2 เมษายน 2551 00:03 น.
วรรธนภิโยกุล
น่าแปลกใจใช่ไหม..ที่ฉันไม่เสียใจ
กับการเดินจากไปของเธอในวันนี้
ไม่เหนี่วรั้ง..ไม่ร้องไห้...ไม่ไยดี
สงสัยล่ะสิ ที่คนๆนี้ไม่มีน้ำตา
ทำไมถึงคิดว่าฉันจะร้องไห้
ทำไมต้องยอมให้น้ำตาเปื้อนหน้า
แค่คนไม่จริงใจกำลังจะบอกลา
ฉันควรดีใจเสียมากกว่า......ที่ได้เลิกรากับคนไร้ค่าอย่างเธอ
1 เมษายน 2551 23:58 น.
วรรธนภิโยกุล
หัวใจเธอราคาเท่าไหร่
ถ้าซื้อได้...ฉันยอมจ่ายเงินซื้อ
แต่ความจริงที่เป็นคือ
ไม่มีหรอกการซื้อ-ชายหัวใจ
จึงพยามทำทุกอย่าง
ให้ของวัญบ้าง...อาสาทำรายงานให้
เฝ้าทุ่ทเทเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองดีกว่าใคร
ซึ่งถ้าเธอมีใจก็ไม่มีวันเสียน้ำตา
แต่ในวันนี้รู้แล้ว......ที่ทำไปสูญเปล่า
ไม่ใช่ฉัน...แต่ดันเป็นเค้าที่เธอเห็นค่า
รู้สึกเจ็บจนไม่อาจเก็บกั้นน้ำจา
รู้มั้ยว่าอกหักมากน๊ะ..........ถ้าสามารถย้อนเวลาจะไม่รักเธอ
1 เมษายน 2551 23:51 น.
วรรธนภิโยกุล
ถ้ารู้ว่าแอบเจ๊าะแจ๊ะ
จะเอารองเท้าแตะไปให้กลืน
ถ้ารู้ว่าแอบควงสาวอื่น
จะเอาลูกปืนไปฝากที่หัวใจ
1 เมษายน 2551 23:46 น.
วรรธนภิโยกุล
ยิ่งนานวันยิ่งผ่านพ้นไป
ยิ่งไม่เห็นอิสระอะไรในตัวฉัน
นั่งเล่นแต่เน็ตครบ7วัน
ยังไม่เห็นมีอะไรที่มันจะเปลี่ยนแปลง
เมื่อไหร่เหรอถึงจะรู้
ว่าชีวิตฉันอยู่เพื่อสิ่งไหน
บางครั้งก็เบื่อจนเหลือใจ
แต่จะทนเก็บกดไว้ใจชาๆ
เธอไม่เคยพาไปไหน
ไม่ว่าที่สัญญาไว้หรือแค่พาไปซื้อของ
หากเรื่องใดไม่เกี่ยวกับธุรกิจคิดตรึกตรอง
ไม่ต้องไปขอร้องอะไรเธอเลย
เธอบอกฉันมันฟุ่มเฟือย
ใช้เงินเรื่อยเปื่อยประมาณนั้น
ที่เมื่อก่อนให้เงินเราเป็นฟ่อนแทยทุกวัน
แต่วันนี้กลับกันกับที่เคย
เมื่อก่อนเห็นชอบพาไปเที่ยวห้าง
เดี๋ยวนี้ไม่มีทางพาไปไหน
เธอบอกจะสิ้นเปลืองไปทำไม
เอาไว้มีตังค์เมื่อไหร่ค่อยไปเดิน
ทุกๆทีที่อยากไปเดินเที่ยว
ไมได้ไปซื้อของอย่างเดียวซะที่ไหน
แค่เดินเล่นให้เปิดตาเห็นอะไรๆ
ดีกว่าอยู่เบื้อใบ้ไปไหนไม่ได้เลย
เรื่องของเงินก็มีส่วนกวนประสาท
เพียงเพราะญาติเธอขาดเลยยืมไว้
จนป่านนี้เลยมาเป็นปียังไม่เห็นมีอะไร
ต้องรอใช้คืนชาติหน้าหรือไรถามจริงๆ
ฉันจุกอกเพราะคำนี้
คำว่าช่างซีนี่พี่น้อง
ไอ้แค่เรื่องเงินๆทองๆ
พี่ๆน้องยังทำมึน
ก็ไม่ได้ผูกใจเจ็บ
