11 เมษายน 2551 10:21 น.
วรรธนภิโยกุล
ปัญหารอบกายพาใจท้อ
จะอยู่ต่อหรือไปใช่....ปัญหา
อยู่ก็เจ็บช้ำจากไปก็เสียน้ำตา
จะจากไปใจเหว่ว้าพาอาวรณ์
ใจนึงก็อยากจะอยู่ต่อ
อยู่เพื่อรอเธอเปลี่ยนแปรนิสัย
ลดกรีความร้อนกัดกร่อนใจ
แล้วเริ่มต้นวันใหม่ๆกับใครที่รักจริง
แต่หากเราอยู่ต่อคงท้อหนัก
กับอุปสรรคและปัญหาที่หนักยิ่ง
ยิ่งคิดยิ่งท้อแท้แพ้ใจจริงๆ
คิดหวังพึ่งพิงใครเขาไม่ได้เลย
อยากจะหนี......หนีปัญหา
ใช้ปัญญาแทนน้ำตามาสร้างเสริม
หาเป็นหลักบักค้ำย้ำฐานเดิม
อยากจะเริ่มต้นใหม่กับใจตัวเอง
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านพ้น
ฉันสุดทนเหลือล้นเธอคนบ้า
ใจคอโหดเหี้ยมอำมหิตคิดขว้างปา
ไม่ต่างจากสัตว์ป่าไม่น่าทน
ใจโทรมๆของฉันเพียงเท่านี้
ที่ไม่เคยมีความสำคัญกะใครหน้าไหน
แล้วจะรั้งเพื่อให้อยู่รออะไร
หรือยังไม่สาแก่ใจที่ได้ทรมาน
อิสรภาพแห่งชีวิต
ได้ถูกเธอทำลายมันจนหมดสิ้น
ต้องทนเหงา-เศร้าซึมเป็นอาจิณ
จนหัวใจมันชาชินจบสิ้นลง
11 เมษายน 2551 09:58 น.
วรรธนภิโยกุล
บอกเลิกกันมาตั้งหลายที
คงเบื่อฟังคำนี้แล้วใช่ไหม
แต่ครั้งนี้คงไม่มีการอ่อนใจ
ถึงแม้ต้องต้องเจอชะตากรรมร้ายๆใจยอมทน
ไม่ใช่คนพูดประจบกลบเกลื่อน
ไม่เคยบิดเบือนเพื่อให้ตนนั้นพ้นผิด
ยึดถือความสัตย์ในชีวิต
จะถูกหรือผิดใจไม่คิดทำมารยา
ขออวยพรไว้ณ โอกาสนี้
พอกันทีเรื่องแบบนี้ฉันรับไม่ได้
นักแสดงในบ้านเธอมีมากมาย
ทั้งหญิง-ชายล้วนเสแสร้งแกล้งมารยา
ต่อหน้าเราเขาแสดงเป็นแม่พระ
ลับหลังเรากลับจ้องหาจังหวะคิดแผนอันแสนชั่ว
บอกตรงๆขนาดฉันเด็กนิเทศน์เองยังกลัว
คงได้เกรดA ชัวร์เธอผันตัวเป็นนักแสดง
ไม่ว่าคำที่โกหกและซุงแหล
ที่เคยทำให้ฉันอ่อนแอท้อแท้บ้าง
ไม่เคยเห็นมันพูดอะไรที่เป็นจริงสักสิ่งอย่าง
มีแต่การแสดงสร้างภาพว่ามันน่ะดีเกินใคร
หากยังคงต้องทนฝืนอยู่ต่อๆไป
คงตกเป็นผู้ต้องสงสัยให้ใครๆเค้ากล่าวหา
แล้วจะทนทำไมให้เสียเวลา
คิดเสียว่าช่วงที่ผ่านๆมาก็เป็นเพียงภาพฝันทรามๆ
จะเริ่มลบล้างความทรงจำในวันนี้
จะลบเลือนทุกที่ที่เคยมีรักกับเขา
ทนไม่ไหวแล้วกะละครน้ำเน่า
จากนักแสดงเสแสร้งในบ้านเขาเราสุดทน
11 เมษายน 2551 09:39 น.
