9 กุมภาพันธ์ 2547 17:26 น.

บทกวี...ฝนพรำ...ความเหงา

รุ้งสวรรค์

     ท้องฟ้า...มืดมิด...ไร้แสง
สายลม..รุนแรง..หวั่นไหว
ฝนพรำ...ฟ้าร้อง...ก้องไพร
รู้สึก...เหงาใจ...ไร้เธอ

      ความเหงา...มาเยือน...อีกหน
ทำร้าย...ใจคน...ปวดร้าว
ปล่อยใจ..ให้อยู่..กับเหงา
เหว่ว้า..อ้างว้าง..เดียวดาย

     ยามเมื่อ..สายฝน...โปรยปราย
นกน้อย...บินว่อน..กลับรัง
เปียกฝน...สลัดตัว..คลายฝน
ท่ามกลาง...พายุ...รุนแรง

    ยามนี้...หวนให้..เฝ้านับ
เม็ดฝน...โปรยหลั่ง...จากฟ้า
เป็นอยู่...อย่างนี้...ทุกเวลา
แผ่นฟ้า..กว้างไกล...จริงจริง				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงรุ้งสวรรค์