11 พฤษภาคม 2547 13:14 น.
ยโส
ผิดที่เผลอใจ
ผิดที่เผลอใจ
ไม่มีคำบรรยาย
ไม่มีคำอธิบาย
ไม่มีอะไรเลย
ถ้าใจไม่คิดไปเอง
หลงผิดคิดว่ารักเธอ
หลงเฝ้าหลงละเมอ
ความจริงไม่มีอะไร
นอกจากเผลอใจคิดไปเอง
ทุกวันที่ฝันถึง
คะนึงหามิรู้หาย
แม้เจ็บปวดมิรู้คลาย
เจ็บจนตายเพราะเธอเหน็บให้เจ็บใจ
ไหนไหนก็รักเธอไปแล้ว
ความรักที่ซ่อนไว้ภายใน
ยิ่งนับวันก็ยิ่งห่างไกล
เพราะหัวใจเธอมีบางคน
คนเราถ้าไม่มีใจให้กัน
ก็อย่าฝันให้ใครมารักเขา
มีแต่เจ็บปวดข้างในหัวใจเรา
ทุกข์ทนเศร้าเขานั้นแทบมลาย
ก็ในเมื่อความรักกลับเป็นพิษ
แม้ชีวิตเขาก็อาจดับสูญหาย
บางครั้งเจ็บทนทุกข์ทนเจียนตาย
แม่มิวายรักเธอเผลอให้ใจ
ความรักมักจะเกิดไม่เลือกที่
ทุกข์ ชั่ว ดี
ก็ยังรักผิดตรงไหน
แต่เพราะพิษรักเผาไหม้ในใจใคร?
ผิดที่ใจ ผิดที่เธอ ผิดแล้วไง?
ยโส
อรินครับ
8 พฤษภาคม 2547 16:17 น.
ยโส
นายกระจอก
คนรักฉันเปลี่ยนผันไปเป็นอื่น
ไม่กลับคืนเหลียวหลังยามลับหาย
ทำเอาฉันเจ็บปวดจวนเจียนตาย
รักสลายจดจำวันเธอไป
เหตุผลหนึ่งลึกซึ้งเกินคาดหมาย
เธอหลากหลายดวงจิตคิดขับใส
คนรับใช้ไร้เงาในห้องใจ
เหตุไฉนใยจะสู้คนบางคน
นายกระจอกเช่นฉันนอนเหน็บหนาว
นึกถึงคราวฉันเจ็บไร้เหตุผล
ปวดลึกร้าวเจ็บแสบแนบกมล
อยู่หรือทนทำใจไร้เธอเคียง
ก็รักยังไม่เข้าใจในรัก
คงอกหักอยู่เงียบไร้แสงเสียง
นอนแน่นิ่งแนบแน่นอยู่ขอบเตียง
อย่ามองเมียงหมายตาข้าไร้ใจ
ใครจะสนคนอย่างฉันมันกระจอก
เด็กบ้านนอกคอกนาปัญญาไร้
เอาตำรามาเขียนบทเรียนไว้
เตือนทั้งใจทั้งตนคนกระจอก
3 พฤษภาคม 2547 17:17 น.
ยโส
font color=#00B400>
ไร้แสงเจ้าไร้เงา
ไร้เขาเจ้าไร้เรา
ไร้รักไร้ตัวเขา
ไร้เราเจ้าไร้ใคร?
3 พฤษภาคม 2547 17:16 น.
ยโส
font color=#00B400>
ไร้แสงเจ้าไร้เงา
ไร้เขาเจ้าไร้เรา
ไร้รักไร้ตัวเขา
ไร้เราเจ้าไร้ใคร?
3 พฤษภาคม 2547 17:03 น.
ยโส
แค่เพียงช่อดอกไม้
ไหนจะมีค่าเท่าความความจริงใจ
ดอกหลากสีมากมายที่รับในวันรับปริญญา
ทิ้งไปเมื่อยามเย็น
อะไรคือค่าที่ควรได้รับ
ดอกไม้ เงินทอง เกียรติยศ
หรือความว่างเปล่า
ไม่ทั้งหมดนั่นแหละ
ขอเพียงแค่มีเธอ
ที่เข้าใจฉัน
ในวันรับปริญญา
อนิจจา...มันก็แค่ความฝัน
หน้าส่วนตัว
759
