28 เมษายน 2551 20:09 น.
วรรธนภิโยกุล
สรรพสัตว์อุบัติ อัตตภาพสู่
วนเวียนอยู่คู่ห้วง บ่วงสงสาร
ทุกข์ สุข พบ พราก เกิด ตายวายปราณ
ต้องพบพานไม่พ้น สักคนเดียว
พญามัจจุราช ฆาตชีวิต
ทิ้งญาติมิตร พ่อแม่ไม่แลเหลียว
ละสมบัติปิยะชน ไปคนเดียว
ทิ้งความเหี่ยวใจไว้ ให้เหล่ากอ
ส่วนคุณธรรมบำเพ็ญ เลิศเฉิดฉันท์
นำสุขสันติ์ปรรเจิด ประเสริฐหนอ
สถิตไว้พสก พร่ำยกยอ
ชมเชยข้อกรณี ปรีชาชาญ
เกียรติยศโจษจัน อันงามแท้
เป็นคุณแก่ลูกหลาน หลายสถาน
คุณความดีมีผล จนชื่นบาน
สู่วิมานสถานทิพย์ ริบเรืองรอง
21 เมษายน 2551 17:13 น.
วรรธนภิโยกุล
เหมือนเดิมหรือเปล่า
เธอถามคำถามเก่าๆคำนี้
แหมก็เราจากกันก็หลายปี
จะให้เหมือนเดิมเหรอคนดี....ไม่มีทาง
ไอ้ที่เปลี่ยนน่ะ......ก็ต้องมี
เปลี่ยนทรงผม....เปลี่ยนท่าทีก็มีบ้าง
เปลี่ยนอะไรๆให้ดูดีมิปล่อยวาง
อะไรไม่ดีน่ะก็ทิ้งขว้างปล่อยวางไป
แต่มีอยู่อย่าง
ที่ฉันไม่อาจทิ้งขว้างเปลี่ยนมันได้
ก็คือความรู้สึกที่มีต่อเธอ....คนนี้ไง
ไม่ว่าจะอยู่ไกล.....ใกล้....ก็รักและห่วงใยไม่ต่างกัน
21 เมษายน 2551 17:07 น.
วรรธนภิโยกุล
ยิ่งคิดถึงเธอมาก....เท่าไหร่
ก็ยิ่งวุ่นวายใจ.....มากไปเท่านั้น
ไม่ดีเลยนะที่ต้องอยู่ไกลกัน
กลัว....ว่าเธอนั้นจะแอบปันใจให้ใคร
++++++++++++++++++++++++++++
ถึงเธอจะบอกว่ามีแต่ฉัน
แต่ใครจะรู้ว่าที่พูดมานั้นน่ะ...จริงไหม
จะเอาอะไรมาพิสูจน์......ยืนยันว่าเธอจริงใจ
เพราะดูเธอยังไงก็ดูไม่ออกเลยซักที
++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจเธอ
แต่ก็ไม่อยากเชื่อเธอเสมออยู่แบบนี้
ถ้าอยู่ใกล้ๆกันเหมือนเดิมก็คงดี
จะได้ไม่ต้องคิดมากแบบนี้......และคงหลับฝันดีทุกๆคืน
----------------( ^ _ ^ )......................
21 เมษายน 2551 17:01 น.
วรรธนภิโยกุล
ก็ห้าวอย่างเนี๊ยะมาตั้งนาน
จะให้เปลี่ยนเป็นหวานคงไม่ได้
ทำตัวแอ๊บแบ๊วใสไม่เป็นไม่เห็นเป็นไร
ก็ชอบแบบเซอร์ๆไว้ลายตามสไตล์ตัวเอง
เป็นอย่างนี้นี่แหละตัวฉัน
ลุยไหน..ลุยกันอย่างนี้แหละฉันมันเก่ง
เป็นอะไรที่ง่ายๆตามสบายเป็นกันเอง
ชอบสนุกสนานครื้นเครงไปวันๆ
เป็นอย่างเงี๊ยะจะรับได้ไหม
ให้เธอรู้ไว้นี่แหละคือตัวฉัน
อาจไม่ดีเลิศเลอเหมือนใครๆหลายร้อยพัน
แต่ที่มีให้เธอไปทั้งหมดนั้นนั่นแหละ"หมดใจเลย"
ปลาน่ะมันพวกปากตรงกับใจ
คิดอะไรก็พูดออกไปมันแบบนั้น
จะให้หยอดคำหวานเป็นล้านคำ
เหมือนที่ใครๆเค้าชอบกันน่ะ..ทำไม่เป็น
ความจริงว่าไงก็ว่ามันไปตามที่เห็น
โป้ปดไม่เป็นอย่างตาเห็นมันไม่ได้
ก็ปลาน่ะปากขวานผ่าซากจะให้แก้ไขได้อย่างไร
เฮ้อ....พอปากตรงกับใจกลับหาว่าไร้รสนิยม
21 เมษายน 2551 16:54 น.
วรรธนภิโยกุล
รักเธอเพราะเป็นเธอ
ไม่ใช่เพราะเก้อจากที่รักเค้าคนนั้น
ไม่ใช่อกหักจากคนเก่าที่เค้าไม่มีใจให้กัน
ก็เลยดึงเธอเข้ามาแทนที่ตรงนั้นมันไม่จริง
อกหักน่ะ.......มันเรื่องจิ๊บจ๊อย
คงไม่ถึงขนาดต้องเหงาหงอยหรือเงียบเฉย
พอดีเธอผ่านเข้ามากะจะเปิดเกมรักใหม่มันซะเลย
เพราะสำหรับฉันอกหักน่ะมันเรื่องคุ้นเคยเลยไม่ใช่สิ่งแปลกตา
หน้าส่วนตัว
763
