30 พฤศจิกายน 2548 11:10 น.
วฤก
๏ กลีบกางวางทรงเหมือนหงส์เหาะ
หันเยาะเย้ยเรียมไม่เจียมฝัน
แค่กามาก่ายระคายพรรณ
น่าขันใครชมว่าสมครอง
ควรฝืนขืนจิตความคิดฟุ้ง
เลิกมุ่งหมายปั้นฝันสนอง
คนต่างห่างไกลแม้ใคร่ลอง
ท้ายต้องถึงต่างหนทางเดิน
พรรณะผกามหาหงส์
ชี้ตรงตนพลาดถ้าผาดเหิน
เข็ญขุกทุกข์ใจไม่ประเมิน
ก้ำเกินก่อรักล้ำศักดิ์ตน
กลีบกางวางทรงเหมือนหงส์เหาะ
คงเหมาะแค่เราผู้เฝ้าผล
มาลีมีไว้จงใช้ยล
แค่คนทำสวนไม่ควรดอม ฯ
๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๘
2 พฤศจิกายน 2548 14:36 น.
วฤก
๏ สำคัญความว่างเวิ้ง............ว่าตน
จึงก่อเกิดกายกล..................กล่าวอ้าง
ตัวตูตู่ตูผล...........................เพ้ออรรถ
เอาสิ่งซึ่งขันธ์สร้าง................เสกขึ้นคือตน ฯ
๏ วกวนในโลกล้อม..............กิเลสรุม
หลงก่อกรรมกรรมสุม...........ซับซ้อน
กรรมสนองตอบกรรมกุม......กรรมเกี่ยว
กันห่างนิพพานย้อน.............อยู่ห้วงสงสาร ฯ
๏ พิจารณ์รู้เท่าแล้................รู้ระวัง
ชีวิตอนิจจัง..........................กระจ่างรู้
เห็นทุกข์อนัตตาดัง...............ดำริ
ไตรลักษณ์ตนฤๅกู้................เก็บไว้ให้คง ฯ
๏ พึงปลงว่างว่าเวิ้ง...............วายตน
ชำระกิเลสกล.......................กรอบล้อม
สักกายทิฏฐิผล.....................พาขัด........ข้องนอ
ควรปล่อยวางแล้วพร้อม.......หลุดพ้นทุกข์พาน ๚ะ๛
๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๘
7 ตุลาคม 2548 09:03 น.
วฤก
๏ กลิ่นแก้วแกมกลิ่นแก้ม....เกลือกฉม........ไฉนนอ
เคยชื่นอภิรมย์.....................ราคเคล้า
หอมผกาพ่างปรางดม............ปานดอก-
แก้วกรุ่นกลิ่นแก้มเจ้า..........จึ่งเฝ้าดอมถนอม ฯ
๏ แก้วหอมเกรงเก็บไว้.........กลิ่นวาย
ฉมสร่างจางสลาย..................สลดร้าว
กลิ่นแก้วกลิ่นแก้มหาย.........กลายเหือด
กรมหักหัวใจก้าว..................จากแก้วจอมขวัญ ฯ
๏ รำพันคำพรั่นช้ำ-...............ชอกใจ
แก้วเสื่อมสิ้นสายใย..............สุดยั้ง
หายหอมพี่ดอมใด.................ได้ดั่ง
หอมกลิ่นแก้มแก้วครั้ง..........กอดเคล้าเคียงเขนย ฯ
๏ รำเพยลมพัดไล้.................เลปน์ฉม.......ไฉนนอ
หอมกลิ่นอภิรมย์...................เล่ห์คล้าย
ปรางนางพ่างพี่ดม.................ดังดอก-
แก้วกรุ่นหอมกลิ่นละม้าย......แม่นแท้แม่หอม ๚ะ
๖ ตุลาคม ๒๕๔๘
18 กันยายน 2548 21:27 น.
วฤก
๏ พรำพรำพร่ำบ่นเพ้อ..........เพลงฝน
อึ่งอ่างครางระคน..................ข่าวร้อง
ครืนครืนคลื่นโพยมบน........พยุบ่น
พยัชน์บอกออกอรรถก้อง......กล่าวข้อคำถาม ฯ
๏ ถึงยามโลกยับแล้ว.............ฤๅไฉน
ถึงกระหน่ำร้อนโหมไฟ..........ฟู่ฟุ้ง
ถึงคราวคุบรรลัย...................ล้างกัป
ถึงส่ำสัตว์สะดุ้ง......................ดับสิ้นศีลธรรม ฯ
๏ มืดดำมัวประมาทใช้...........ชีวิต
ให้หกอบายผิด......................เพาะเชื้อ
สัมมาสร่างซาฤทธิ์.................เสียหลัก
สูญหล่นจนเป็นเบื้อ..............บ่ายหน้านรกานต์ ฯ
๏ พร่ำขานคำบ่นเพ้อ............เพลงฝน
เสียงพระท่านสวดมนต์.........เมื่อเช้า
ครืนครืนคลื่นโพยมบน........พยุบ่น
พยัชน์เสียดพระธรรมเข้า.....แค่เสี้ยวโสตไฉน ๚ะ
๑๘ กันยายน ๒๕๔๘
16 กันยายน 2548 18:18 น.
วฤก
๏ แทรกแซงสวมสื่อซื้อ............สวนมติ-
ชนต่างเห็นตำหนิ....................เนื่องต้าน-
ทานทุนทุ่มผลริ-......................เริ่มเผด็จ-
การกดให้เขียนด้าน................ดั่งแม้นมันประสงค์ ฯ
๏ ความพะวงพากย์วุ่นทั้ง..........ธานี
ฤๅลุกาลกลี..............................ก่อร้าย
คุณธรรมถูกย่ำยี.....................ยับป่น
ทุจริตชนอาจป้าย....................เปลี่ยนเปื้อนเป็นขาว ฯ
๏ ดังข่าวคางคกขึ้น................ขี่วอ
ทุ่มทรัพย์หมายเชิดศอ............สู่ฟ้า
ด้วยครองสื่อพะนอ.................พณฯ ท่าน
อมพระพร่ำบ่นบ้า...................บอกข้าลงทุน ฯ
๏ ถึงจุนเจือเพื่อซื้อ...............สื่อมติ-
ชนอย่าแย้งเพลาวิ-...............พากย์ร้อง-
เรียนไปใช่คือนิ-...................เคราะห์เหนี่ยว-
รั้งหยุดแทรกซื้อซ้อง.............แซ่ไซร้ไร้ผล ๚ะ
๑๖ กันยายน ๒๕๔๘
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
2386
