21 มกราคม 2545 15:36 น.
รังนก
มีใจเพียงหนึ่งดวง
ที่ไม่เคยหลอกลวงใครๆ
จนวันนั้นที่ได้มอบให้เธอไป
น้ำตารินไหลเพราะเธอหลอกลวง
ไม่อยากจะร้องขอความสงสาร
ถือเป็นทานจะไม่ขอทวง
พอแล้วกับเล่ห์กลทั้งหลายทั้งปวง
เข็ดแล้วคนหลอกลวงจะหลีกไปให้ไกล
17 มกราคม 2545 22:19 น.
รังนก
เธอบอกว่าฉันนั้นดีเกินไป..
แล้วจะให้ทำยังไงหละทีนี้
ดีเกินไปมันก็ไม่ดี..
แล้วจะให้ฉันคนนี้เป็นอย่างไร
นี้หนะเหรอเหตุผลของการจากลา
เสียเวลาในการคิดมากไหม
บอกมาตรงๆว่าเธอมีใครคนใหม่
แค่นี้ฉันก็เข้าใจไม่ต้องเสียเวลา
ก็ฉันมันเป็นคนเข้าใจยาก
ดีเกินไป..ตีความยากในเนื้อหา
บอกมาตรงๆไม่ต้องเจรจา
ชอบคนเลวมากว่าแค่นั้นเอง
ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกฉัน
ไปแคร์เธอคนนั้นที่พามาข่มเหง
เมื่อคิดที่จะทิ้งกันไม่ต้องทำเป็นเกรง
ฉันผิดเองที่เกิดมาดีเกินไป
12 มกราคม 2545 15:07 น.
รังนก
เริ่มต้นเช้าวันใหม่...
ด้วยกายและใจที่เหงา-เหงา
ผ่านคืนวันอันแสนเศร้า
ไม่อยากจะเฝ้าหวนคิดถึงมัน
อยากจะลบเลือนมันไป
ความทรมานใจในวันนั้น
อยากจะให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน
ตื่นมาทุกวัน..ใช่ฉันแค่ฝันไป
แต่ทำไมฉันฝันตอนตื่น
ความขมขื่นไม่อาจกลั้นฝืนได้
ตื่นขึ้นมายังเห็นภาพเธอเดินจากไป
ติดตาตำใจเธอเดินไปกับใครอีกคน
11 มกราคม 2545 18:14 น.
รังนก
ถึงเจ้าดวงใจของแม่...
เป็นที่แน่แท้ชีวิตอยู่คู่ปัญหา
อย่ากังวลไปเลยนะแก้วตา
เรียกสติกลับคืนมาแล้วมองหาทางก้าวไป
ขอเพียงเจ้าอย่าหยุดอยู่กับที่
ลองทบทวนดูอีกทีถึงสาเหตุใหญ่
มองกลับไปยังจุดที่เริ่มก้าวเดินมาไง
แล้วเจ้าคงพบอะไรที่มากมายกว่าเดิม
รู้ใช่ไหมจุดไหนก่อให้เกิดปัญหา
อย่ามัวรอเวลาเพราะปัญหามันอาจเพิ่ม
ระวังเหตุที่อาจทำให้วกเข้าเรื่องเดิม
เพราะการเติม เสริมเชื้อไฟคงไม่ดี
อย่ากังวลไปเลยนะลูกรัก
ใจมนุษย์ก็มักจะเป็นแบบนี้
ไม่มีใครรู้ใจใครไปหมดหรอกคนดี
พยายามดูอีกที่อย่าเพิ่งอ่อนใจ
หนทางนั้นมีมากมายหลายเส้น
มองให้เห็นใช่ว่ามีแต่ซ้ายขวาไม่
ครั้นยังมองไม่เห็นสร้างเองเป็นไรไป
จงจำไว้ทุกปัญหาแก้ได้ต่างกันเพียงช้าเร็ว
ปล.อย่ากังวลไปเลยว่าจะหลงทาง..
เมื่อเจ้าไม่เคยหลงทางเจ้าจะรู้หรือไม่ว่า
มันยังมีทางให้เจ้าเดินอีกเยอะ
แต่เมื่อใดที่เจ้าหลงทางแล้วอย่าสิ้นสุดการเดินทางที่จุดเริ่มต้น
แต่ให้สิ้นสุดการเดินทางของเจ้าที่จุดหมายปลายทาง...
รักและเป็นห่วง
จากแม่ที่จะรออยู่ตรงปลายทาง
11 มกราคม 2545 16:48 น.
รังนก
กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพ...
วันนี้ลูกพบกับเรื่องเศร้าหมอง
หมดหนทางมองไม่เห็นแสงเรืองรอง
ความปรองดองอยู่ไหนใครบอกที
ไม่เคยเข้าใจจิตใจมนุษย์
มันแสนสุดซับซ้อนอ่อนใจนี้
พยายามแล้วพยายามเล่าเฝ้าอารี
ค้นหาใจมนุษย์นี้เป็นเช่นไร..
คนหนึ่งว่าอย่างอีกคนว่าอย่าง
ขอร้องฟังๆกันบ้างจะได้ไหม...
พูดด้วยเหตุผลอย่าใช้อารมณ์ร้อนแรงดั่งไฟ
จงเป็นดั่งน้ำใสคนชอบใจมากกว่าเปลวเพลิง
โอ้ว่าอนิจจาเพื่อนเอ๋ย
ยิ่งแนะกลับละเลยได้แต่เหลิง
เปลวไฟร้อนเผามิตรภาพโดยสิ้นเชิง
จะให้ลูกยิ้มระเริงได้ยังไง
ซ้ายก็เพื่อนขวาก็เพื่อน...
ทางลางเลือนไม่รู้จะก้าวไปทางไหน
อยากจะให้แม่ช่วยเป็นแสงสว่างตรงกลางใจ
คอยชี้นำทางให้ลูกนี้ก้าวไปไม่หลงทาง
รักและเคารพ
จากลูกที่ไม่อยากเดินหลงทาง
หน้าส่วนตัว
909
