9 พฤษภาคม 2546 00:27 น.

ร้างรัก..ในรอยทราย

ลำน้ำน่าน

ท้องฟ้าที่เปลี่ยนไปในวันนี้....
ครวญกวีพร่างพรายคล้ายเย้ยหยัน
เมื่อความรักพลันสลายตายจากกัน
ร้างสัมพันธ์ไร้ค่ากว่าใครใคร..

ทิ้งหาดทรายสายน้ำร้างสายลม
ดั่งสายฝนพัดทรายสลายไหล
เดินโดดเดี่ยวเชี่ยวกรากบนทางใจ
เป็นอย่างไร....ร้างไปใคร่ถามความ

น้ำทะเลสีระทมบนทางเปลี่ยว
รอจันทร์เสี้ยวคืนนี้เอ่ยคำถาม
ว่าเหตุใดความรักมาจรจาง
จะอ้างว้างอีกนานมั้ย..ในรอยทราย

ยามฝุ่นทรายฟายฟ่องล่องกับลม
พายุฝนเริ่มกระหน่ำย้ำความหมาย
อุ่นไอรักเคยประจักษ์ปรากฎกาย
ช้ำพราวพรายกับใจที่ไม่ลืม....

ตะวันลาปลายฟ้าเริ่มอ่อนแสง
หมดเรี่ยวแรงบทบาทที่อยากฝืน
ประทับรอยฝากไว้อยากได้คืน
ลมพัดครืนพร่ำฝังทราย...หมายว่ารอ
				
9 พฤษภาคม 2546 00:09 น.

พุดจีบ..จีบใจ

ลำน้ำน่าน

หอมหวลนวลดอกน้อย   
งามหยดย้อยคล้อยเคลื่อนมา
ช่อกลีบจีบภูษา               
สิประภาค่าเสกสรรค์

ดวงดอกดั่งดวงใจ          
ผ่องอำไพใคร่พิศพรรณ
หอมรุ่งกรุ่นสวรรค์         
สืบเผ่าพันธุ์พุทธภูธร

พุดจีบกลีบกรีดกราย     
หอมบ่วายกำจายจร
อบร่ำตามสนอง             
ดั่งถูกครองต้องมนต์ไสย์

แตกช่อต่อตากิ่ง           
ละอ่อนอิงซอกบ่วงใบ
เต้าตูมซุ่มดอกไว้          
แดดรำไรจึ่งคลี่บาน

ซ้อนสอดดอกขาวพร่าง  
หยดน้ำค้างแซมประสาน
ดั่งรักระบัดนาม           
ทั่วเขตขามแดนดงใจ		

พิสุทธิ์พิลาสเลิศ            
รักประเสริฐเทิดทูลไว้
พุดจีบจีบกลางใจ          
ตรึงตราไว้ในแดนดง

............................

ในตระกูลดอกพุด  พุดจีบได้ชื่อว่า เป็นพันธุ์ที่บอบบาง และมักจะแทนค่าความรักที่สวยงามบริสุทธิ์...เป็นดอกไม้มีถิ่นกำเนิดในดินแดนพุทธภูมิ..งามล้ำ เลอค่าในอมตะแห่งรัก..เนิ่นนาน ต่างจากพุดซ้อนซ่อนรัก...  หวังให้เบ่งบานกลางหัวใจเพื่อนรักนักกลอน ณ ดินแดงแห่งนี้...ด้วยหัวใจ				
8 พฤษภาคม 2546 01:42 น.

อุ่นไอแห่งมวลมิตร

ลำน้ำน่าน

เธอไต่ถามถึงความเหงาในราวป่า 
ประปรายมาโปรยน้ำตามแตะแต้ม 
จากเย็นย่ำค่ำคืนดื่นดึกแรม 
จึงแรกแย้มผลิบานขานอรุณ 

ระบัดใบใยชีวิตยามรุ่งเช้า 
ผลิดอกโศกดอกเศร้าเคล้าแดดอุ่น 
แตกใบเหงาเร้าโถมทุกข์ทารุณ 
จวบดอกเจ้าเคียงคุ้นค่าความรัก 

ดูดอกเหงาเคล้าบรรเลงเพลงดอกเหงา 
ปล่อยทรวงปวงป่าเศร้าเปลี่ยวเปล่าหนัก 
คู่ใบโศกสอดสานการผ่อนพัก 
ใบดอกเจ้าจึงรู้จักดอกดวงใจ 

ถ่องแท้เหงาดาษดื่นกลางผืนป่า 
ต่างเผยผลิเพื่อพบพาค่าการให้ 
ในไพรรกโตรกธารลานแมกไม้ 
ล้วนเปี่ยมปริ่มอุ่นไอแห่งมวลมิตร				
8 พฤษภาคม 2546 01:27 น.

เงาตะวัน

ลำน้ำน่าน

เมื่อวันนั้นแปรผันเป็นวันนี้
ความรู้สึกดีดีที่เกิดก่อ
เป็นต้นไม้แตกฝันพลันแตกกอ
แตกต้นตอผลิฝันพรั่งเงาใจ

เงาตะวันเงาใดใคร่รู้จัก
เป็นเงารักอบอุ่นกว่าเงาไหน
ยัดหยัดอยู่สู้ท้ากว่าเงาใด
เป็นเงาใจแฝงฝังกับวันวาน

ดั่งดอกไม้เบ่งบานกลางขุนเขา
สะท้อนเงาดอกฝันอันไหวหวาน
เหมือนต้นกล้าเพาะไว้เพิ่งไม่นาน
ฤดูกาลผ่านมา...กล้าเติบโต

พร้อมตะวันระวีคลี่สาดส่อง
เป็นครรลองประกายให้ท้าโถม
ยังงามงดแม้อ่อนแสงแรงประโคม
อัสดงชมเงางาม....ว่าพร่างพราว...ราวตะวัน

------------------------
หลายวันที่ผ่านมานี้ ได้ไปเยี่ยมเยือนหมูบ้านห่างไกลแห่งหนึ่ง
ได้รู้จักหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ทำงานเพื่อสังคม เป็นดวงตะวันที่เฉิดฉาย
อยู่บนดอยไกล เหมือนดอกไม้ในป่าลึก ที่ใช้ปุ่ยแห่งอุดมกาณ์
หว่านรดลงไป ใช้เงาแห่งตะวันเพื่อเติบโตเป็นไม้ใหญ่
เบ่งบานกลางหัวใจ..หลายๆ คน
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลำน้ำน่าน
Lovings  ลำน้ำน่าน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลำน้ำน่าน
Lovings  ลำน้ำน่าน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลำน้ำน่าน
Lovings  ลำน้ำน่าน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงลำน้ำน่าน