19 กุมภาพันธ์ 2550 16:27 น.
รัสสะตะ
รักทำไมเฝ้าถามใจคอยครุ่นคิด
ใยฝังจิตมิลืมเลือนมิแปรผัน
ใยคิดถึงใยคำนึงทุกคืนวัน
ใยจึงฝันใยจึงเพ้อละเมอไป
ใยอยากเห็นใยอยากเจออยากสัมผัส
ใยอยากนัดใยอยากคุยอยากปราศรัย
ใยอยากมองใยอยากใกล้ไม่ห่างไกล
ใยหวั่นไหวใยวาบหวิวละลิ่วลอย
ใยจึงกล้าใยจึงขลาดประหลาดจิต
ใยจึงคิดอยากก้าวไปใยไม่ถอย
ใยจึงยอมใยจึงให้ใยจึงคอย
ใจดวงน้อยใยจึงรักใยจึงรอ
19 กุมภาพันธ์ 2550 16:17 น.
รัสสะตะ
อึดอัดอึดอัดอึดอัด
เธอรักไม่รักไม่บอก
อึดอัดเหมือนใจโดนหอก
หรือหลอกหรือลวงให้เจ็บ
อึดอัดทั้งงงทั้งโกรธ
พิโรธความรักเป็นเหน็บ
ความช้ำความชอกคอยเก็บ
มันเจ็บจนลึกจนบาด
บางทีมาทำเหมือนหยอก
มาบอกมาพูดไม่ขาด
สนใจยิ้มแย้มหมาดๆ
ประหลาดวันหลังกลับเฉย
ทำเหมือนไม่อยากเห็นหน้า
ทำท่าเหมือนไม่สะเบย
ไม่ยิ้มไม่แย้มอย่างเคย
โธ่เอ๊ย...อะไรนักหนา
ตกลงว่าชอบไม่ชอบ
รีบตอบก่อนฉันจะบ้า
ไม่รักก็รีบบอกมา
จะลาก็รีบเอ่ยคำ
17 กุมภาพันธ์ 2550 13:21 น.
รัสสะตะ
ฉันนั้นเป็นหนึ่งในแก๊งค์สาวโสด
ผู้ลิงโลดในโลกกว้างทางศึกษา
มีเพื่อนพ้องมากมายสบายอุรา
ไม่ต้องหาเรื่องทุกข์ให้ขุ่นมัว
การเป็นโสดแสนดีเป็นที่ยิ่ง
เรื่องรักจริงไม่ต้องคิดให้ให้ปวดหัว
เรื่องอกหักทิ้งไปแสนไกลตัว
ไม่ต้องมัวคิดมากลำบากใจ
เมื่อเราโสดส่งผลต่อประชากรโลก
ไม่ทุกข์โศกไม่เพิ่มเร็วจนเสียหาย
ทรัพยากรเพียงพออยู่ต่อสบาย
ความทุกข์คลายแสนสุขเป็นทวี
ขอเชิญชวนเพื่อนพ้องร่วมเป็นโสด
ความรักโหดเกินไปไม่สุขขี
เมื่อมีรักแสนทุกข์เท่าทวี
โสดแหละดีมาเถอะมา มาโสดกัน
3 กุมภาพันธ์ 2550 13:25 น.
รัสสะตะ
รักนั้นคืออะไรใครรู้บ้าง
แสงสว่างหรือหุบเหวแห่งความฝัน
เมื่อมีรักก็มีทุกข์ติดตามกัน
ตัวฉันนั้นแสนท้อและโรยรา
เมื่อรักหวานแสนหวานสุดจะเปรียบ
สุดจะเทียบสุขใดใฝ่ฝันหา
มองโลกไซร้สดใสดูโสภา
ในดวงตาเปี่ยมสุขทุกราตรี
แต่เหมือนดังฟ้าแกล้งแถลงโทษ
หฤโหดพรากรักให้จากหนี
โลกโสภาแต่ครั้งก่อนที่เคยมี
มาบัดนี้ย่อยยับไปกับใจ
จึงถามหาความรักที่จริงแท้
ว่ามีแน่มีจริงอยู่แห่งใหน
รักแสนสุขไม่ทุกข์ตรมอยู่หนใด
หากใครไซร้รู้แน่ช่วยบอกที
หน้าส่วนตัว
816
