5 พฤษภาคม 2546 17:47 น.
รุ้งสวรรค์
วันนี้หัวใจเดียวดาย
อาจเพราะไม่เคยมีใครมาก่อน
หรือเพราะยังไม่เจอคนที่ตรงใจ
เลยต้องอยู่ไปอย่างใจเดียวดาย
อยากให้พรุ่งนี้ที่จะมาถึง
เป็นวันที่สองเราได้เจอกัน
อย่าให้เป็นเหมือนก่อนนั้น
ที่ฉันต้องยืนอยู่เดียวดาย
อยากพบอยากเจอเธอคนในฝัน
คนที่ทำให้ฉันต้องทุกข์ทน
และอยากบอกเธอไว้สักหน
อย่าปล่อยให้คนอย่างฉันอยู่อย่างเดียวดาย....
ไม่อยากอยู่อย่างเดียวดายอ้างว้าง
เพราะโลกนี้ช่างแสนกว้างใหญ่
อย่าปล่อยให้ฉันทนทุกข์เดียวดาย
โปรดจงช่วยหยุดความโหดร้ายที่ฉันต้องเจอ
3 พฤษภาคม 2546 16:13 น.
รุ้งสวรรค์
เธอจะเต้นไหมถ้าฉันขอให้เต้น
เธอเคยวิ่งโดยไม่เหลียวหลังหรือไม่
แล้วเธอจะร้องไห้ไหมถ้าเห็นฉันร้องไห้
กรุณารักษาใจของฉันให้ดี..ในคืนนี้
................................................................
เธอจะมีปัญหาหรือป่าวนะ
ถ้าฉันจะสัมผัสริมฝีปากของเธอ
หรือถ้าเธอจะหัวเราะละก็
ได้โปรดบอกกับฉันทีว่า..เรื่องอะไร
......................................................
แล้วเธอจะตายเพื่อฉันได้ไหม
เพื่อคนที่เธอรักหมดหัวใจ
ถ้าเป็นเช่นนั้นได้
ขอเธอจงกุมมือฉันไว้...ให้แน่น
....................................................
ฉันจะเป็นผู้ปกป้องเธอเอง
ไม่ต้องเป็นห่วงไปนะ
ฉันสามารถทำให้ความเจ็บปวดเบาบางลงได้
และฉันจะยืนอยู่ข้าง-ข้างเธอเสมอไป.
................................................................
เธอคือลมหายใจของฉัน
สัญญากับฉันได้ไหม
ว่าเธอจะเก็บฉันไว้ในใจ
จากนี้และตลอดไป.
......................................
ถ้าหากเธอจะโกหกบ้าง
ขอให้เธอโกหกอยู่ในใจ
เพราะหัวใจช่างลึกเหลือเกิน
เก็บมันไว้ในใจนะแหละ...
.............................................
ฉันไม่สนใจหรอกว่า...
เธอจะอยู่ที่นี่หรือไม่ในคืนนี้
ขอเธอจงจำไว้ว่า...
ฉันจะปกป้องเธอ..และอยู่ข้าง-ข้างเธอ
.......ตลอดไป.....
3 พฤษภาคม 2546 12:23 น.
รุ้งสวรรค์
อยากเขียนเรื่องบทกวี..กับวันฟ้าใส
วันที่หัวใจไม่หมองหม่น
วันที่ฟ้าทอแสงระคน
วันที่หัวใจไม่วกวนอย่างเดียวดาย
.....................................................
เริ่มด้วยท้องฟ้าที่สดใส
กับหัวใจดวงน้อยที่แสนสบาย
เจอใครเข้ามาก็รักได้
เหมือนกับตอนที่ฉันได้เจอเธอ
...................................................
วันที่ฟ้าใสหัวใจช่างสดชื่น
ทุกอย่างแสนราบรื่นไม่มีเผลอ
กับความรักครั้งใหม่ที่ได้เจอ
วันที่เธอเดินเข้ามาในหัวใจ
............................................
เริ่มต้นด้วยดีกับความรัก
อาจเป็นเพราะรู้จักในวันฟ้าใส
อยากให้เป็นอย่างนี้เสมอไป
ตราบที่หัวใจยังไม่ร้าวราน..
........................................................
1 พฤษภาคม 2546 17:28 น.
รุ้งสวรรค์
มีคนมากมายรู้จักที่จะรัก
และอีกมากมายนักที่รักไม่เป็น
วันนี้มีบางอย่างที่ฉันเห็น
คือความชาเย็นของความรักจากเธอ
........................................
เพียงแค่ก้าวแรกที่จะเริ่ม
ก็อยากจะต่อเติมให้เพิ่มพูนเสมอ
เพียงครั้งแรกที่สบตาเธอ
ก็หลงละเมอไปนานแสนนาน
.............................................
นี่แหละหนทางแห่งรัก
ที่มันมักไม่มีเหตุผลเสมอ
อาจเป็นรักแรกที่เจอะเจอ
หรือเป็นรักเผลอตกหลุมไป
.........................................
แต่ก็ยังดีที่ได้รัก
เพราะรักทำให้เราสุขใจ
เหมือนอย่างที่ฉันรักเธอไง..
เผื่อว่าวันใด..เธอจะรักฉัน...เอง
1 พฤษภาคม 2546 17:14 น.
รุ้งสวรรค์
สายฝนโปรยลงมาจากฟ้า
จากท้องนภาอันกว้างใหญ่
เม็ดฝนกระทบตัวถึงหัวใจ
พาให้ร่างลอยล่องไปในภวังค์
.......................................................
ฝนยิ่งตกหนักมากขึ้น
หัวใจก็ยิ่งหมดซึ่งความหวัง
ว่าวันนี้ที่เธอบอกจะมาให้พลัง
แล้วอยู่ความหวังพังทลาย
................................................
เป็นเพราะเจ้าฝนที่ตกหนัก
เธอจึงทักว่าอย่าออกไปไหน
แล้วนี่จะให้ทำทำอย่างไร
นอนฟังเพลงก็ได้..สบายใจดี
...............................................
เสียงฝนปนเสียงเพลง
บทบรรเลงก็ได้ที่
เสียงฟ้าร้องก้องปฐพี
เพียงเท่านี้ก็ยังสุขใจ
ยินเสียงเพลงเกี่ยวกับฝน
เกี่ยวกับความทุกข์ทนของคนหนึ่ง
ที่ห้ามใจเท่าไรก็ไม่หายคิดถึง
เพราะรู้ไหมเวลาที่ฝนมา..
รู้ไหมเวลาที่ฟ้ามันร้อง
หม่นหมองมันตรอมหัวใจ
และนึกถึงวันเก่า-เก่าก็เริ่มท้อ
เคยมีคนที่ฉันเฝ้ารอ...แต่แล้วเธอก็จากไป
......................................................
ก็ฉันคิดถึง..เมื่อคิดถึง
ไม่รู้จะทำเช่นไร...
ให้เธอได้ยินเสียงหัวใจ....
ที่นานเท่าไหร่..ก็ไม่หยุดร้องเสียที...
....................................................
หน้าส่วนตัว
768
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
