16 กรกฎาคม 2547 11:23 น.
ราเมือก
ไร้รักเพราะเรารั้งรอสิ่งใด
รักเพียงเพื่อใครคนไหนกันเล่า
หรือรักร้อนรวนเรเพียงแต่เรา
รวนเร่งเร้าร่อนเร่พเนไกล
ฤเพียงรักไร้ซึ่งคุณค่า
ไร้ราคารักเร่ฤๅเฉไฉ
รักรุ่มร้อนรุกโรมโหมฤทัย
เร้าหัวใจให้เราหลั่งน้ำตา
แรกรับรักเรารู้ลึกลึกข้างใน
รักคงไม่เป็นไปดั่งที่ใฝ่หา
ยิ่งรับรู้รักเร้นกว่าทุกครา
รักเราคงไร้ค่าควรแก่เธอ
16 กรกฎาคม 2547 11:22 น.
ราเมือก
ไม่รู้ว่าเธอนั้นยังจำได้ไหม
ว่ามีใครคนนี้คอยห่วงหา
เป็นห่วงเพียงแต่เธอทุกเวลา
ยังคงหาความหมายของหัวใจ
ในวันนี้แม้ไม่มีเราสอง
ขอให้มองบนนภาที่สุกใส
แม้ข้างกายเรานั้นไม่เหลือใคร
ความในใจฝากดาวไว้เป็นเพื่อนกัน
แม้คืนใดเรานั้นไม่เห็นดาว
ทั้งเหน็บหนาวมองไม่เห็นทุกสิ่งสรร
ขอให้รู้และเข้าใจในทุกวัน
ดาวดวงนั้นยังคงบอกรักเธอ
หน้าส่วนตัว
999
