2 เมษายน 2546 22:17 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
เจอเธอล้ม จึงคว้า
ดึงเธอออกมา จากคำว่าไร้ค่า คำนั้น
เธอทรมานหัวใจ จากใครที่ไปจากกัน
เจ็บลึก ปวดร้าว ไหวหวั่น มีเพียงฉันที่เข้าใจ
รักษาเธอด้วยความรัก
จากที่อาการหนัก จึงฟื้นไข้
เยียวยาด้วยความหวังดี เธอหายซะที ฉันดีใจ
แต่แล้วก็นึกความจริงบางอย่างขึ้นมาได้ ปวดใจสิ้นดี
เธอมีแรงยืนต่อ
ฉันจึงกลับท้อแล้วคราวนี้
รักษาเธอด้วยหัวใจ แต่เธอรักใครฉันรู้ดี
คงทำได้แค่พยาบาลรักษาใจที่มี พอหายดีแล้วเธอก็ไป
2 เมษายน 2546 21:38 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
ที่เธอทิ้งกันไป
ฉันยังอยู่ได้ ยังมีแรงยืนตรงนี้
สองขายังขันแข็ง เรี่ยวแรงรับรู้ดี
ไม่เคยแสดงท่าที ว่าหัวใจถูกย่ำยีเมื่อเธอไป
ดวงตายังแห้งเหือด
น้ำตาไม่ไหลเป็นสายเลือดเหมือนคนไหน
เธอมาจากกัน ดูเหมือนฉันไม่เจ็บปวดอะไร
ใช่!!! ฉันยังมีลมหายใจ แต่เธอรู้จักคำนี้ไหมตายทั้งเป็น
2 เมษายน 2546 21:15 น.
ลูกเป็ดขี้เหร่
กับฉันคน-คนนี้
เธอทำท่า จงรักภักดี ว่าคนไหน-ไหน
รักฉัน แคร์ฉัน ห่วงกันกว่าใคร
รักสุดหัวใจ ไม่มีใครมาแทนกัน
แต่กลับคนอื่นมากมาย
เธอบอกว่าเป็นเรื่องงมงาย เธอไม่รักฉัน
เป็นไปไม่ได้ เธอไม่เคยใส่ใจ ฉันไม่สำคัญ
ไม่อยากพูดเรื่องฉัน รำคาญสิ้นดี
ขออะไรอย่างได้ไหม
เธอคิดอะไร บอกกับฉันคนนี้
พูดสิพูดมา รักเห็นค่า หรือไม่เคยใยดี
พูดสิ พูดซักที ฉันอยู่ตรงนี้ กลัวอะไร
ไม่ต้องกลัวว่าฉันเจ็บช้ำ
ถือซะว่าเป็นบาปกรรม ฉันรับได้
พูดสิว่าไม่เคยแคร์ ฉันจะไม่มาตอแยอีกต่อไป
บอกสิ ว่าเธอไม่มีใจ เลิกหลอกกันซะทีได้ไหม ฉันเหมือนตายทั้งเป็น
Lovers
0 คน เลิฟลูกเป็ดขี้เหร่
หน้าส่วนตัว
1625
