9 มีนาคม 2552 10:35 น.
วงศ์ตะวัน
ณ วันนี้ ...วันหนึ่งที่ไม่มีใครเหลือ
วันทุกวัน...ช่างน่าเบื่อ...และเงียบเหงา
วันที่เคยได้ใช้คำว่า "เรา"
กลับอ้างว้าง...ว่างเปล่า...และเดียวดาย
ณ วันนี้...ฉันยังคงยืนอยู่ที่เก่า
ที่ที่เคยมีเรา...แต่กลับใจหาย
คนหนึ่งคน...กับเรื่องราวที่โหดร้าย
เจ็บเจียนตาย...แต่จะผ่านไปให้ได้...
............ฉันสัญญา................
ณ วันนี้...ตรงที่ที่ฉันยืนอยู่
อาจจะไม่สวยหรู...หรือดูเป็นที่ที่ไร้ค่า
เป็นพียงแค่ริ้วรอย...ของอดีต....วันผ่านมา
แต่สำหรับฉัน...ที่ตรงนี้ จะมีค่า...ตลอดไป
8 มีนาคม 2552 22:05 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันมีชีวิตอยู่ได้...ในวันนี้
เพราะมีความรักจากเธอคนดี...รู้ไหม
เหตุผลเดียวของการมีลมหายใจ
เพียงอยากจะอยู่ชดใช้...หัวใจเธอ
เพราะเธอเต็มไปด้วยความห่วงใย
ที่ฉันยังคงสัมผัสได้สม่ำเสมอ
ดีใจนะ...ที่ได้รู้จักและรักเธอ
เปิดโอกาสให้หัวใจได้ฝันเพ้อ...ไปวัน-วัน
สัญญาว่า...จะยังคงมีลมหายใจ
ตราบใดที่เธอยังคงรักฉัน
ขอบคุณเหลือเกินคนดี...ที่รักกัน
และทำให้ชีวิตแสนสั้น..............
................ของฉัน.........อยู่ต่อไป
7 มกราคม 2552 10:30 น.
วงศ์ตะวัน
ใครบางคน...อาจทำให้เราคิดถึง
กับบางเวลาที่เคยซาบซึ้ง...ในวันหวาน
หรือเพียงเสี้ยวความทรงจำที่เลยผ่าน
ในคืนวันเนิ่นนาน...ที่ผ่านมา
ใครบางคน...อาจทำให้เราคิด
ถึงวันคืนเคยใกล้ชิด...เคยห่วงหา
หรืออย่างน้อย...อาจเคยทำให้เราเสียน้ำตา
กับบางช่วงเวลา...ของความทรงจำ
ใครบางคน...อาจยังคงมีความหมาย
เป็นคนแรก...หรือคนสุดท้าย...ที่คอยตอกย้ำ
แม้จะเลยผ่านนานแค่ไหน...ใจยังคงจดจำ
จะเจ็บ...จะชอกช้ำ...ก็ยังต้องจำ-จำ
.........สำหรับ...ใครบางคน...........
30 ธันวาคม 2551 17:14 น.
วงศ์ตะวัน
หากปีใหม่...ต้องเริ่มต้นสิ่งใหม่-ใหม่
ฉันก็คงทำผิดไป...ที่ยังคิดถึงคนเก่า
คนใหม่...ถึงยังไง ก็คงหาไม่เจอแม้เงา
เพราะคนเก่า...กับค่ำคืนในวันเศร้า
...................ที่ยังฝังใจ...................
ฉันคงไม่อาจเริ่มต้น
ตราบใดที่ใครบางคน...ยัง...อยู่ใกล้
อยากลืม...อยากให้เขาเป็นแค่อดีตไป
แต่ความเป็นจริง...คือ หัวใจ...ไม่ยอมทำตาม
ใจฉันอาจจะยังไม่พร้อมจะเริ่มต้น
กับสิ่งที่ใครบางคน...เคยไถ่ถาม
กับช่วงเวลาดี-ดี...กับอนาคต...ที่งดงาม
ขอช่วยเปิดโอกาสให้ฉันข้าม...คืนวันนี้ไป
ฉันอาจจะเริ่มต้นในวันที่พร้อมกว่านี้
แต่จะอีกกี่วัน...กี่ปี...ก็คงไม่อาจบอกได้
เอาเป็นว่าปีนี้...ขอละกัน...
.............ให้มันเลยผ่านไป.............
ถ้าพร้อมจะเริ่มใหม่...ฉันจะบอกเธอเอง
**********************************************
30 ธันวาคม 2551 16:42 น.
วงศ์ตะวัน
บางครั้ง...ก็รู้สึกไม่ดี
ที่ปล่อยเวลาทุกนาที...จมอยู่กับความเหงา
ก็แค่ไม่เคยหาใครมาช่วยแบ่งเบา
กลัวว่าจะทำให้ใครคนนั้น...เหงา...ไปอีกคน
อาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวสูง
ก็เลยไม่ค่อยอยากไปจับจูง...
...ใคร...มาเริ่มต้น
เวลาที่ผ่านมา...ไม่กล้า...จริงจัง...สักคน
ความเหงาที่มี...จึงเอ่อล้น...ท่วมหัวใจ
ตราบใดที่ยังกลัว-กลัว...กล้า-กล้า
ท่ามกลางวันเวลา...ท่ามกลางความหวั่นไหว
ก็...ยอม...นะ...ที่จะเหงาอยู่อย่างนี้ต่อไป
...ดีกว่าจะไปฉุดรั้งใคร...แต่สุดท้าย...ก็เลิกรา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1000
