13 พฤษภาคม 2551 21:22 น.
วรรธนภิโยกุล
อีกหนึ่งวันที่หวั่นไหว
อีกหนึ่งใจที่ใฝ่หา
ความรักความห่วงความเมตตา
ความปรารถนาดีจากใครสักคน
แม้ไม่อาจรู้ว่าเมื่อไหร่จะมีวันนั้น
แต่ใจฉันยังยืนยันคงมั่นไม่หวั่นไหว
รอคอยคนบนฟ้าส่งใครมารักอย่างจริงใจ
ไม่ว่าต้องรอนานสักแค่ไหนใจก็ทน
แม้วันนี้ยังคงมีรอยช้ำในวันเก่า
จากที่เคยโดนสวมเขาจากใครคนนั้น
แม้ยังเจ็บลึกๆอยู่ทุกวี่วัน
ก็ยังยิ้มได้เมื่อนึกได้ว่ามีใครห่วงใยฉันอีกหลายคน
9 พฤษภาคม 2551 23:00 น.
วรรธนภิโยกุล
เมื่อวันเวลาเริ่มเปลี่ยนผัน
วรรธนภิโยกุล
ในตอนนี้เวลานี้
คนดีจะรูตัวบ้างไหม
ว่าอะไรบ้างที่ฉันชอบหรือประทับใจ
แล้วอะไรที่ฉันไม่ต้องการเจอ
ชีวิตรักของเรา
ยิ่งคิดยิ่งเศร้าเกินทนไหว
ทั้งที่อยู่ใกล้กลับเหมือนมันแสนห่างไกล
หรือบางอย่างในใจเธอเปลี่ยนแปลง
ฉันก็เป็นฉันคนเก่า
แต่เธอเหล้าเหมือนเดิมเดิมไหม
เหล้ายาปาปิ้งกินทุกสิ่งมันเข้าไป
จะเลือกเหล้าหรือเลือกใครก็บอกกัน
มันรับไม่ได้หรอกนะ
จู่ๆเธอนะก็เปลี่ยนเป็นคนแบบนี้
ฉันเองก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่แสนดี
แต่รับไม่ได้ถ้ามีแฟนกินเหล้าเคล้ากากีอย่างเธอทำ
มันฟังดูมากเกินไปไหม
ที่จะมาบังคับใจใครแบบนี้แบบนั้น
ถ้าฉันทำอย่างเธอบ้างเธอจะรู้สึกอย่างไรกัน
ที่ต้องมีแฟนเป็นผู้หญิงที่วันๆเมาเหล้าเมายา
+++++++++เรื่องจริงที่เป็น+++++++++
เธออ้วนขึ้นพุงกลมแถมก้นป่อง
ผิวกายหมองคล้ำหน้าตาไม่สดใส
ได้แต่นั่งมองเธอแล้วนึกขำอยู่ในใจ
เห็นเธอทีไรนึกว่าเสนาหอยอ้วนดำๆ
เธอเริ่มจะเป็นเสนาหอย
พุงยื่นก้อนย้อยประมาณนั้น
หน้าตาก็เริ่มเข้าทางกัน
น่าส่งเธอไปประชันกับเสนาตัวเป็นๆ
9 พฤษภาคม 2551 22:57 น.
วรรธนภิโยกุล
เธอบอกว่ารักฉันเกินตัดใจได้
เธอบอกกลับมาได้ไหมผมขอ
เธอบอกนานแค่ไหนก็จะรอ
จนกว่าฉันจะยอมอ่อนข้อคืนดีเธอ
เผลอแพลบเดียวเท่านั้น
เพื่อนซี้โทรมารายงานผล
ว่าเห็นเธอเดินไปกับผู้หญิงใหม่อีกหลายคน
นี่แหละสันดารดิบของคนๆอย่างเธอ
อย่ามาง้ออย่ามารอฉัน
คงทำใจรับมันน่ะไม่ไหว
สันดรขุดได้แต่สันดารเธอจะขุดมันยังไง
ป่านนี้คงเกาะกินฝังใจเธอไปทั้งดวง
มาทำทีสาบานส่งๆ
ระวังจะตกลงนรกตกลงเหว
นิสัยก็แย่สันดารก็เลว
ไปให้ไกลเลยเด๋วๆจะโดนดี
9 พฤษภาคม 2551 22:39 น.
วรรธนภิโยกุล
เงียบเหงาจังค่ำคืนนี้
ไม่มีแม้ดวงดาวที่พราวแสง
ดวงจันทร์คงไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
คืนนี้จัทร์จึงไม่ทอแสงอย่างที่เคย
คงเหมือนฉันในวันนี้
ปากดีบอกไม่เหงาเราทนได้
ในใจปวดรวดร้าวแทบขาดใจ
อกหักปากแข็งไปไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา
อาจเป็นเพราะเคยคบเค้ามานานเป็นสิบปี
พอความรักในวันนี้มันเลือนหาย
ได้แต่แอบร้องไห้แต่ก็ไม่คิดเสียดาย
แอบหวังในใจว่าฝันร้ายคงผ่านพ้นไปไม่ช้านาน
ตอนที่เธอโทรมาหา
ก็ยังไม่กล้าจะรับสาย
missed call เป็นร้อยใจแทบละลาย
แต่ก็กลั้นใจคว่ำหน้าร้องไห้ไม่รับสายของเธอ
ปิดเสียงโทรศัพท์ให้เงียบสนิท
ในใจก็ครุ่นคิดถึงเรื่องเขา
ที่เมื่อก่อนวันนั้นที่ยังมีคำว่าเรา
แต่วันนี้กลับต้องเหงาไม่มีใคร
9 พฤษภาคม 2551 22:28 น.
วรรธนภิโยกุล
นี่ก็ผ่านไปประมาณเดือนกว่าๆ
ที่น้ำในตาของฉันไม่รินไหล
เพราะถูกคนรักหักใจ
ที่ทำให้ฉันเป็นไข้ใจมาแรมปี
แม้เรื่องราวระหว่างเราในวันนั้น
ไม่อาจมีความสำคัญกับใจฉันในวันนี้
ก็จะเก็บไว้เพียงส่วนดีๆ
ที่คนเคยดีเค้ามีให้มา
เพื่อนก็ถามอยู่บ่อยๆเหมือนกัน
ว่าไม่มีเค้าเหงานั้นมันมากไหม
ตอบเค้าไปตรงๆใจฉันยังไม่อยากจะมีใคร
อยากให้หัวใจได้พักรักษาแผลใจที่เกาะกิน
หน้าส่วนตัว
1016