ไม่ได้มาฟื้นฝอยหาตะเข็บอย่างเธอว่า
แค่เสียดายเงินมากมายอยากได้มา
เธอกลับบอก......ฉันว่าเลิกบ้าเสียที
มันคงค้างคาใจไปแบบนี้
เพราะเรื่องของหนี้ๆสินๆ
โวยวายไม่ได้กลัวพี่เธอน้ำตาริน
แล้วคนที่ต้องกินน้ำตาก็ปลาไง
ไอ้เรื่องเงินประกันที่จะโอนไปให้แม่
ก็ทุกข์ใจจะแย่หาไม่ได้
แล้วยังต้องมานั่งฝังๆใจ
กับเงินที่โดนโกงไปไม่ได้คืน
จะแค่นี้..หรือแค่ไหน
มันก็แย่เกินไปสำหรับฉัน
ชักเกลียดเธอเข้าไส้ขึ้นทุกวัน
ที่ลำเอียงอย่างนั้นมันไม่แฟร์
ไม่ได้เครซี่อะไรกะพวกมัน
เพียงแต่เงินนั้นฉันก็ต้องใข้
ไปทำงานมาเหยื่อยยากแทบขาดใจ
แต่กลับไม่ได้เงินใช้เลยสักแดง
ไหนจะเจ็บใจสุดขีด
ที่มันเทคอนกรีตบนหนังหน้า
ทั้งเจ็บใจทั้งเสียดายวันเวลา
ไม่เคยคิดเลยว่าจะเสียหน้าเพราะปัญหาคนของเธอ
เมื่อไหร่ที่พวกมันทั้งสอง
มานั่งกองกราบแทบเท้าฉัน
จะรำถวายเทพสัก7วัน
ถ้าพวกมันยอมขอขมา
จะมีอะไรมากไปกว่า
การได้มาซึ่งความสูญ
เฝ้ารอไปใจอาดูร
รอสวรรค์เมตตามาช่วยจูนหาความจริง
เห็นใครๆต่างหาว่ามันดี
หน้าพวกมันงี้ดูซื่อๆ
แสร้งเอาธรรมะมานับถือ
แต่ความจริงคือมันแกล้งแสดงลวง
29 มีนาคม 2551 11:11 น.
วรรธนภิโยกุล
ในตอนนี้เวลานี้
คนดีจะรูตัวบ้างไหม
ว่าอะไรบ้างที่ฉันชอบหรือประทับใจ
แล้วอะไรที่ฉันไม่ต้องการเจอ
ชีวิตรักของเรา
ยิ่งคิดยิ่งเศร้าเกินทนไหว
ทั้งที่อยู่ใกล้กลับเหมือนมันแสนห่างไกล
หรือบางอย่างในใจเธอเปลี่ยนแปลง
ฉันก็เป็นฉันคนเก่า
แต่เธอเหล้าเหมือนเดิมเดิมไหม
เหล้ายาปาปิ้งกินทุกสิ่งมันเข้าไป
จะเลือกเหล้าหรือเลือกใครก็บอกกัน
มันรับไม่ได้หรอกนะ
จู่ๆเธอนะก็เปลี่ยนเป็นคนแบบนี้
ฉันเองก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่แสนดี
แต่รับไม่ได้ถ้ามีแฟนกินเหล้าเคล้ากากีอย่างเธอทำ
มันฟังดูมากเกินไปไหม
ที่จะมาบังคับใจใครแบบนี้แบบนั้น
ถ้าฉันทำอย่างเธอบ้างเธอจะรู้สึกอย่างไรกัน
ที่ต้องมีแฟนเป็นผู้หญิงที่วันๆเมาเหล้าเมายา
+++++++++เรื่องจริงที่เป็น+++++++++
เธออ้วนขึ้นพุงกลมแถมก้นป่อง
ผิวกายหมองคล้ำหน้าตาไม่สดใส
ได้แต่นั่งมองเธอแล้วนึกขำอยู่ในใจ
เห็นเธอทีไรนึกว่าเสนาหอยอ้วนดำๆ
เธอเริ่มจะเป็นเสนาหอย
พุงยื่นก้อนย้อยประมาณนั้น
หน้าตาก็เริ่มเข้าทางกัน
น่าส่งเธอไปประชันกับเสนาตัวเป็นๆ
หน้าส่วนตัว
1218
