18 มิถุนายน 2550 13:21 น.
ว่าที่กวี
ขอให้ฉันยังรักเธอได้ไหม
แม้ว่าในใจเธอมีใครคนใหม่คนนั้น
ขอเพียงแค่...ให้ฉันคิดถึงเธอบ้างในบางวัน
สัญญา...ว่าจะไม่รบกวนกันจนเกินไป
ก็คนมันยังรักยังห่วง
ในยามที่มีเขาเดินควงเธอมีความสุขดีไหม
มีบ้างหรือเปล่า...ที่เขาทำเธอไม่สบายใจ
หากมีเรื่องราวอะไรบอกฉันได้...จะรีบไปในทันที
ขอใหฉันยังรักเธอได้ไหม
แม้ปัจจุบันเธออยู่ไกลจากฉันคนนี้
แต่ความห่วงใยยังคงส่งให้เหมือนที่เคยมี
ทั้ง-ทั้งที่ใจรู้ดี...ว่าคงไม่ได้อะไรกลับมา
15 มิถุนายน 2550 01:07 น.
ว่าที่กวี
เธอกับฉัน...ที่เคยเป็นเรา
ความหมายของวันเก่า-เก่าหายไปไหน
ตั้งแต่วันที่เธอมีอีกคน...
...เข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างใจ
เรื่องราวมากมายระหว่างเราก็จบลง
ค่าของความรักที่เธอทำหล่นหาย
จะเก็บกลับคืนมาได้อย่างไร...
...เมื่อมันแหลกเป็นผง
"เหนื่อยใจเหลือเกินกับเรื่องราวที่มี"...
... บอกตามตรง
ให้ฝืนทนต่อไปก็คงจะป่วยการ
ขอให้มันจบลงตั้งแต่นาทีนี้
หมดสิ้นกันเสียที...กับความรักความสงสาร
เมื่อเธอมีคนใหม่...
...จะเก็บฉันไว้ทำไมให้มันทรมาณ
หัวใจคงแหลกลาญ...หากทนอยู่แบบนี้ต่อไป
เธอกับฉัน...ที่เคยเป็นเรา
เมื่อถึงวันที่ความรักในครั้งเก่าต้องหล่นหาย
ทุกอย่างจบลงหมดสิ้น...ไม่เหลือแม้เยื่อใย
แค่บอกลาแล้วจากไป...
...กับใครคนใหม่ที่เธอต้องการ
14 มิถุนายน 2550 11:03 น.
ว่าที่กวี
วันใดเธอเหงาให้กลับมา
วันใดอ่อนล้ามาหาฉันได้ไหม
จะขอเป็นคนคอยดูแลและรักษาใจ
หายดีเมื่อไหร่...จะจากไปก็ไม่ว่ากัน
พื้นที่ตรงนี้มีไว้เพื่อเธอ
ยังเหมือนเดิมเสมอ...นั่นคือหัวใจฉัน
คงไม่ถามว่าเจ็บมาจากไหน...
...แต่จะรีบรักษาให้ในเร็วพลัน
แม้รู้ว่าต้องไปจากกัน...ในวันที่เธอหายดี
วันใดเธอต้องเจ็บเพราะเขา
ขอให้กลับมาที่เก่า...มาหาฉันคนนี้
ซบลงบนไหล่ฉันก็ได้...
...หากน้ำตามันจะไหล...ฉันยินดี
จะเจ็บช้ำมาอีกสักกี่ทีฉันก็ยังพร้อมจะดูแล
12 มิถุนายน 2550 12:32 น.
ว่าที่กวี
ราตรีที่เงียบงัน
ยังคงมีความฝันที่อบอุ่น
ยามเช้าตื่นขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มรับอรุณ
เพราะฝันอันอ่อนหวานยังคงกรุ่นอยู่ในใจ
แต่โลกของความเป็นจริง
ฉันต้องต่อสู้กับบางสิ่งที่โหดร้าย
แล้วฝันที่อ่อนหวาน...ก็มีอันต้องหายไป
ฉันต้องก้าวข้ามเวลาแห่งความยากลำบากใจ...
...เพียงลำพัง
ราตรีที่เงียบงัน
ใจของฉันยังคงคิดถึงความหลัง
คิดถึงบทเพลงเก่า-เก่าที่เราเคยร่วมฟัง
คิดถึงเมื่อครั้งที่เธอกับฉัน...ยังเป็นเรา
11 มิถุนายน 2550 14:07 น.
ว่าที่กวี
ในยามที่เธอเหงา...ฉันจะเข้าไปอยู่ใกล้-ใกล้
แล้วบอกเธอว่าไม่เป็นไร...ยังมีฉันอยู่ตรงนี้
จะช่วยแบ่งเบาเรื่องเศร้าต่าง-ต่างที่เธอมี
พักผ่อนใจซะเถอะนะคนดี...ฉันคนนี้จะคอยดูแล
ร้องไห้ซะให้พอ...ถ้าเธออยากทำ
แล้วส่งใจดวงช้ำ-ช้ำ...มาให้ฉันรักษารอยแผล
จะไปสนทำไมกับคนที่บอกว่ารัก...
...แต่ไม่มาคอยเทคแคร์
หากเปรียบแล้วมันก็แค่...ลมปากของคนเห็นแก่ตัว
ปล่อยวาง...แล้วทำใจให้สบายนะคนดี
เรื่องราวต่าง-ต่างเหล่านี้...อย่าเก็บมาคิดให้ปวดหัว
อย่าปล่อยให้คนไร้ค่ามาทำชีวิตของเธอหมองมัว
ที่สำคัญไม่ต้องกลัวว่าเธอจะไม่เหลือใคร
อย่าลืมว่าเธอยังมีฉันคนนี้
ที่พร้อมและยินดี...รับฟังปัญหาต่าง-ต่างของเธอได้
อย่างน้อย-น้อย...ก็พอทำให้เธอได้เบาใจ
และพร้อมจะเป็นกำลังใจ...
...ให้ก้าวใหม่ด้วยใจที่สดใสของเธอเอง
หน้าส่วนตัว
1296
