20 มิถุนายน 2550 14:17 น.
รัสสะตะ
นภาฟ้าถึงคราหมดยุคแจ้ง
ฤดูแล้งแห่งใจได้มาถึง
ความเจ็บแค้นในแววตา..น่าสะพรึง
ความคิดถึงเฝ้าถาโถมทุกวี่วัน
เมื่อรักนี้มาบรรจบตรงที่เจ็บ
ใจแสนเหน็บแทรกซึม..ทรวงแสบสัน
ฉันนั่งเจ็บเธอหัวเราะเยาะหยันกัน
ดูสักวันเธอเจ็บบ้าง..จะเข้าใจ
11 มิถุนายน 2550 00:58 น.
รัสสะตะ
พระคุณครูสูงค่าเกินคำกล่าว
ครูคอยเฝ้าแนะแนวทางไปสู่ฝัน
เตือนสติหากศิษย์พลั้งคอยยั้งพลัน
เคียงข้างฉันเมื่อปัญหามาราวี
เมื่อฉันสุขคุณครูยิ้มเป็นเพื่อน
เมื่อทุกข์เยือน คุณครูไม่ห่างหนี
เมื่อฉันเจ็บมีคุณครูคอยปราณี
เมื่อฉันเขลาครูนี้คอยชี้ทาง
มีปัญหาการศึกษาครูช่วยแก้
เมื่อท้อแท้ครูชี้หวังสู่เป้าหมาย
ยังย้ำเตือนคำครูสอนมิเว้นวาย
ขอร้อยใจศิษย์น้อยบูชาครู
10 มิถุนายน 2550 23:02 น.
รัสสะตะ
ฤดูร้อนหน้าแล้งแสนอบอ้าว
หมู่ชาวเราเงียบเหงาเฝ้าห่วงหา
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายตลอดมา
เฝ้าเหว่หว้าครวญหาน้องทุกค่ำคืน
แต่วันนี้จากวันที่ร้อนเร่า
วันแสนเศร้ากลายเป็นวันแสนชื่น
เหมือนหยาดฝนชโลมใจให้ตื่นคืน
ยิ้มระรื่นเมื่อเห็นน้องเดินเข้ามา
พวกเธออาจมาไกลจากหลายถิ่น
โบกโบยบินเข้ามาเพื่อศึกษา
พี่จะปลอบรับขวัญเจ้านะน้องยา
มาเถิดมาน้องจ๋าพี่แสนคอย
มาช่วยสร้างมวลเรารัฐศาสตร์
ให้ผงาดยืนหยัดรู้สู้ไม่ถอย
เพียงพี่น้องสามัคคีไม่หลุดลอย
ถึงคนน้อยแต่จะสู้จนขาดใจ
หน้าส่วนตัว
993
