พรุ่งนี้ก็คนเก่า

ลูกเป็ดขี้เหร่

อดีตที่เคยฉ่ำหวาน
เรื่อวราววันวานระหว่างเธอกับฉัน
คงไม่จำเป็นอีกแล้วที่จะนึกถึงมัน
จะเป็นก็เพียงความทรงจำสั้นสั้นระหว่างเรา

อย่าห่วงกันเลยคนดี
อย่ามองมาทางนี้ข้างเธอยังมีเขา
ก็เคยรักกันเท่านั้น...นิยามสั้นสั้นสำหรับเรา
ฉันมันก็แค่แฟนเก่าไม่อยากเข้าไปขวางทาง

อย่าหันมายิ้มให้ฉันได้ไหม
ยิ่งเธอแคร์กันเท่าไหร่ใจยิ่งเคว้งคว้าง
ทรมานสิ้นดีกับการเป็นคนที่เธอจืดจาง
ขอร้องล่ะ!  ถ้าเธอจะทิ้งขว้าง  อย่าสนใจคนผ่านทางอย่างฉันเลย				

มาประกันฉันที!!

ลูกเป็ดขี้เหร่

คงทำบาปกับใครไว้มาก
ชาตินี้ถึงต้องลำบากขนาดนี้
ถึงเวลาต้องชดใช้บาปกรรมเสียที
ตอนนี้อยู่ไหนน่ะคนดีรีบมาไวไว

ตอนนี้ฉันอยู่โรงพัก
ข้อหาหนักยังปล่อยตัวไม่ได้
ย้ำนะ !  ตอนนี้อยู่ ส.ณ. พญาไท
เพราะโดนข้อหากระชากใจชายทั้งอำเภอ				

ตัดเธอ...ตัดใจ

ลูกเป็ดขี้เหร่

ก็รู้ดีที่เธอไม่รักฉัน
เรื่องระหว่างกันคงไม่มีวันเป็นไปได้
เธอมีคนที่เธอรักหมดทั้งใจ
แต่ก็ยังรักเธอได้ยินไหม...ยังรักเธอ

อย่ามาห้ามกันอีกเลยได้ไหม
มันยากจะตัดใจจากคนที่พร้ำเพ้อ
รักคนอื่นไม่เป็นนอกจากคนนี้ที่ได้เจอ
เพราะยากจะตัดใจจากเธอ...ยากจะตัดเธอจากใจ				

ดินแห้งหากแล้งฝน

ลูกเป็ดขี้เหร่

เธอรักกันหวานชื่นระรื่นรัก
ต่างประจักในดวงจิตสนิทใกล้
เรารักกันผูกพันยิ่งกว่าสิ่งใด
เปรียบดั่งดินถิ่นเคยได้สายฝนพรำ
มาวันนี้ต้องไกลห่างต่างหน้าที่
เหมือนสายฝนเคยมีเคยกระหน่ำ
ได้อำลาดินดีดินเคยดำ
ให้แห้งแล้งชอกช้ำระกำใจ
วานสายฝนบนฟ้าเมตตาบ้าง
อย่าเหินห่างห่างกันแทบหวั่นไหว
โปรดกลับมาหาดินแห้งที่แตกลาย
ดินผืนนี้มีหัวใจไว้เพื่อรอ
วันแหงนมองท้องฟ้าพาใจหม่น
คืนสับสนคนเดียวดายใจพร่ำขอ
โปรดเห็นใจคนที่รักจักยังรอ
ก่อนจะท้อหมดแรงและแห้งตาย				

กลับมา...อย่างเหงา ๆ

ลูกเป็ดขี้เหร่