27 สิงหาคม 2554 21:39 น.
รักษา
เสียงเปาะแปะและเหมือนเสียงเตือนจิต
ให้ความคิดคืนล่วงสู่ห้วงฝัน
ใจเบื้องลึกตรึกตรองทำนองวรรณ
บาทจาบัลย์บทโศกวิโยคปน
ท่ามฝนปรอยย้อยหยดรินรดหลั่ง
เดือนดาวดังดับเฉกหลบเมฆฝน
ยามเช่นนี้มีบ้างไหมบางคน
ตื่นฟังฝนหล่นพร่างเบื้องกลางใจ
เสียงฟ้าคร่ำครวญครางราวห่างนัก
ยามคนรักลี้ร่างไปทางไหน
เพราะเบื้องหลังยังต่างต้องร้างไกล
เมื่อหัวใจเกินห้ามต้องตามกัน
เคยจากกันวันก่อนคราจรจาก
ก็ไม่ยากมากมายเหลือหลายนั้น
เมื่อแยกคล้ายสายฝนมัวหม่นจันทร์
ช้ำเกินกลั้นกล่าวคำเอ่ยอำลา
เก็บกุญแจจัดของใส่กล่องฝาก
คงแสนยากยามจบหากพบหน้า
หมายกลบเกลื่อนเงื่อนงำซ่อนน้ำตา
ก็เกรงปร่าปรอยซึมจนลืมอาย
เป็นครั้งที่เท่าใดที่ได้จาก
จำพลัดพรากภายหลังใจยังหาย
แต่นี้เกรงเคว้งคว้างตราบวางวาย
ก่อเกิดกายกี่ครั้งรักยังคง
.............................
รักษา
22 พฤศจิกายน 2553 23:40 น.
รักษา
หาเลขโทรฯโชว์เบอร์เธอเก็บไว้
กดเรียกสายส่งผ่านย่านความถี่
บอกใจคล้ายหมายเผยเอ่ยวจี
เนิ่นนานปีปลอบใจส่งให้กัน
เธอเล่าเรื่องเบื้องหลังให้ฟังหมด
แสนรันทดเกินใครแจ้งใจฉัน
กับความทุกข์รุกโถมเข้าโรมรัน
แสนจาบัลย์พันตูเพียงผู้เดียว
ทั้งปัญหาสารพัดต้องปัดเป่า
ทึเร่งเร้ารุมใส่ใครแลเหลียว
สุดลำบากยากนักแน่นหนักเชียว
เหมีอนทางเทียวรกร้างห่างผู้คน
เฝ้าปลอบปลุกทุกอย่างเธออ้างเอ่ย
ราวทรามเชยเดียวดายกลางสายฝน
ชี้แนะนำย้ำชัดในบัดดล
นวลคุ้มตนครองผ่านเมฆม่านบัง
คงถึงคราลาจากจำพรากหนอ
มิหวังทอสายย้ำเป็นความหลัง
แม้นมีบ้างห่างไกลใจขาดพลัง
เด็ดบัวยังเหลือใยพอให้จำ
แต่เพราะว่าหน้าที่ยังมีมาก
จึงไม่อยากฝากใจให้งามขำ
จึงกำหนดจุดหมายคล้ายเคยทำ
ฝืนใจย้ำคำลาแม้อาลัย
หวังให้เธอไปดีและมีโชค
เผชิญโลกโศกหม่นดังคนใหม่
ให้เข้มแข็งแกร่งหวังพลังใจ
วันต่อไปคงจำถ้อยคำเปรย
เม็มเบอร์โทรฯโชว์เรียงเพียงรายชื่อ
ที่หวังคือเธอผ่านม่านฟ้าเผย
ให้ทุกข์ทนหม่นมานจงผ่านเลย
หวังชื่นเชยชมขวัญในวันชัย
...........................................................
11 พฤศจิกายน 2553 18:01 น.
รักษา
You have always love me.
It's clearly what I know.
Now you want to let me go.
But sorrow, is in your eyes.
The thing that you see.
Making thee asking question? Why?
I sad when you cry.
Say goodbye with full tears.
