22 สิงหาคม 2548 13:09 น.
ยายฟ้าใส
ฉันยังเดินทาง ไขว่คว้า ตามหาฝัน
ผ่านคืนวัน ช่างเหน็ดเหนื่อย .... ไม่เคยท้อ
สู้อดทน....หัวใจยังเเกร่งพอ.....
ไม่เคยตัดพ้อ...ให้ใครต้องเสียใจ
ผ่านวัน ผ่านคืน บางครั้งก็หนาวเหน็บ
เจ็บ จนบางครั้ง ฉันก็เเทบไม่ไหว
เเต่...ฉันจะอดทน....กับมันต่อไป
สักวัน...ฉันคงถึงเส้นชัย....กับเขาเสีย
ความเหงา...คือเพื่อน อยู่กับฉัน
ทุกคืนวัน ก็สุขใจ...ที่ได้เหงา....
จะมีใครบ้างไหม ที่เหมือนเรา
มีความเหงา.....ความเศร้าเข้าครอบคลุม
นั่นไง....เส้นขอบฟ้า ที่ไกลโพ้น
เธอจะโยน....ความรักมา บ้างได้ไหม
เเค่ความรู้สึก....ไม่ต้องการอะไร
เเม้น...จับต้องไม่ได้....ก็อุ่นใจเหลือเกิน
ไม่เคยต้องการอะไรมากกว่านี้.....
ขอเเค่ความรู้สึก ดี ดี ที่เธอให้
ก็สุขมากเเล้ว ไม่เคยต้องการอะไร
เเค่....เศษความห่วงใย....ก็พอ
21 สิงหาคม 2548 17:20 น.
ยายฟ้าใส
ซีกหนึ่งของท้องฟ้า....
...ใครกันหนา...ที่ชอบเหงา
อารมณ์...อ่อนไหว...ของเธอ ช่างบางเบา..
เธอคงเจ็บจากวันเก่า..มากพอดู.....
เคยมองดูฟ้าบ้างไหม...
มองไปไกลๆๆเเล้วเธอจะเห็น
ดวงดาวนับร้อยที่ลอยเด่น
เขาจะเป็น....เพื่อนกับเธอ...
ฉันมีดอกไม้มาหนึ่งดอก
ฝากมาให้คนอ่อนไหว
แนบความอบอุ่นละมัย
ฝากไว้....ให้เธอ....คนดี
จากฝั่งนี้...ของท้องฟ้า
รู้เถอะว่า.....ยังมีคนเหงา
เดียวดายกับความเศร้า
ไช่เธอ จะเหงาอยู่คนเดียว....
คนอ่อนไหวกับความเหงา
มักพาความเศร้ามาเสมอ....
ก็ อยากจะบอกเธอ.....
ดีใจที่ได้เจอ เธอ คนดี
ให้กำลังใจ นะ น้องตัวน้อย
ทุกอย่าง ก็จะค่อยๆผ่านไป
เเล้ววันหนึ่งเธอจะเข้าใจ
หนึ่งกำลังใจ....ยังมีให้เสมอ มา
หน้าส่วนตัว
1256
