คิดถึงบ้าน

ยโส

บ้านคือสิ่งที่อรินคิดถึง
มีแม่ พ่อ พี่ และ น้อง ๆ ซึ่งเป็นที่รัก
มีคนบางคนที่ยังห่วงใย
ท้องทุ่งนาอันกว้างใหญ่ 
กันดาร แล้ง แห้งผากไปทุกหย่อมหญ้า
ถึงคราหน้าฝน น้ำเจิ่งนองไปทุกทั่วถิ่นระแหง
อาทิตย์ยามอรุโณทัยส่องแสง
และจากไปเมื่อคราอัสดง
ภูเขาสูงเฉียดฟ้า ป่าพงไพร
มีดอกหญ้าอยู่บนยอดเขา ชูช่อสั่นไหวเอนลู่ลม
สายน้ำ สายลม ต้นไม้ สัตว์ป่า นานา
เป็นสมบัติอันล้ำค่าของผู้คนแถวนั้น
ชีวิตที่เรียบง่าย ไม่วุ่นวายของผู้คน แต่ก็เป็นสุขตามอัตภาพ
ไม้ฟุ้งเฟ้อ ไม่ทะเยอทะยาน
ชีวิตคน เพื่อนบ้าน สัตว์เลี้ยง และสัตว์ป่า
สมบัติ ข้าวของ เงินทองหาใช่สิ่งจำเป็นไม่
น้ำใจของคนเปี่ยมล้น มิตรภาพ ภราดร ผองเพื่อน
ลงแขกเกี่ยวข้าวยามฤดูเก็บเกี่ยวมาถึง
ไปวัดทำบุญ เลื่อมใส ด้วยศรัทธาหลั่งล้น
บุญข้าวจี่ บุญสงกรานต์ บุญบั้งไฟ
บุญงานบวช งานแต่ง ช่วยกันด้วยความเต็มใจสนุกสนาน
.... บ้าน ... จากมานานคิดถึงจังเลย ...

ได้รับแรงดลใจจาก คิดถึงบ้าน บทเพลงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