เสียงเปาะแปะและเหมือนเสียงเตือนจิต ให้ความคิดคืนล่วงสู่ห้วงฝัน ใจเบื้องลึกตรึกตรองทำนองวรรณ บาทจาบัลย์บทโศกวิโยคปน ท่ามฝนปรอยย้อยหยดรินรดหลั่ง เดือนดาวดังดับเฉกหลบเมฆฝน ยามเช่นนี้มีบ้างไหมบางคน ตื่นฟังฝนหล่นพร่างเบื้องกลางใจ เสียงฟ้าคร่ำครวญครางราวห่างนัก ยามคนรักลี้ร่างไปทางไหน เพราะเบื้องหลังยังต่างต้องร้างไกล เมื่อหัวใจเกินห้ามต้องตามกัน เคยจากกันวันก่อนคราจรจาก ก็ไม่ยากมากมายเหลือหลายนั้น เมื่อแยกคล้ายสายฝนมัวหม่นจันทร์ ช้ำเกินกลั้นกล่าวคำเอ่ยอำลา เก็บกุญแจจัดของใส่กล่องฝาก คงแสนยากยามจบหากพบหน้า หมายกลบเกลื่อนเงื่อนงำซ่อนน้ำตา ก็เกรงปร่าปรอยซึมจนลืมอาย เป็นครั้งที่เท่าใดที่ได้จาก จำพลัดพรากภายหลังใจยังหาย แต่นี้เกรงเคว้งคว้างตราบวางวาย ก่อเกิดกายกี่ครั้งรักยังคง ............................. รักษา
รักษา 27 ส.ค. 2554 21:39 น. - ID 141513 
1500
0
0
30 สิงหาคม 2554 21:06 น. - comment id 1206530
ปรางทิพย์ """""""""""""""""" ไยจมจ่อมยอมเหงาใต้เงาหวาม ไยยอมตามติดบ่วงเคยห่วงหมาย ไยยอมหลับกับฝันอันไกลกลาย ไยจึงคล้ายหลงย้ำเดินซ้ำรอย
27 สิงหาคม 2554 23:27 น. - comment id 1206773
กี่ครั้งคราลาจากจำพรากรัก เกินห้ามหักปลักจมระทมขวัญ เฝ้าแอบมองร้องหาแทบจาบัลย์ ถ้อยรำพันวันเก่าดูเปล่าดาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
