11 ตุลาคม 2550 13:21 น.
รัสสะตะ
ในวันนี้ฉันยังสงสัย
ว่าจะอยู่ได้ยังไงต่อจากนี้
เมื่อถนนสายเก่าที่เคยมี
เธอคนดีเดินผ่านพลันเงียบลง
หัวใจเคยเต้นถี่เป็นจังหวะ
ตอนนี้ล่ะแสนช้าจังหวะหลง
ต้นหญ้าเคยยืนหยัดพลันปลิดปลง
โถก็คงเหมือนใจเราที่แหลกราน
แสงแดดเคยอบอุ่นหอมกรุ่นกลิ่น
บัดนี้ดินแห้งผากเพราะแดดผลาญ
มันจะต้องรอคอยอีกแสนนาน
นับกี่กาลจะมีฝนหล่นโปรยมา
คิดถึงฉันบ้างนะสุดที่รัก
ฉันเกินหักห้ามใจอาลัยหา
แต่ก็ต้องฝืนยิ้มเมื่อเธอลา
อนิจจาดวงใจไซร้แทบพัง
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่แห่งใหน
ให้รู้ไว้ใจดวงหนึ่งยังคอยหวัง
ให้เธอช่วยเติมใจเติมพลัง
ให้ฉันยังคงอยู่ต่อรอเธอคืน
11 ตุลาคม 2550 12:42 น.
รัสสะตะ
ไม่กี่วันฉันเธอต้องลาจาก
ต้องจำพรากเธอจะจากแล้วใจหาย
ก่อนหน้านี้เคยมีเธอข้างกาย
ใจสลายเมื่อจะต้องห่างไกลกัน
ต่อจากนี้ฉันคงได้แต่เศร้า
เหลือเพียงเงาเธอวนเวียนข้างใจฉัน
ถนนที่เคยเดินสวนทางกัน
จากนี้พลันคงเงียบเหงาเศร้าเดียวดาย
รอยยิ้มที่ฉันมีในวันหนึ่ง
รอยยิ้มซึ่งสดใสคงเลือนหาย
เสียงคำพูดที่เรานั้นเคยทักทาย
คงมลายหายสิ้นกับสายลม
สายตาหวานที่เธอเคยส่งให้
เมื่อเธอไกลคงเศร้าเคล้าขื่นขม
ใจที่เคยชุ่มฉ่ำคงช้ำตรม
คงระทมเพราะคะนึงคิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
728