I want you to be realized.
Days and nights, there and here.
My heart is stills clear.
My really dear is only you.
""""""""""""
10 พฤศจิกายน 2553 15:23 น.
รักษา
ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่
ชื่อบางใครได้ฟังยังคิดถึง
เกิดเป็นภาพพจน์พาใจตราตรึง
บางคราถึงเพ้อพร่ำเป็นคำกลอน
ร่ายรินถ้อยร้อยหามาเรียงร่าย
พร่ำบรรยายถ่ายใจใส่อักษร
จินตนาท่าทางอย่างอาวรณ์
พอได้ผ่อนคลายคนึงซึ่งประดัง
เพียงบางเอ่ยเผยมาว่าไม่ชอบ
ในกลอนมอบหมายให้ฤทัยหวัง
ใช่เพราะอยากก้าวล่วงห่วงจริงจัง
จึงได้ตั้งใจเขียนเฝ้าเจียรนัย
เพราะเห็นชื่อชวนฝันอันสดสวย
ดื่มด่ำด้วยดลฤดีกวีไหว
มิเคยหวังคุกคามหยาบหยามใจ
ขออภัยใจขวัญเหตุวันวาน
เมื่อนวลเห็นเป็นการรุกรานจิต
คุกคามสิทธิ์พิศไปตามนัยสาร
จึงรีบลบถ้อยพจน์ที่จรดจาร
กลัวรำคาญพาลพาใจพร่ามัว
จึงหวังกล่าวเล่าต่อย้ำขอโทษ
หายขึ้งโกรธเถิดหนาหาใช่ยั่ว
ยังตระหนกอกสั่นขวัญระรัว
ด้วยแสนกลัวตัวเจ้าจะเศร้าจินต์
ขอส่งสารผ่านกลอนเว้า-วอนบอก
ใช่ย้อนยอกหลอกตามความถวิล
สำรวจทุกถ้อยคำย้ำยุพิน
เมื่อได้ยินจงอภัยในคำกรอง
ถ้าถือสาจะยอมแล้วจอมขวัญ
เพราะใจนั้นหวังดีไม่มีสอง
เพราะด้วยนามงามขำก่อทำนอง
จึงได้ลองร่ายกานท์ส่งผ่านมา
ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่
ชื่อบางใครได้ฟังยังห่วงหา
เกิดเป็นความคำนึงจนตรึงตรา
เป็นมายาภาพฝันจนหวั่นใจ
...............
9 พฤศจิกายน 2553 16:10 น.
รักษา
สุดดวงใจด้วยฤทธิ์ความคิดถึง
เฝ้าคนึงครวญอยู่มิรู้ร้าง
ตราบพบพักตร์รักหวังยังไม่จาง
หมายเคียงข้างคู่เขนยมิเคยคลาย
ยังรอนแรมแกมเศร้า ในเงาฟ้า
ม่านน้ำตาคราจากมิพรากหาย
ท่ามแสงเดือนเลือนตานภาพราย
มิ รู้ร้ายหรือดีนี่อย่างไร
ดอกโมกยังอบอวลเต็มสวนขวัญ
ช่ออัญชัญบานรอเต็มกอไหม
พุทธรักษาข้างสระน้ำงามรำไร
แล้วเสียงไก่คงขัน เหมือนวันลา
กาสะลองที่น้องรักคงจักหอม
พวงพยอมย้อมใจขวัญทุกวันหนา
เสียงนกน้อยยังคอยปลุกทุกทิวา
ตรงที่หน้าต่างฝันตะวันเยือน
ยัง คิดถึงคนดีที่ได้จาก
ความคิดถึงยิ่งมากจากไพรเถื่อน
จำใจปาดน้ำตาที่พร่าเลือน
นับปีเดือนหมดภาระจะคืนเนาว์
รอพี่นะคนดีพี่นี่รู้
ว่าเจ้าอยู่ทุกวันกับจันทร์เหงา
อยากส่งใจไหวว่างกลางฟ้าเทา
บอกนงเยาว์ว่าคนไกลใกล้กลับคืน
.................
หน้าส่วนตัว
1501
