2 พฤศจิกายน 2551 15:38 น.
วชรกานท์
ปล่อยใจล่องท่องไปในฟ้ากว้าง
ความอ้างว้างจางหายคลายขื่นขม
จืดเจือจางพร่างไปกับสายลม
ทุกข์ระทมวอนฟ้าพากระจาย
ความว่างเปล่าเงียบเหงาเข้าครองจิต
ดวงชะตาชีวิตเสื่อมสลาย
จักหายารักษามาผ่อนคลาย
มีใครพอหาให้ได้บรรเทา
ในบ้านกลอนมีไหมฉันใฝ่หา
พิมญดามีไหมพอคลายเหงา
ยาแก้ปวดก็ได้หายมึนเมา
ครูพิมช่วยให้ทุเลาใจเลื่อนลอย
ฝากฝันพี่ที่ช่วยเตือนสติ
กุ้งก้ามกรามนี่ซิพาคลายหงอย
สลักฟินพี่ดอกแก้วเฮาชาวดอย
ทั้งฉางน้อย พรรณ พุด จุดประกาย
พี่ดอกแก้ว พี่กันนาฯ ขอยาหน่อย
แก้เหงาหงอยเถิดนะก่อนจะสาย
นรศิริ ไหมแก้วฯครูกระดาษทราย
หากเหงาหายจักขอบคุณการุณมา
กิตติเวทย์ วินิจฉัยในทีท่วง
มิหมดห่วงช่วยทีอัลมิตรา
รัมณีย์อยู่ที่ไหนไม่นำพา
ฝากชีวาน้อยนี้ที่บ้านกลอน
1 พฤศจิกายน 2551 20:22 น.
วชรกานท์
ช้างสารชนกันนั้นปรากฏ
ขยี้บดหญ้าแพรกแตกสลาย
ส่วนกุญชรนั้นเจ็บแค่ประปราย
หญ้าแพรกตายเพราะเท้าเจ้าคชา
ให้เขาปั่นหัวเล่นอยู่เป็นนิจ
ไม่รู้ชอบชั่วผิดไร้เดียงสา
เขาซื้อเสียงก็รับเอาเงินตรา
เอือมระอาประชาชนคนชาวไทย
เกิดเป็นไทยให้เขาซื้อฤๅพี่น้อง
พาพวกพ้องซ่องสุมฟังปราศรัย
จนลืมเหย้าเฝ้าแกนนำพูดสะใจ
ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เห็นตาม
แย่งอำนาจปกครองเลือดนองชาติ
จ้องพิฆาตคนคิดต่างให้เกรงขาม
หวังให้เกิดรัฐประหารกาลถึงยาม
ระบือนามอนารยชน
คนกลางพูดไม่ฟังพาลตั้งแง่
ปลุกกระแสแดงเหลืองเรื่องไม่สน
ในทำเนียบรัชมังคลาพาวกวน
ระดมพลต่อต้านทางการเมือง
เพราะต่างพวกต่างถือว่าชนะ
อิสระแยกไทยใช้แดงเหลือง
ก่อเหตุการณ์ปลุกคนไทยให้ขุ่นเคือง
โดยนำเรื่องนานามาใส่ความ
ทั้งสองฝ่ายได้โปรดพึงระลึก
ตรองตรึกอาจมีมือที่สาม
ทำให้เหตุการณ์พานลุกลาม
เป็นไปตามแผนการณ์ดังผ่านมา
วอนคนไทยใช้ดุลยพินิจ
ใช้สิทธิเสรีที่ฝันหา
สนับสนุนสานเสวนา
ต่อต้านพวกบ้าความรุนแรง
31 ตุลาคม 2551 15:17 น.
วชรกานท์
ระวิผลิโผล่พ้น ภูผา
อร่ามแสงสุริยา รุ่งเช้า
ระวีส่องเหนือเกศา ยามเที่ยง
ตะวันคล้อยพี่เฝ้า ตกน้ำ จมหาย
นวลแสงจันทร์แจ่มคล้าย ดวงหน้า
กลมล่องลอยนภา เคลื่อนคล้อย
เหลืองอร่ามงามตา ยลย่ำ
ยากจักพรรณนาถ้อย รุ่งเช้า เลือนหาย
เวียนวนวันคืนแล้ว คืนเล่า
สรีย์จันทร์ผันเฝ้า ส่องหล้า
ตืนเดือนแรมดาวเจ้า ประกายเปล่ง
หิ่งห้อยเปล่งแสงจ้า ดั่งท้า แสงจันทร์
30 ตุลาคม 2551 10:34 น.
วชรกานท์
มองเดือนเคลื่อนไปในนภา
ใจเหว่ว้ามองเห็นเป็นจันทร์เสี้ยว
คมโค้งบาดใจได้ดั่งเคียว
น่าหวาดเสียวลอยคว้างแค่บางคืน
คืนเดือนเพ็ญเหม่อลอยชะม้อยหา
คนเคยมาหยอกล้อพะนอชื่น
เดิอนค่อยแหว่งว้าวแสงดาวกลืน
หลายคืนจึงเลื่อนสู่เดือนเพ็ญ
ดูเดือนว้าวเฉือนใจให้ข้าแหว่ง
วอนเมฆแกล้งบังตาอย่าให้เห็น
รอบุหงาลอยล่องมองเดือนเพ็ญ
หัวใจเต้นถี่รัวกลัวไม่มา
เดือนเพ็ญผ่านเดือนแล้วเดือนเล่า
ได้แต่เฝ้าคอยเธอชะเง้อหา
คืนเพ็ญนี้เหตุใดเธอไม่มา
ดั่งท่ารอนาวาให้มาเยือน
29 ตุลาคม 2551 18:20 น.
วชรกานท์
ฉันเป็นคนรักเรื่อยเปื่อย
รักเฉื่อยไม่หวานดังตาลสด
วางรักอย่างไรไร้เงามด
ไม่คิดคดลวงหลอกให้ชอกช้ำ
ฉันเป็นคนรักเร่
เกเรเล็กน้อยกึ่งต้อยต่ำ
รักจริงจากใจไม่คินคำ
คนใจดำก็รักได้ไม่เลือกชั้น
ฉันเป็นคนรักไร้เหตุ
ต่างเพศร่วมเพศไม่อาจกั้น
เพราะรักใช่ใคร่ได้เสียกัน
รักแบ่งปันความรู้และความคิด
ฉันรักใครไม่หวังผล
จะรวยจนไม่ปะปนไปในจิต
เพราะรักใครให้รักอย่างมวลมิตร
อย่าคิดนอกลู่นอกทาง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
1015
