25 พฤษภาคม 2547 20:23 น.
ราเมือก
กี่ครั้งแล้วที่ต้องเสียน้ำตา
อีกกี่ครากันเล่าต้องเศร้าใจ
อีกกี่หนที่ต้องทนทำไป
ทนทำให้กับคำไร้ราคา
อาจพูดแรงไม่เข้ากับคำนี้
แต่คิดให้ดีอีกหน่อยเถิดหนา
ก็เพราะคำนี้จึงต้องเสียน้ำตา
ใช่กล่าวหารักนั้นว่าทารุณ
ให้เท่าไหร่ใจนั้นไม่เคยพอ
ยิ่งให้ต่อยิ่งไม่เห็นว่ารักหนุน
ยิ่งทำไปหัวใจเป็นรูพรุน
ถูกเศษฝุ่น รักเลว กระแทกใจ
ขอโทษนะครับที่แต่งแบบนี้ อาจดูรุนแรง ไร้ค่า ไม่งดงาม สัมผัสอาจไม่สวย
แต่อยากบอกว่าผมเพิ่งเจ็บมาไม่ถึงชั่วโมง ก็ได้แค่นี้ละครับ ครั้งนี้รักมันเลวครับ อย่าโกรธกันนะครับ
มาบอกกันว่าอยากมีกัน อยากมีคืนวันที่ดีอีกครั้ง แต่สุดท้ายเธอนั้นก็ทำพัง
นี่หรือคือความหวังว่า รักดี คนไม่รักดี
19 พฤษภาคม 2547 16:45 น.
ราเมือก
เรื่องวันวานเธอโกรธอยู่ก็เข้าใจ
ที่ทำไปมันไม่ใช่ตัวฉัน
แค่อารมณ์วูบเดียวเท่านั้น
อย่าโกรธกันได้ไหมคนดี
พอดีตอนนั้นฉันยังสับสน
ยังหมองหม่นกังวลรักหลีกหนี
อยากขอโอกาสจากเธออีกที
ต่อจากนี้จะไม่ทำอีกต่อไป
ก็รู้แล้วว่าเธอนั้นมีความหมาย
ใจคงหายหากเธอยังเฉไฉ
อยากจะบอกจากนี้จากหัวใจ
ว่าที่ทำไปก็เพราะว่ารักเธอ
18 พฤษภาคม 2547 00:18 น.
ราเมือก
อันว่ารักนั้นยากกว่าจะเข้าถึง
จะรู้ซึ้งรักได้ในวันไหน
กว่าจักรู้จักเห็นคงสายไป
กว่าเข้าใจต้องรอวันสายเกิน
เธอกลับมาขอได้โปรดให้อภัย
ก็เข้าใจความรักเรามันห่างเหิน
เธอขอโทษในความรักที่เคยเมิน
ที่ได้เดินจากไปไม่ไยดี
ก็ตอบเธอไปว่าฉันยังรัก
ยังทึกทักมีเธอไม่เคยหนี
แต่วันนั้นนานมาถึงวันนี้
เธอคนดีต้องการเหยียบย่ำฉันเท่าไร
หน้าส่วนตัว
1247
