หน้าส่วนตัว
คงถึงเวลาของการบอกลา
สิ่งที่เป็นมาไม่เหมือนเดิม
ความรู้สึกที่ดีมีแต่ลดไม่มีเพิ่ม
คงต้องเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคน
ในหนทางที่กว้างไกล
คงต้องเดินไปอย่างสับสน
ความรู้สึกมีแต่สิ่งที่กังวล
ในใจสับสนวุ่นวายทรมาน
ถึงแม้หนทางข้างหน้าจะว่างเปล่า
อยู่อย่างปวดร้าวยึดติดในวันวาน
กับอดีตที่มีรักไม่อยากให้เลยผ่าน
คงเป็นเพียงภาพฝันที่แสนหวานไร้ตัวตน
ผ่านพ้นวันนี้คงอีกไม่ไกล
ต้องทำใจให้สู้อีกสักหน
เพียงเพื่อลืมภาพของเธอในวังวน
อย่าให้ใจสับสนเพราะคิดถึงเธอ
ลืมเธอได้.....เราเลิกลากันแล้ว
อยากจบไป...อย่าได้วุ่นวายใจ
แล้วถึงเวลา...เริ่มต้นเดินใหม่
กับใครสักคน...ที่มีรักให้กัน
รุ้งสวรรค์ 2 เม.ย. 2547 19:50 น. - ID 50165 
1780
5
0
3 เมษายน 2547 10:39 น. - comment id 240696
คำว่าเริ่มต้น.....
ไม่มีคำว่าสาย.........
แวะมาหาเจ้าค่ะ
3 เมษายน 2547 11:01 น. - comment id 240703
..สายมาแล้ว แม้นสาย ใจอาจสุข ..ด้วยใจสุข พบแม้นสาย คงคลายเหงา ..แม้นสายใจสุขปลูกรักพราว ...เกิดเรื่องเล่าตำนานรักบนกลกลอน (ผู้เขียนให้มีตัวละคร แม้นสาย และ ใจสุข หรือ จะเข้าใจแบบภาษาตรงๆก็ตามใจ)
3 เมษายน 2547 18:40 น. - comment id 240885
เรื่องเก่ามิมีมาเล่าใหม่ เราจะเปลี่ยนไปไม่สับสน พอแล้วคนเก่าเราจำนรร จะเริ่มต้นอีกคนคนใหม่มี *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
5 เมษายน 2547 08:19 น. - comment id 241627
กลอนใคร ก็ไพเราะทั้งนั้นแหละ สำหรับผู้หญิงไร้เงานะ อาภาภัส ก็เก่งนะครับ คิดได้ไงกับกลอนกล ขอบใจกระดานโต้คลื่นที่แวะมาครับ
18 เมษายน 2547 08:05 น. - comment id 248961
ฉันอาจไม่ใช่ใครที่เธอใช้ทั้งหัวใจค้นหา ฉันอาจไม่ใช่ดวงดาวบนฟ้าที่เธอแหงนมองดูได้ ฉันเป็นเพียงแสงเล็ก ๆ จากก้านไม้ขีดไฟ แต่จะหลอมเป็นแสงสว่างสุดท้ายให้เพียงเธอ ฉันอาจไม่ได้เป็นดอกกุหลาบต้องตาใครต่อใคร ฉันเป็นเพียงดอกไม้ที่พลิ้วไหวให้เธอยิ้มได้เสมอ ดอกไม้ไม่มีชื่อในโลกที่ไม่มีใครได้พบเจอ แต่จะเป็นดอกไม้เดียวที่บานในใจเธอตลอดไป ฉันอาจไม่ใช่สายฝนโปรย ฉันเป็นเพียงหยดน้ำที่โบกโบยความอ่อนล้าให้เธอได้ หากแม้เป็นหยดน้ำตา จะหลั่งรินมาให้เธอสบายใจ รอเวลาเหือดแห้งไป ให้เธอพบวันคืนที่สดใสแสนดี ฉันอาจไม่ใช่สายลม แต่ฉันเป็นอณูความห่วงใย ที่เพาะบ่ม ทุกลมหายใจนับจากนี้ ในหัวใจที่ว่างเปล่า...เธออาจไม่มีฉันแล้วก็ตามที แต่ขอให้รับรู้เถอคนดี...ทุกความรู้สึกที่ฉันมีจะไม่เปลี่ยนไป ฉันเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ บนโลกนี้ ไม่ขอเป็นอะไรที่มากมี และยิ่งใหญ่ แม้เธอเห็นฉันเป็นเพียงภาพฝันไร้ตัวตนบนความห่างไกล ก็ลืมเถอะเธอ...ลืมฉันให้หมดใจ ...ฉันไม่เคยเสียใจที่รักเธอ...
6 กรกฎาคม 2547 18:43 น. - comment id 283130
เพราะเธอเองก็ได้พบรักใหม่ เหมือนรักแรกของเธอนั่นไง แล้วสองเราก็ต้องเดินไป ในทางที่ใจต่างเลือกเดิน วันนี้เหลือเพียงภาพฝัน ไม่มีกันและกันเหมือนแต่ก่อน มีเพียงภาพเลือนลางในความอาทร ไม่อยากวิงวอนให้กลับคืน มิอาจลืมได้เธอคนนี้ อยากบอกว่าเธอคือคนดีที่สุดก็ว่าได้ แต่เพียงเพราะเราอยู่ห่างจนแสนไกล มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกัน เธอเองก็มีใครคนนั้นอยู่ และฉันเองก็รับรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ความจริงก็คือความจริงไม่หลอกใคร อย่าฝืนลิขิตให้ปวดใจอีกเลย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
