9 สิงหาคม 2545 13:19 น.
ละอองน้ำ
หลงทางอาจเปลี่ยนได้ พบทาง
หลงรักอาจเลิกร้าง เลิกหลง
หลงกลย่อมกลจาง รู้เหลี่ยม
หลงตัวมัวหม่นปลง เลิกหลงเมื่อใด?
9 สิงหาคม 2545 13:10 น.
ละอองน้ำ
ลืมตาพาตื่นเช้า เงียงัว
นอนดึกคึกพันพัว เล่นเรื่อย
เดินไปใจมัวซัว ยังง่วง งุนงง
ใครถามตอบแจ้วเจื้อย เปื่อยแปะบวมบวม
เดินออกไปทำธุระ ปะปัง
บางสิ่งกลับลืมหลัง ทิ้งไว้
ใจลอยพลอยทำพัง เสียเรื่อง
ทำเซื่องดังเป็นไข้ หวิวไหวง่วงนอน
9 สิงหาคม 2545 12:53 น.
ละอองน้ำ
เสียงวาจาว่าเว้า ความใด ดีเอย
เปรียบศีลศักดิ์ส่อใจ ที่ต้อง
มือกลับยึดสากไว้ กวัดแกว่ง
ใจธุศีลปกป้อง ดั่งได้ท่องจำ
ร้อยความคิดกล่าวอ้าง ดังเคย
ไฉนเปรียบที่ทำเลย ไป่ย้ำ
ปากพร่ำดีคุ้นเคย ทำต่าง
สอนคนบ่นซากซ้ำ ปากช้ำ ไม่ฤา?
มือถือสากมั่นไว้ หาคลาย ลงเลย
ใจยังเคียดมากมาย ยึดถือ
เปรียบไปดังเปล่าดาย พูดพร่ำ
เสียงลับกลับคนลือ ไป่ถือสอนตน
9 สิงหาคม 2545 12:11 น.
ละอองน้ำ
เคยเป็นคนไม่มีเหตุผล
ตามใจจนใจป่นเพราะความรัก
ไม่อาจห้ามใจ...ไม่อาจหาญหัก
เพียงเพราะรู้สึกว่ารัก...เป็นเรื่องของใจ
จนวันเธอได้ผ่านเข้ามา
ก็เริ่มคิดต่างต่างนานาและคอยสงสัย
ถึงแม้จะต้องรักเธอด้วยหัวใจ
แต่ไม่อยากให้ประสบการณ์ที่เคยทำไว้...
..ไม่มีความหมายอะไรที่จะเรียนรู้มัน...
6 สิงหาคม 2545 10:52 น.
ละอองน้ำ
เธอสูญสิ้น หัวใจ ในวันก่อน
รักริดรอน ให้มัวหม่น จนว่างเปล่า
ถอดใจทิ้ง ฝากลมไป ให้หมู่ดาว
เอาเศษร้าว ที่แหลกไซร้ ไว้ทะเล
ในอกซ้าย กลวงเปล่า ราวฟ้ามืด
มันเย็นชืด เมื่อสิ้นรัก จนหักเห
หมดศรัทธา คนทั้งหล้า ปดทั้งเพ
จะเกเร นับจากนี้ ไม่มีใจ
ฉันถาม..........................
หากคนที่ คอยติดตาม แต่ปางไหน
เฝ้าค้นหา รักจากเธอ เสมอไป
จะค้นเจอ จากสิ่งไหน ที่ใดกัน
เมื่อตอนนี้ เธอคือร่าง ที่ว่างเปล่า
เศษใจร้าว ลอยล่องไป ในชลนั่น
อีกเสี้ยวใจ ก็เกินไขว่ เกินคว้ามัน
ไม่อาจฝัน คนธรรมดา จะคว้าดาว
เลื่อนลอย
กับการเฝ้า และรอคอย เหมือนสูญเปล่า
ดาวจะคืน ใจเขาให้ ได้ไหมดาว
น้ำจะสาน เศษใจร้าว ไหมทะเล
เฝ้าหวัง
ให้ชีวิต ที่คงยัง ได้หักเห
เตืมใจใหม่ ล้างใจเก่า เข้าถ่ายเท
ไม่สับสน ปะปนเป กับเรื่องเดิม
รอคอย......
อาจไม่มี ผลพลอย หรือได้เพิ่ม
อาจอยู่ไกล และคงไกล เท่าเท่าเดิม
จะรออยู่ ดูเธอเริ่ม เติมเต็มใจ
หน้าส่วนตัว
850
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
