9 กุมภาพันธ์ 2547 17:26 น.
รุ้งสวรรค์
ท้องฟ้า...มืดมิด...ไร้แสง
สายลม..รุนแรง..หวั่นไหว
ฝนพรำ...ฟ้าร้อง...ก้องไพร
รู้สึก...เหงาใจ...ไร้เธอ
ความเหงา...มาเยือน...อีกหน
ทำร้าย...ใจคน...ปวดร้าว
ปล่อยใจ..ให้อยู่..กับเหงา
เหว่ว้า..อ้างว้าง..เดียวดาย
ยามเมื่อ..สายฝน...โปรยปราย
นกน้อย...บินว่อน..กลับรัง
เปียกฝน...สลัดตัว..คลายฝน
ท่ามกลาง...พายุ...รุนแรง
ยามนี้...หวนให้..เฝ้านับ
เม็ดฝน...โปรยหลั่ง...จากฟ้า
เป็นอยู่...อย่างนี้...ทุกเวลา
แผ่นฟ้า..กว้างไกล...จริงจริง
14 มกราคม 2547 13:44 น.
รุ้งสวรรค์
ทุกข์ทรมาน .....
อยู่กับความเหงาความเดียวดาย
คืนและวันที่ผ่านเจอะทั้งร้ายดี
แต่หัวใจดวงนี้เฝ้าแต่รอ
และเมื่อฉันได้พบเธอ
ก็เหมือนโลกหยุดหมุนทุกสิ่งพลัน
สวยงามเมื่อเจอเธอ
อาจจะเป็นแค่ครั้งเดียวที่ฟ้ากำหนดมา
จนทำให้ฉันได้เจอ
ขอให้รักต่อจากนี้..ให้รักเราผลิบาน
ให้ฟ้าช่วยประทานพร
ดลบันดาลต่อจากนี้
ให้สองเราผูกพัน
เกิดเป็นความทรงจำที่ดี
หากวอนคำขอพรทุกสิ่งมอบแด่เธอ
ผู้ทำให้ฉันพบความสดใส
18 ธันวาคม 2546 14:20 น.
รุ้งสวรรค์
กับชีวิตหนึ่ง..
ที่ฉันต้องการจะมี
สักคนที่
ดีที่พร้อมจะเดินกับฉัน
ใครคนนั้น..
ใครสักคนที่คิดว่ามั่นใจ
แม้สิ่งที่ฝัน
มันยังห่างไกล
เธออยู่ไหน..
เธอคนนั้นที่ฉันยังเฝ้ารอ
แค่เพียงขอ..
มีเธออยู่จริงก็พอ
เก็บความรู้สึก..
ที่ฉันต้องการจะให้เธอ
หากเพียง ได้เจอ
ก็หวังว่าเธอ จะเข้าใจ
ในตัวฉัน.
ในชีวิตที่คล้ายจะว่างเปล่า
อยากจะรู้
ว่าเธออยู่ไหน
ได้ยินไหม.
มันคือเสียงที่มาจากหัวใจ
ร่ำเรียกร้อง
ว่าเธอใช่ไหมที่ฉันรอ
ผ่านวันและคืนมาแสนนาน
อยากรู้ว่าเธออยู่ไหน..
จะมีบ้างไหม
ขอเพียงแค่ใครสักคนนั้น
18 ธันวาคม 2546 14:14 น.
รุ้งสวรรค์
เวลาที่เหม่อมองฟ้า
จิตใจอ่อนล้ายังคิดถึงเธอ
ยังคงเฝ้ามองเสมอ
ยามที่ตัวฉันเดียวดายหัวใจ
ส่งความรักไปซ่อนเก็บไว้
สู่ท้องฟ้าให้เธอได้รู้ว่าใคร
แม้มันต้องไกลแค่ไหน
หัวใจฉันจะเคียงใกล้ไม่ไกลจากเธอ
เธอเคยได้ยินไหม
ความคิดถึงที่ใจฉันให้
เธอเคยได้ยินใช่ไหม
ว่ามีใจฉันเฝ้าคิดถึงอยู่
อยากจะพบหน้าเธออีกครั้ง
แต่คงเป็นแค่ความฝันที่เจอ
เธอนั้นไกลจากฉัน
ฉันคงต้องรอจนกว่าจะคืนกลับมา
ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน
ที่เธอและฉันนั้นพบกันได้
คิดว่าเธอคงจะเข้าใจนะ
ให้รู้ว่าเธอมีคนอย่างฉัน
ได้เฝ้าใฝ่ฝันถึงเธอเรื่อยไป
จะเป็นอย่างไรก็คงไม่ทิ้งเธอไป
ขอบฟ้าไกล..ช่วยบอกฉันเถิดอยู่หนใด
พาฉันไปสู่หัวใจเธอ
24 พฤศจิกายน 2546 16:30 น.
รุ้งสวรรค์
เสียงฟ้าร้องดังดัง
สายลมก็พัดกระหน่ำ
ในพายุมืดดำ.
ที่น่าเกรงกลัวและอันตราย
ดอกไม้เล็กเล็กดอกหนึ่ง
ที่คนเขามองข้ามไป
ยังคงยืนท้าทาย
กับสายลมแรงไม่ย่อท้อ
ฉันมองเธอ...เห็นแววตา
เจ้าดอกหญ้าไม่หวั่นไหว
แม้ใครต่อใคร
จะรังแกให้ช้ำให้เจ็บใจ
ฟังเธอฟังอยาก..บอกคนดี
จากวันนี้เป็นต้นไป
ฉันจะหนาวจะร้อน..
จะเจ็บพร้อมเธอ
เธอยังมี..มีอีกคนหนึ่ง
จับมือและยืนข้างกาย
ไม่ให้ดอกไม้ต้านลมอยู่ลำพัง
ฉันรู้ซึ้งในใจ ถึงความดีงามของเธอ
ฉันมองเห็นว่าเธอ
อ่อนล้าเพียงใดในวันมืดมน
จากนี้ฉันขอยืนยัน ขอปันเอาความทุกข์ทน
ขอรับรู้ด้วยคนจะสายลมแรงแค่ไหน
ไม่ว่าทางยาวไกลเท่าใด
แต่ต่อให้มืดเพียงใด
จะไม่มีวันที่เหงาใจได้เลย
หน้าส่วนตัว
1617
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
