18 กันยายน 2547 16:15 น.
ลอยไปในสายลม
ดั่งขอบฟ้า...ไร้แสง...ตะวันฉาย
ข้าเดียวดาย...อ้างว้าง...กลางสายฝน
ฝนเจ้าเอ๋ย...ร่วงหล่นมา...จากเบื้องบน
เจ้าทุกข์ทน...ด้วยเหตุใด...บอกข้าที
หรือเจ้าทุกข์ ...ก็เพราะข้า....พาให้ทุกข์
ไม่มีสุข ...สนุกหาย....ในทุกที่
ข้าขอโทษ...จะให้ทำ...อย่างไรดี
ก็ข้านี้...มันอกหัก....เกินหักใจ
เธอไปพา...ชายที่รัก...มาหักหาญ
ดั่งวันวาน...ก่อนเก่าคลาย...หายไปไหน
วันที่เรา....ทั้งสอง...ครอบครองใจ
เพราะเหตุใด...เธอถึงทำ...กันได้ลง
โอ้ฝนจ๋า...หยุดได้ไหม...ได้โปรดหยุด
ใจชำรุด....มากมาย...กลายเป็นผง
โอ้ตะวัน....ช่วยสาดแสง...แห่งมั่นคง
เพื่อให้ข้า...ได้ดำรง...อยู่ต่อไป
อีกไม่นาน....ใจดวงนี้....ที่มีรัก
คงจะพัก....เพื่อผ่อนคลาย..ความหวั่นไหว
ขอฟ้าฝน...แสงตะวัน....อันแสนไกล
เป็นพยาน...ของหัวใจ...ใคร่ขอวอน....
คนเรายามอยู่ใกล้กันก็แสนดี แต่พอห่างกันไป ภาพความหลังก็ไม่เหลือให้จดจำ เขาถึงบอกว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด ไง ก็คงเหมือนข้าที่ห่างเธอไป แม้มีรักแท้ให้สักเพียงใด ก็ไม่มีทางชนะใจเธอได้เลย เฮ้อ.....
14 กันยายน 2547 13:17 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันยัง...ทำใจ...ไม่ได้
อภัย...ให้ฉัน...ด้วยหนา
ก็แอบ...รักเธอ...นี่นา
รู้ว่า...เธอมี...คนจอง
ก็บอก...แล้วว่า...แอบรัก
อกหัก...เป็นไร...ไม่หมอง
ถึงเธอ...จะมี...คนครอง
แค่มอง...ไม่เห็น....เป็นไร
ขอเถอะ...แค่ได้...ยินเสียง
ขอเพียง...แค่นี้...ได้ไหม
ขอร้อง...เถิดนะ...ยาใจ
อย่าได้...เบื่อไป....เลยเธอ
แค่อยาก...ปลอบเธอ...ยามเศร้า
เธอเหงา...ฉันคุย...เสมอ
เธอเจ็บ....ฉันเจ็บ...กว่าเธอ
แค่เผลอ...ปลอบโยน...ปลอบใจ
นะนะ...แค่คุย...ด้วยหน่อย
อย่าทำ...เป็นถอย...ได้ไหม
เมื่อยาม...เธอไม่...มีใคร
รู้ไว้...มีฉัน....ข้างเธอ
ถึงเธอ...นั้นจะ...ไม่รู้
ดีอยู่...ฉันจะ...ไม่เผลอ
ยังไม่...อยากบอก...ตัวเธอ
ว่าฉัน...รัก..เธอ...เพียงใด
...................................
ความรักบางครั้ง เก็บไว้ จะทำให้เราสุขกว่าที่จะได้บอกไป อิ อิ ก็บอกแล้วว่าแอบรัก อิ อิ....
11 กันยายน 2547 10:40 น.
