1 ตุลาคม 2551 17:07 น.
วงศ์ตะวัน
ทำไมรู้สึกเหงา-เหงาก็ไม่รู้
จะเป็นเพราะแอบคิดถึงใครอยู่...ก็ไม่ใช่
ในเมื่อวันนี้เหลือแต่ความว่างเปล่าของหัวใจ
หรือเป็นเพราะไม่เหลือใคร...จึงแอบเหงาขึ้นมา
มีใครบ้างที่กำลังเป็นแบบฉัน
ช่วยส่งสายตามาบอกกัน...ก็จะไม่ว่า
หรือว่าง-ว่างจะชวนคุย...เพื่อฆ่าเวลา
ก็คงดีกว่า...การนั่งเหว่ว้า...อยู่ลำพัง
วันนี้รู้สึกเหงากว่าวันก่อน
จึงฝากคำอ้อนวอน...มาฉุดรั้ง
หากเธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเอง..........เหงาจัง
ลองแวะมาคุยกับคนเหงาคนนี้บ้าง
เราจะได้นั่ง........เหงา...ไปด้วยกัน
29 กันยายน 2551 17:25 น.
วงศ์ตะวัน
อยากให้เธอรับรู้ความห่วงใย
ที่ฉันตั้งใจ...ส่งไปถึง
อาจเป็นแค่...ความรู้สึกของใครคนหนึ่ง
แต่เป็นทั้งหมดที่ซึ่ง...ฉันตั้งใจเก็บมา
อยากให้เธอ...รักษาเอาไว้
กับความห่วงใย...จากใจ...คนห่วงหา
เก็บไว้แทนอ้อมกอด ...คนไกลตา
ถึงจะไม่ส่งกลับก็ไม่ว่า...เพราะฉันเต็มใจ
26 กันยายน 2551 17:02 น.
วงศ์ตะวัน
ความคิดถึง...ห้ามไม่ไหว
ใคร-ใครก็บอกเช่นนั้น
หากว่าเราสามารถบังคับใจกัน
ความรัก-ความผูกพัน...มันคงไม่มีค่าอะไร
ความคิดถึง...ห้ามไม่ไหวจริง-จริง
ขอยืนยันในสิ่งที่ฉันสัมผัสได้
เพราะอย่างน้อยความรู้สึกของฉันที่มีในใจ
ยังไม่อาจห้ามได้...ในความคิดถึงเธอ
ความคิดถึง...ห้ามไม่ได้
เหมือนความรักจากจากใจ
...ที่ฉันยังคงมีให้เธอเสมอ
เพราะฉะนั้น...อย่านะ...อย่ามาห้ามกันนะเออ
ขอได้โปรดให้ฉันคิดถึง...คิดถึง...เธอ
...เพราะมันห้ามไม่ไหวจริง-จริง
24 กันยายน 2551 17:25 น.
วงศ์ตะวัน
ฉันขอโทษ...ที่รบกวนเธอบ่อยเกินไป
ฉันขอโทษที่ดึงเธอเอาไว้เหมือนคนของฉัน
ทั้งที่แท้จริงแล้ว...เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน
และอย่าลืม...ฝากขอโทษเธอคนนั้น
...เจ้าของหัวใจ
อาจจะเคยบอกรักใครมาหลายครั้ง
แต่ก็รู้ตัวว่ายังไม่เจอคนที่ใช่
จึงเฝ้ารออยู่อย่างนี้เรื่อยไป
เมื่อไหร่นะ จะมีคนของใจ...
เป็นของตัวเอง...สักที
อาจจะเคยกอดใครมาหลายหน
ก็ไม่เห็นมีใครสักคนที่กอดแล้ว
...จะอบอุ่นอย่างนี้
แต่ให้ยืมของของคนอื่นกอดบ่อย-บ่อยก็ไม่ดี
งั้นช่วยฉันคิดที...จะให้ทำไง
อยากมีใครสักคนเป็นของตัวเองบ้าง
ขืนมัวแต่รอวันเธอว่าง...คงไม่ไหว
อยากเจอใครบางคนที่เขาเต็มอกเต็มใจ
และพร้อมจะรักฉันตลอดไป...ก็เท่านั้นเอง
21 สิงหาคม 2551 18:55 น.
วงศ์ตะวัน
ขอบคุณ...ใครบางคน...ที่คิดถึงฉัน
ในวันบางวันที่สุดแสนจะเงียบเหงา
อาจจะไม่เคยได้ใช้...แม้แต่คำว่า "เรา"
หรือเป็นเพียงเพื่อนเก่า...ก็ไม่เคย
ฉันอาจจะเงียบหายไปนานมาก
แต่ไม่ได้คิดว่าจะลาจากกันไปเฉย-เฉย
แค่ไม่ได้เข้าบ้านกลอนอย่างคนคุ้นเคย
จนดูเหมือนการละเลย...ไม่ใส่ใจ
แท้จริง...ก็แอบคิดถึง
บทกลอนซึ้ง-ซึ้ง...และอ่อนไหว
ขอโทษ...ที่ฉันมีข้ออ้างมากเกินไป
ทั้ง-ทั้งที่จริงแล้วหัวใจ...ก็ไม่เคยลืมกัน
คิดถึงเพื่อนในบ้านกลอนทุกคน
และขอบคุณมากล้น...สำหรับคน-คนนั้น
แค่เธอทักทายว่า...พักนี้ไม่ได้อ่านกลอนของกัน
แค่ประโยคสั้น-สั้น...
แต่นั่น...เป็นสิ่งที่ทำให้ฉัน...ต้องกลับเข้ามา
ขอบคุณนะ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1198
