19 พฤษภาคม 2547 18:53 น.
รุ้งสวรรค์
หลบกายจากสายฝนและหิมะแสนเหน็บหนาว
พยายามลืมเรื่องปวดร้าวแต่มิอาจทำได้
มองไปตามท้องถนนพร้อมกับฟังเสียงหัวใจ
มีผู้คนมากมายบนโลกกว้างใหญ่
บอกฉันได้ไหมฉันจะพบสักคนที่เหมือนเธอได้จากที่ใด
เก็บฉันไว้ในหัวใจเก็บไว้ในความรู้สึก
เก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจจะได้ไหม
ขอมือเธอช่วยรั้งฉันเอาไว้อย่าให้ฉันจากไปไกล
แสดงความรักของเธอที่ปราศจากเงื่อนไข
แสดงให้ฉันได้รับรู้ถึงความอัศจรรย์ใจว่ามีจริง
มีหลายคนกล่าวไว้ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ได้ตลอดไป
เราเดียวดายที่นี่ในวันนี้คือความจริง
ความรักคือสิ่งที่ไม่ไปไหนไกลจากเรา
มันง่ายมากที่จะทำลายความเหงา
เพียงเก็บความรักของสองเราไว้ในหัวใจเธอ
ยืนอยู่บนภูเขาสูงมองจันทร์ผ่านท้องฟ้าที่สดใส
หาเพื่อนสักคนที่จริงใจกับฉันหาได้เสมอ
แต่ไม่เคยเจอใครที่เข้าใจได้สักหน
ไม่ต้องการมากมายขอแค่ใครสักคน
ที่พร้อมอดทนเดินเคียงข้างได้ทุกเวลา
18 พฤษภาคม 2547 17:42 น.
รุ้งสวรรค์
ยังมีเสียงเพลงที่ทำให้ใจสดใส
ดวงดาวมากมายให้เราได้มองเห็น
ในค่ำคืนที่มีสายลมพัดเย็น
อยากให้เป็นอย่างนี้เรื่อยไป
ดวงดาวบนฟ้าที่อยู่แสนไกล
เธอจะบ้างรู้ไหมฉันต้องการอะไร
หากมีเธอทุกสิ่งคงดูสดใส
คงได้พบสิ่งที่ฝันอยากได้เจอ
ตราบที่ฉันยังคงเดินก้าวไป
ขอได้ไหมให้ฉันได้มีเธอ
เพราะเธอมีความหมาย
มีค่าให้ใจได้รักเธอ
........ มอบเพลงนี้ให้เธอ ..........
ฉันไม่รู้ว่าเธอมาจากไหน
เข้ามาเมื่อไร..ในชีวิตฉัน
รู้สึกเหมือนเธอส่อง...แสงตะวันเข้ามา
ให้ฉันได้เห็นว่าอิ่มเอมเป็นเช่นไร
รู้สึกเหมือนเธออยู่เข้ามาในหัวใจ
เปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่..ไม่เหงาเหมือนเดิม
ฉันไม่รู้ว่าจะทนได้ไหม
จะเป็นเช่นไร.ถ้าไม่มีเธอ
27 เมษายน 2547 19:13 น.
รุ้งสวรรค์
..ในชีวิตที่คล้ายจะว่างเปล่า
มีเรื่องราวของใครคนหนึ่ง
คนหนึ่งที่ฉันคิดถึง
เป็นคนลึกซึ้งที่สุดในหัวใจ
..กับคนที่ดีที่พร้อมจะเดินกับฉัน
เติมต่อความสัมพันธ์ชิดใกล้
เติมรักเฝ้าเติมความห่วงใย
เติมใจให้เต็มด้วยสองเรา
..หวังว่าเธอจะเข้าใจในตัวฉัน
ในสิ่งที่ฝันดูเหมือนจะว่างเปล่า
ในความเงียบเหงาไม่มีแม้แสงเงา
ขอเพียงมีสองเราเท่านั้นก็พอใจ
..ผ่านชีวิตที่เดียวดายไม่มีใครคอยรับฟัง
เดินลำพังบนหนทางไม่เห็นใคร
แต่ตราบใดที่ท้องฟ้ายังคงสดใส
ให้รับรู้ไว้ฉันจะไม่ท้อแท้อีกต่อไป
..เพราะว่าเธอเท่านั้น
ที่ทำให้ฉันพบความฝันอันยิ่งใหญ่
หัวใจที่เคยวางไว้เปลี่ยนเป็นความสดใส
ขอบคุณกำลังใจที่ฉันได้รับจากเธอ
2 เมษายน 2547 19:50 น.
รุ้งสวรรค์
คงถึงเวลาของการบอกลา
สิ่งที่เป็นมาไม่เหมือนเดิม
ความรู้สึกที่ดีมีแต่ลดไม่มีเพิ่ม
คงต้องเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคน
ในหนทางที่กว้างไกล
คงต้องเดินไปอย่างสับสน
ความรู้สึกมีแต่สิ่งที่กังวล
ในใจสับสนวุ่นวายทรมาน
ถึงแม้หนทางข้างหน้าจะว่างเปล่า
อยู่อย่างปวดร้าวยึดติดในวันวาน
กับอดีตที่มีรักไม่อยากให้เลยผ่าน
คงเป็นเพียงภาพฝันที่แสนหวานไร้ตัวตน
ผ่านพ้นวันนี้คงอีกไม่ไกล
ต้องทำใจให้สู้อีกสักหน
เพียงเพื่อลืมภาพของเธอในวังวน
อย่าให้ใจสับสนเพราะคิดถึงเธอ
ลืมเธอได้.....เราเลิกลากันแล้ว
อยากจบไป...อย่าได้วุ่นวายใจ
แล้วถึงเวลา...เริ่มต้นเดินใหม่
กับใครสักคน...ที่มีรักให้กัน
18 มีนาคม 2547 18:09 น.
รุ้งสวรรค์
จะนอนมองฟ้านับดาวที่มีมากมาย
จะยอมใจร้ายปล่อยใจไม่คิดถึงเธอ
จะยอมทั้งนั้นแม้จะต้องนอนละเมอ
ก็จะไม่ขอพบเธอให้เหนื่อยใจ
ก็วันเวลาที่มีให้กันมาแสนนาน
ทุกสิ่งที่แสนหวานต้องสลายไป
เป็นเพราะหนทางที่แสนห่างไกล
สุดโค้งฟ้าที่เห็นอยู่ร่ำไรไกลไกลตา
นอนนับดาวที่ตกลงมาสู่โลก
อธิษฐานให้มีโชคบ้างในบางครา
ให้สมหวังกับรักที่แสวงหา
อย่าให้เพียงผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ในค่ำคืนในสายลมหนาว
ดวงดาวบนฟ้าช่างสุกใส
เพียงแต่ดาวที่อยู่ในใจ
เป็นยังไงก็ยังเป็นเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
1148
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
