูกพัน
ในความรักเช่นนั้นนิรันดร์ไป
ยามหัวใจเธอร้องไห้อยู่ในอก
ยามสะทกเพราะพรั่นจนหวั่นไหว
ฉันยังคงรับรู้อยู่ไม่ไกล
ด้วยดวงใจ-ดวงตะวัน-และจันทร์เดิม
13 มิถุนายน 2547 01:32 น.
ม้าลาย
ภาพในใจ
งดงามกว่าภาพใดที่ตาเห็น
ความทรงจำเสมือนน้ำอันฉ่ำเย็น
สาดกระเซ็นดับไฟในดวงตา
ความรักคือชีวิต
ไยยึดถือไว้ติดกับใบหน้า
ไขว่และคว้าหาผ่านกาลเวลา
เพียงเพื่อสบสายตาแล้วลืมเลือน
วันและเวลา
แค่มีค่าเพียงเป็นเช่นเสมือน
กระแสธารแห่งฝันที่ฟั่นเฟือน
ผ่านลอยเลื่อนกับสิ่งไม่จริงจัง
ชีวิตคือการเดินทาง
จงค้นหาภาพรางแห่งความหวัง
จุดหมายกี่ร้อยลี้ไม่จีรัง
เท่าภาพยังภาพหนึ่งที่พึงจำ
9 มิถุนายน 2547 22:31 น.
ม้าลาย
บนลานฟ้าราตรีนี้อุ่นอ้อม
ไอรักล้อมรัดรึงประหนึ่งฝัน
สัมผัสฟ้าโอบชิดสนิทจันทร์
คู่เคียงขวัญกระซิกสรวลรัญจวนใจ
อุ่นไอหมอกทอดสายโอบกายเคล้า
ลมโลมเร้าไล้จันทร์จนหวั่นไหว
พัดเมฆลอยคล้อยเคลื่อนเลื่อนเลยไป
เผยนวลใสรางชางกระจ่างตา
กายแนบกายกอดกล้ำดื่มด่ำรส
จันทร์ทรงกลดรอบพลางสว่างจ้า
เพลงครื้นครั่นสนั่นครางจากกลางฟ้า
สอดแทรกสร้อยแผ่วมาพร้อมสายลม
กระโชกแรงกระชั้นโถมเข้าโจมลึก
น้ำค้างดึกกลั่นเคล้าเข้าประสม
จากกลางฟ้าหยดกว้างลงพร่างพรม
จวบแสงส้มอุษาสางจะจางจันทร์
หน้าส่วนตัว
1217
