10 เมษายน 2545 00:28 น.

อย่าหันมา...

ละอองน้ำ

ขอเธอนั้นจงอย่าหันมา
ในวันที่น้ำตาฉันรินไหล
ในวันที่อ่อนล้าหัวใจ
ในวันที่หมดไฟจะสู้ทน
     ฉันไม่อยากให้มันมีความหมาย
ในวันฉันแพ้พ่ายและสับสน
ไม่อยากเอาน้ำตามาแลกใจคน
หรือมาเรียกร้องให้เธอ...สนใจ
    อย่า...แม้แต่จะคิดสงสาร
เพราะเมื่อวันที่ผ่าน...เธอไม่เคยรักกันได้
อย่าให้น้ำตา...ทำให้เธอไม่กล้าปล่อยฉันเดียวดาย
เมื่อฉันเองร้องไห้  ฉันก็เช็ดเองได้...ไม่ต้องกังวล				
3 เมษายน 2545 11:02 น.

ขอเป็นตัวเอง...

ละอองน้ำ

อย่าบอกว่าให้ฉันเป็นใคร
เพราะคุณเองก็ไม่...ใช่ฉัน
อย่าคิดว่าเราจะต้อง...เหมือนกัน
เพราะฉันเองก็ไม่...ใช่คุณ
        ฉันมีทางชีวิตของฉัน
คุณอาจไม่พอใจมัน   ไม่มักคุ้น
แต่โลกทั้งโลกมันไม่ได้หมุนตามคุณ
ฉันก็ไม่ใช่ดาวที่จะโคจรหรือหมุน..ตามใคร
        อย่ามาบอกว่าอะไรที่ฉันต้องทำ
อย่ามาบอกให้ฉันลืมหรือใส่ใจจำ...เรื่องไหน
ฉันขอเป็นฉัน  และก็ไม่มีวันจะเป็นใคร
จะจบดีหรือร้ายแค่ไหน  ก็ขอให้ได้ตัดสินใจ  ด้วยตนเอง				
3 เมษายน 2545 10:48 น.

ไม่เคยลืมเธอ...

ละอองน้ำ

เธออาจคิดว่าฉันคงจะลืมเธอ
เพราะนานแล้วที่ไม่เคยเจอะเจอ  เธอกับฉัน
ได้เจอใครหลายคนและผ่านพ้น  เหมือนๆกัน
จะมีเหลือไหม  เยื่อใยความผูกพัน แม้เพียงบางบาง
      แล้วความรู้สึกคุ้นเคยเก่าเก่า
อาจเจือจางบางเบา เมื่อเราเหินห่าง
ต่างคน  ก็ต่างชีวิต ต่างแนวทาง
ในวันอ้างว้าง  อาจจะมีใครมาเติมช่องว่าง ในหัวใจ
     หากวันนี้เธอยังคงไม่ลืมฉัน
แล้วมีเหตุผลใดกัน  ทำให้ฉัน...ลืมเธอได้
แม้ได้พบ และผ่านพ้น คนมากมาย
ใช่ว่าทุกคนจะมีความหมาย  เหมือนเช่นเธอ...				
1 เมษายน 2545 12:43 น.

คือฉัน....

ละอองน้ำ

อะไรที่เธอเคยติดกับรักครั้งเก่า
แล้วกลับมาทำร้ายรักของรักของเราอย่างเลี่ยงไม่ได้
อะไรที่เธอเคยเจ็บแค้นเขามากมาย
ก็กลับเอามันมาทำร้าย...ทำลาย...กันและกัน
       หรือเธอคิดว่ายุติธรรมกับเราแล้ว
จึงเก็บมันไว้ในใจแน่แน่ว...อย่างนั้น
ทั้งที่ความจริง  เขาก็ไม่กลับมาผูกพัน
และคงไม่กลับมามีวัน  ชดใช้ทุกค่ำคืนที่เธอนั้น...เสียน้ำตา
       อยู่ตรงนี้  ในความเป็นจริงที่ชีวิตเรามี...กับฉัน
การยอมรับความพ่ายแพ้แก่กัน  ฉันรู้...มันหนักหนา
แต่ถ้าเธอยังฝืน  เราก็คงต้องกล้ำกลืน  ตลอดเวลา
สุดท้าย..คนที่จะร้องไห้เพื่อเธอเสมอทุกครา  ก็คงไม่ใช่ใคร				
1 เมษายน 2545 12:28 น.

ปล่อยฉันไป...

ละอองน้ำ

ณ ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆของคำว่ารัก
เธอกักฉันไว้  อย่างไม่คิดจะมีใจสงสาร
เลี้ยงดูใจกัน  ด้วยความผูกพันที่แสนทรมาน
และดอกผลของความรักอันยาวนาน  ก็คือม่านน้ำตา
     ฉันอยากออกไปจากห้องห้องนี้
แม้ข้างนอกจะไม่มี  ความรักจากเธอคนดี  ตามไปค้นหา
แม้อาจต้องเดินลำพัง  ฝ่าความผิดหวังอย่างทรมา
แต่มันก็คงดีกว่า  คำว่ารักที่เธอไม่เคยรู้ค่า  ในครา...เอ่ยมัน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงละอองน้ำ