ลอยไปในสายลม
เพื่อเธอ .....เพื่อนที่ฉันรัก
เพื่อเธอ....ฉันจัก ทำให้ได้
เพื่อเธอ....เพื่อนที่ฉันห่วงใย
เพื่อเธอ....ฉันทำได้ไม่กังวล
แม้มี....อุปสรรคเพียงไหน
แต่ใจ...ฉันไม่เคยสับสน
แม้มี....ใครใครอีกหลายคน
แต่ฉันทน....เพื่อเธอเพื่อนที่ฉันรัก
จะคอยดูแล....ไม่ห่าง
จะมอบรักสีจาง....ยามเธออกหัก
จะคอยยืนอยู่...ให้เธอเดินมาพัก
จะคอยมอบรัก....ให้เธอเสมอไป
เพื่อนจ๋า.....จงอย่าอ่อนแอ
เพื่อนจ๋า.....หากท้อแท้จงอย่าไปไหน
เพื่อนจ๋า.....ยามเศร้าแม้ไม่มีใคร
เพื่อนจ๋า.....มองมาได้ไหมฉันยังรอ
ฉันจะอยู่....เคียงข้างเธอไม่ห่างหาย
ฉันจะอยู่....แม้ร่างกายไม่สู้ต่อ
ฉันจะอยู่....ด้วยแรงใจไม่ย้อท้อ
ฉันจะอยู่....แค่เพียงขอเธอสุขใจ
หากวันใด....เราต้องจากกันนานเนิ่น
หากวันใด....ต้องเผชิญทุกข์มากเพียงไหน
ขอให้เธอ.....จงจำฉันเรื่อยไป
ฉันจะอยู่.....คู่กายใจเธอไปนิรันดร์
8 กันยายน 2547 22:19 น.
ลอยไปในสายลม
รักเธอ...แต่เธอไม่เคยรู้
ฉันรัก...เธออยู่......เธอรู้ไหม
ฉันคอย...ดูแล......คอยใส่ใจ
ไม่รู้....เข้าใจ...เธอไม่แคร์
รักแท้...ฉันรักแท้...........จริงใจ
เธอไม่เคย....ใส่ใจ.........ก็รู้
รักนะ...รักเรื่อยไป.........ไม่เปลี่ยน
รักนะ...รักเธอ...ผู้....หนึ่งนี้....คนเดียว
รักเธอ...แต่เธอ...ไม่เคยรู้
ขออยู่...ห่วงใย....เฝ้าแลเหลียว
รักเธอ...รักนะ....อยู่คนเดียว
รักเธอ...เกาะเกี่ยว...อยู่ในใจ
เพื่อเธอ...ไกลหมื่นลี้........เหมือนใกล้
แม้อยู่กัน....ห่างไกล......(ก็)แค่นั้น
รักเธอ...มั่นอยู่ใน......ใจก่อน
เพราะรัก....ไม่เคยกั้น......ขอบฟ้า...ไม่ไกล
รักเธอ...แต่เธอ...ไม่เคยรู้
เฝ้าดู....เธออยู่.....ไม่ไปไหน
เพราะรัก....ของฉัน....มั่นจริงใจ
ไม่รัก...ไม่เป็นไร...เพื่อเธอ......
4 กันยายน 2547 18:42 น.
ลอยไปในสายลม
สับสน...ใจใครจะรู้ถึงความคิด
วุ่นวาย...ติดตามมาไม่ไปไหน
ไม่กล้า...เอ่ยคำว่ารักออกจากใจ
คิดทีไร...ใจมันเจ็บเกินจะทน
สับสน...อยู่มิรู้ลืมวันคืนเก่า
วุ่นวาย...เข้าตอกย้ำซ้ำอีกหน
ไม่กล้า...มีมากมายใจกังวล
ใจสับสน เพราะไม่กล้าหรือว่ากลัว
สับสน...นะใจเจ้าเอ๋ยยากเอ่ยปาก
วุ่นวาย...ทำลำบากเริ่มปวดหัว
ไม่กล้า...ยิ่งทำใจสั่นระรัว
ตกลงกลัวใช่ไหมใจเจ้ากรรม
โอ๊ยยิ่งคิด...ยิ่งสับสนจนหัวหมุน
ใจว้าวุ่น...ดูวุ่นวายใจระส่ำ
ใจคิดไป...ใจกลับไม่กล้าทำ
โอ๊ยจะทำอย่างไร...ใครบอกที.....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1506
