19 เมษายน 2546 16:17 น.
รุ้งสวรรค์
ยามเมื่อฝนตกโปรยปราย
รุ้งขึ้นเป็นสายที่ตรงขอบฟ้า
วิหคเริ่มออกบินสู่นภา
หมู่สกุณาแวกว่ายออกสู่ชล
ยามเมื่อฝนตกโปรยปราย
น้ำตาไหลเป็นสายไม่หายไปพร้อมฝน
เพราะรักแล้วช้ำเวียนวน
ความรักของคนช่างแปลกสิ้นดี
ยามเมื่อฝนตกโปรยปราย
น้ำไหลเป็นสายไหลไปทุกที่
ไม่เคยมีใครมาหยุดได้สักที
เหมือนเวลาที่ไม่เคยรอใคร
ยามเมื่อฝนตกโปรยปราย
เธอกับฉันเดินเล่นสายฝนไป
ปล่อยตัวและปล่อยใจ
ปล่อยให้น้ำไหลชะล้างใจที่อ่อนแอ
ยามเมื่อฝนตกโปรยปราย
ยังมีคนที่จิตใจยังไม่แพ้
ขอสู้ต่อไปแม้ไม่มีใครเหลียวแล
ขอเพียงแค่...มีเพียงเธอเป็นกำลังใจ
19 เมษายน 2546 15:16 น.
รุ้งสวรรค์
วาดรูปหัวใจไปบนพื้นทราย
คลื่นมารูปหายไปกับสายน้ำ
รูปแล้วรูปเล่ามองดูน่าขำ
เหมือนหาดทรายไม่อยากจดจำ..อะไรเลย
หวนกลับมามองดูตัวเรา
วันนี้ที่เขาอยู่นิ่งเฉย
ไม่มีวันเก่าเหมือนอย่างเคย
ต่างละเลยเรื่องราวของหัวใจ
ถึงกระนั้นก็ยังจำเขาได้
ไม่เหมือนหาดทรายที่ลบรูปวาดให้หาย
เหมือนหนึ่งว่าถึงแม้จะต้องตาย
แต่ความรักของฉันไม่ตายจาก..ไป
ยิ่งคิดยิ่งพาให้ใจช้ำ
เพราะความทรงจำไม่หนีหายไปไหน
แต่เมื่อยิ่งคิดเข้าไปก็ยิ่งเข้าใจ
ความรักมิใช่เพียงการครอบครองตน
เหมือนดังที่ทะเลรักท้องฟ้า
กาลเวลานานไปไม่เคยเปลี่ยนในวังวน
แต่ทะเลกลับส่งไอน้ำกลับไปเบื้องบน
ให้ท้องฟ้ารับรู้ว่าตนคิดถึงเพียงใด
เหมือนอย่างตอนนี้ที่ฉันคิดถึงเธอ
แม้จะเจอะเจอยังเป็นไปไม่ได้
เพียงแต่คิดถึงอยู่ในใจ
เพราะว่าเธออยู่ไกล-ไกลเหลือเกิน
19 เมษายน 2546 11:16 น.
รุ้งสวรรค์
ยามเย็นลมพัดใบหญ้าไหว
เดินเล่นริมน้ำเลาะหาดทราย
ตะวันฉายสาดส่องกระทบตัว
ไม่นานความสลัวเข้ากล้ำกลาย
ตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า
คืนนี้มีหมู่ดาราดั่งใจหมาย
คืนนี้มีจันทร์คู่เคียงกาย
คงไม่วายต้องนอนเหงาใจ
เดินเล่นออกมาไกล
มีท้องฟ้า สายลม และแสงไฟคอยนำทาง
ปูลมวิ่งผ่านหน้าในระยะห่าง
เวลานี้ควรปล่อยวางทุกสิ่ง..ทิ้งทะเล
ท้องฟ้า สายลม แสงจันทร์ และหมู่ดาว
สุกสกาวอยู่บนนั้นไม่หว้าเหว่
ถึงเวลานี้ก็อยากจะนอนบนเปล
ที่มีเธอคอยเกว่แกว่งไกวให้ไหวไป..
คงต้องกลับเข้านอนแล้วนะเจ้าทะเล
ราตรีนี้เที่ยวเตร่เกือบมิดไนท์
ให้ตัวได้หลับพักผ่อนกายใจ
รุ่งขึ้นวันใหม่..จะได้มีแรง
5 เมษายน 2546 14:33 น.
รุ้งสวรรค์
อย่าห่วงเลย....
ไม่เห็นเธอต้องเกรงใจ
ที่ฉันนั้นคอยห่วงใย
ดูแลเธอมานาน..
มันผิดหรือ...
เมื่อฉันเองก็เต็มใจ
ทุกอย่างที่ทำให้ไป
จะคืนกลับมาไม่สำคัญ
ได้ไหม...
ฉันทำได้ไหม..
แค่อยากทำให้เธอ...
ไม่มีเหตุผลยาก - ยากให้หนักใจ
มีเพียงเหตุผลที่ง่าย - ง่ายถ้าอยากฟัง
มันเป็นเหตุผลข้อเดียวของทุกอย่าง
รักเธอ..หมดใจ
ไม่ต้องรู้...
ว่าฉันทำไปทำไม
ไม่เห็นจะต้องใส่ใจ
แค่รับไปก็พอ
ไม่เคยคิด...
ว่ารบกวนเลยสักครั้ง
ที่ทำให้เธอทุกอย่าง
ไม่เคยตั้งความหวัง..หรือเฝ้ารอ..
ไม่มีเหตุผลยาก - ยากให้หนักใจ
มีเพียงเหตุผลที่ง่าย - ง่ายถ้าอยากฟัง
มันเป็นเหตุผลข้อเดียวของทุกอย่าง
รักเธอ..เหลือเกิน
5 เมษายน 2546 13:49 น.
รุ้งสวรรค์
ฉันมันไม่มีวาสนา
ขอเธอนั้นอย่า..อย่ามาสนใจ
ทิ้งฉันไว้คนเดียว..เหลีวแลฉันทำไม
ฉันมันไม่คู่ควรกับเธอ..
รักเรานั้นเป็นเหมือนเส้นขนาน
ลากมาพบกันก็คงไม่เจอ
เส้นทางที่เธอเดินสวยงามและเลิศเลอ
ส่วนฉันมันเดินอยู่กลางทางที่มืดมน
เกิดแล้วตายอีกกี่ครั้งยังไม่สิทธิ์
จะคิดว่าเราต่างเป็นคู่กัน
เกิดแล้วตายอีกกี่ครั้งยังไม่เทียมทัน
เธอกับฉันต่างกันเหมือนฟ้าดิน
ฉันมันไม่มีวาสนา
ฝืนดวงชะตาก็คงไม่ได้
เห็นเธอนั้นไปดีฉันเองก็ดีใจ
ฉันไม่หวังอะไรมากไปกว่านี้เลย
เพราะฉันมันคนไม่มีวาสนา.....
หน้าส่วนตัว
4477
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
