19 กุมภาพันธ์ 2547 18:29 น.
รุ้งสวรรค์
ก็เพราะเธอคือใจทั้งใจ
แม้จะห่างกันแสนไกลสุดฟ้า
เมื่อไหร่ที่ฉันนั้นอ่อนล้า
เธอรู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอ
ก็เพราะเธอคือคนที่ฉันคิดถึง
และเป็นที่หนึ่งในใจเสมอ
รักที่ไขว่คว้าต้องการ..คือเธอ
ไม่วันพลั้งเผลอปันใจไปให้ใคร
ก็เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก
ถึงแม้จะรู้จักคนมากมายแค่ไหน
แต่หนึ่งเดียวที่อยู่ในหัวใจ
อยู่ในบทที่สองนั่นไงไปอ่านดู
และสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้
เพียงแค่อยากให้คนดีได้รับรู้
และที่ฉันนั้นมีชีวิตอยู่
ก็เพราะอยู่เพื่อรักเธอ
17 กุมภาพันธ์ 2547 19:49 น.
รุ้งสวรรค์
ไม่เหน็บหนาวในไอแดดที่อบอุ่น
ไม่ว้าวุ่นในสายลมที่พัดไหว
ไม่เหว่ว้าในค่ำคืนที่มีดาวมากมาย
ไม่เดียวดายในวันที่ใจวุ่นวายเพราะคิดถึงเธอ
ไม่เหงาใจในวันที่ฝนพรำ
ไม่ชอกช้ำในวันที่ไม่ได้เจอ
ไม่ท้อแท้ในวันที่พลั้งเผลอ
ไม่น้ำตาเอ่อในคืนที่ไร้จันทร์
ในคืนที่มีสายลมโชย
จิตใจโบยบินไปในทางฝัน
ในค่ำคืนที่ไร้ซึ่งคนสำคัญ
ในใจนั้นยังแจ่มใสไร้แวว..เดียวดาย
ในเวลายามเย็นดอกหญ้าไหว
ยังมีความในใจที่มากหลาย
ยังมีความรู้สึกที่แสนสบาย
ไม่เหน็บหนาวกลับผ่อนคลายเมื่อได้...คิดถึงเธอ
ไม่...แต่ใจกลับคิดถึง
ไม่...แต่กลับคำนึงอยู่เสมอ
ไม่...แต่กลับอยากพบเจอ
ไม่...แต่กลับคิดถึงเธออยู่ทุกวินาที
17 กุมภาพันธ์ 2547 15:01 น.
รุ้งสวรรค์
เธอเห็นดวงดาวนั่นไหม
ดวงที่ทอแสงประกายในค่ำนี้
กับความคิดถึงของฉันที่ส่งไปถึงคนดี
ในเวลาแบบนี้ที่รู้สึกดี.
ฟ้าคืนนี้มีสายลมอุ่น
คอยค้ำจุนให้ดอกหญ้าที่เหน็บหนาว
บอกให้รู้เป็นเรื่องราว
ของความห่วงใยของสายลม
ในค่ำคืนที่ดาวเต็มฟ้า
ทำให้รับรู้ว่ายังมีคนคิดถึง
ตราบใดที่ใจยังลึกซึ้ง
กับความห่วงใยของใครบางคน
ฟ้าคืนนี้ยังมีบางอย่างเคลื่อนไหว
แม้แต่ความทรงจำที่อยู่ในใจ
ที่ฉันเก็บไว้เป็นอย่างดี
ยังวกกลับมาทำให้คิดถึงเธอ
ในคืนนี้ที่นอนหลับฝัน
ในคืนนี้ที่ไร้ซึ่งแสงตะวัน
ยังมีสิ่งหนึ่งที่ส่งถึงกัน
ส่งถึงใครคนนั้นที่ขอบฟ้าแสนไกล
กับค่ำคืนที่เหน็บหนาว
กับเรื่องราวของใครคนหนึ่ง
ในฝั่งฟ้าตรงข้ามที่รำพึง
ทำให้คิดถึงเธอที่ซึ่งอยู่แสนไกล
ไม่ว่าคืนนี้จะยาวนานแค่ไหน
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกมากมาย
จะคงรอแต่เธอเสมอไป
แม้ว่าระยะทางจะแสนไกลฉันจะรอ
12 กุมภาพันธ์ 2547 20:08 น.
รุ้งสวรรค์
เส้นทางที่พระจันทร์นั้นลอยผ่าน
มีดาวเป็นล้านได้ชิดใกล้
แล้วเธอเคยรับรู้บ้างไหม
ว่ามีฉันคนนี้..ที่คิดถึงเธอ
ดาวไกลดวงหนึ่ง...คงไม่ต่างอะไร
ภาวนาให้เธอมาอยู่เคียงข้าง
คงมีเพียงแต่ฝันที่เลือนลาง
ค่ำคืนไหนก็ยังห่างไกลเหมือนเดิม
ฟ้าลึกลึกมองขึ้นไปดูช่างสดใส
นั่งมองปลายฟ้าที่แสนไกลอย่างอ้างว้าง
ดั่งเธอกับฉันที่แตกต่าง..กันคนละฟากฟ้า
เธอทิ้งฉันให้เหว่ว้า กี่ครั้งกับความเดียวดาย
อยากให้รู้แม้จะอยู่ห่างไกล
ถึงแม้จะอยู่ตรงไหน
ฉันมีเธออยู่ด้วยกันบนโลกใบนี้
ไม่มีวันที่ใจฉันจะลืมเธอได้..สักที
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน
จะขออยู่เป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
รอให้ใจได้ใกล้กันกว่านี้
ฉันจะบอกเธอคนดี...ฉันยังรักเธอ
10 กุมภาพันธ์ 2547 18:35 น.
รุ้งสวรรค์
อารมณ์ดีอย่างนี้ ดีเกินไปหรือเปล่า
รู้สึกดีแต่เช้า เป็นเพราะอะไรกัน
รอบๆกายฉันนั้นช่างแสนจะสดใส
ดูแปลกไปดูไม่เหมือนกับทุกวัน
เหตุใดโลกที่ดูแสนจะอ่อนหวาน
ที่ผ่านมาฉันไม่เคยจะได้รู้
ฉันมีใครอยู่ตรงนี้เคียงข้างกาย
มีความหมายมากเกินบรรยาย
จะหลับตาลงและคิดถึงเธอ
จินตนาการว่าได้พบเจอ
อาจมีเธอและเพ้อไปไกล
ไม่เกี่ยวกับใครไม่ต้องสนใจ
คิดถึงให้เธอมองฟ้า
หลับตาเธอจะพบฉัน
ทุกครั้งที่เธอหลับฝัน
ที่ตรงนั้น ฉันจะไปหา
แค่อยากจะเก็บไว้ ความทรงจำที่มี
กับวันเวลาที่ดี เอาไว้คิดถึงกัน
และจะไม่มีสักวัน
ที่ฉันไม่คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1025
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