วรรธนภิโยกุล
ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย
ขอให้อย่าวุ่นวายกับตัวฉัน
ขอลาไปตามวิถีทางของมัน
ได้โปรดอย่าฉุดรั้งฉันไว้อีกเลย
เลิกลากันด้วยดี
ดีกว่าต้องมีความเคืองแค้น
ไม่จำเป็นต้องเห็นใจแทน
ฉันมันแค่อดีตแฟนที่แสนเลว
ไม่รู้จักผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี
ไม่เคยมีความดีในสมอง
ไม่เคยย้ำนึกคิดตรึกตรอง
ไม่เคยมองโลกในแง่ดี
ฉันมันคนรูปชั่วตัวดำๆ
ไม่รู้จักที่สูงต่ำคอยค้ำหัว
คอยจ้องหาแต่ความดีที่ใส่ตัว
ไม่เคยกลัวบาปกรรมทำไม่ดี
มีพิษร้ายยิ่งกว่าเสือสิงห์กระทิงงู
ไม่มองใครบวกคูณมองแต่หาร
มีแค่เพียงความเลวที่ฝังในสันดาร
เป็นคนพาลที่รูปชั่วตัวดำ
จิตใจร้ายกว่ายักษ์มาร
ไม่คิดทำบุญทำทานสร้างกุศล
ใจคอวิปริตผิดจากคน
รวมอยู่ในคนๆเดียว(คือฉันที่เธอมอง)
คงสะใจใช่ไหมเล่า
ไหนๆก็เอาชนะฉันซุงแหลใครๆได้
จะตบตามารยาก็ตามใจ
ฉันจะยกให้มันเป็นทาน
10 เมษายน 2551 23:02 น.
วรรธนภิโยกุล
ไอ้ราคาน้ำมันที่ว่าแพง
ก็ยังแรงสู้ปากเธอไม่ได้
ปากจัดว่าแย่ไม่แคร์ใครๆ
ปากจัดว่าน่าตบให้สลบสไลสัก3-4วัน
ก็ไอ้แค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง
เธอก็มาแสดงขุ่นเคืองฉัน
มันผิดมากมายรึไงกัน
กะอีแค่ฉันแอบนอกใจ
ทีเธอยังทำมาตั้งหลายหน
ฉันยังทนไม่เคยบ่นเธอสักครั้ง
พาใครใหม่มาเสนอหน้ากันจังๆ
ฉันยังไม่เห็นจะไปบ้าคลั่งใส่เธอเลย
แล้วจะอะไรกันนักหนา
แค่กิ๊กใหม่เค้าพาไปทานข้าว
ไม่เห็นต้องประจานในร้านให้ยืดยาว
ฉันน่ะไม่อยากสาวไส้ให้ใครดู
ที่แสดงท่าทีแบบนี้
ยังเห็นว่าฉันมีค่าอยู่อีกหรือ
นึกว่าเห็นเป็นไส้เดือนกิ้งกือ
อยากจะบีบให้ตายคามืออย่างเคยเป็น
10 เมษายน 2551 11:08 น.
วรรธนภิโยกุล
รักไม่ใช่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
รักไม่ต้องจุดธูปเรียกหา
รักไม่ใช่เทวดา
รักคือสิ่งมีค่าที่ทุกคนใฝ่หามัน
เปรียบความรักเป็นโทรศัพท์มือถือ
คือมีไว้ใช้ระบายคลายใจเหงา
มีไว้รับทุกข์สุขกะเพื่อนเรา
มีไว้ระบายความเศร้าในคลิปวีดิโอ
ความรักเปรียบเหมือนปัจจัยที่5
ไม่ได้สำคัญมากแต่ก็ต้องหามาให้ได้
ความรักส่วนใหญ่มักมีไว้ในหัวใจ
แต่ความรักของฉันเก็บไว้ในความทรงจำ
เพราะความรักเป็นมากกว่าสิ่งล้ำค่า
ต้องแลกมาทั้งน้ำตาและเวลาที่สูญหาย
บางครั้งอาจแลกมาซึ่งความตาย
เมือ่คนรักปันใจใครหน้าไหนจะปล่อยไปดีๆ
รักมีทั้งข้อดี-ข้อเสีย
รักทำให้อ่อนเพลียใจเสียหาย
รักทำให้ชอกช้ำระกำใจ
แต่รักก็ทำให้สุขใจบางเวลา
หน้าส่วนตัว
1322
