6 สิงหาคม 2550 06:53 น.
ศรรกรา
***นับตั้งแต่ เจ้าอยู่ ในกายแม่
ก็เริ่มห่วง แทบแย่ แม่ทูนหัว
ของเปรี้ยวหวาน ก็พลัน ระวังตัว
ด้วยเพราะกลัว เจ้าตัวน้อย จะเป็นไร
อันของชอบ ของกิน เคยชินปาก
ต้องยุ่งยาก ลำบาก คัดสรรให้
สิ่งใดดี ที่ไม่ชอบ ต้องฝืนใจ
เพื่อลูกน้อย เติบใหญ่ ในกายา
แม้จะกิน ยังมิวาย จะสำรอก
อาเจียนออก เพราะแพ้ท้อง นะลูกจ๋า
จะลุกนั่ง ต้องระวัง พลั้งกายา
เพื่อแก้วตา ของแม่ มิใช่ใคร
เฝ้าถนอม ตั้งแต่เป็น เลือดก้อนน้อย
จนค่อยค่อย เติบโต ร่างกายใหญ่
เพียรวอนครบ สามสิบสอง ก็พอใจ
จะหญิงชาย ก็ได้ ไม่นำพา
ครบเก้าเดือน เจ็บเตือน เหมือนกายแตก
ร่างกายแยก เจ็บยิ่ง เสียจริงหนา
เมื่อเจ้าคลอด รอดกาย จากมารดา
ไอ้ที่เจ็บ สุดอุรา ก็หายไป
ไม่นึกถึง ตัวเอง นึกแต่ลูก
ด้วยดวงจิต พันผูก กว่าสิ่งไหน
เลือดในอก ทุกหยด ของร่างกาย
นั้นคือสาย ใยที่แม่ ให้ดื่มกิน
เมื่อเจ้าหัด คลานเดิน จนเริ่มก้าว
ด้วยรักเจ้า ยิ่งกว่า ไข่ในหิน
เพียงแค่เจ้า ก้าวล้ม กระทบดิน
งานทั้งสิ้น แม่ทิ้งพลัน ปลอบขวัญตา
ยามเมื่อใด เจ้าล้มป่วย ด้วยฤทธิ์ไข้
แม่ก็คือ หมอใหญ่ คอยรักษา
ป้อนข้าวน้ำ ป้อนนม และป้อนยา
คอยดูแล ยิ่งกว่า แพทย์ชั้นดี
สิ่งใดเล่า ที่เจ้า นั้นอยากได้
แม่ยินดี ที่จะให้ ไม่หน่ายหนี
หากกำลัง ของแม่ นั้นพอมี
จะโน่นนี่ อะไร ไม่นำพา
เมื่อถึงวัย ใกล้เกณฑ์ เรียนหนังสือ
แม่นั้นหรือ คือผู้ให้ การศึกษา
โรงเรียนไหน ใครว่าดี แม่นำพา
ยังอุตส่าห์ กู้เขา ให้เจ้าเรียน
หากเมื่อลูก ทำอะไร กระทบจิต
ที่ว่าผิด ถูกโทษทัณฑ์ ถึงขั้นเฆี่ยน
ลูกเจ็บหนัก แม่ยิ่งเจ็บ แทบอาเจียน
เหมือนมีดเจียน กรีดย้ำ ซ้ำร่างกาย
หากลูกทำ อะไร ให้ชื่นจิต
แม้เพียงนิด ก็ยิ้มร่า หน้าสดใส
ขอลูกนั้น เป็นคนดี ที่จิตใจ
จะดีด้อย น้อยเพียงใด แม่ชื่นชม
นี่เป็นเพียง เสี้ยวหนึ่ง ถึงคุณแม่
ลูกแน่วแน่ เชิดชูไว้ ใจนอบโน้ม
แม้บรรยาย เป็นอักษร กลอนเชยชม
ก็เหมาะสม คำว่าแม่ แน่แก่ใจ
ถึงวันนี้ จะเป็น วันของแม่
ที่แน่แท้ ก็ไม่ต่าง จากวันไหน
เพราะว่าแม่ ก็คือแม่ อยู่เรื่อยไป
ไม่มีใคร อาจจะเปรียบ เทียบมารดา
ดอกมะลิ ที่ถือ ในมืออยู่
ไม่เลิศหรู สักเท่าใด นะแม่จ๋า
แต่ที่ให้ ก็คือใจ น้อมบูชา
พร้อมเอ่ยว่า หนูรักแม่ แค่นั้นเอย
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯) 
2 สิงหาคม 2550 01:18 น.
ศรรกรา
@@@คืนนี้พี่ขอโสดแบบสนิท
ขอแนบชิดเนื้อนวลชวนหลงใหล
เพียงสัมผัสอิงแอบแนบอุ่นไอ
พี่พูดไปมิได้หมายว่าจะลวง
ใจของพี่มีรักแท้แค่มาฝาก
มีไม่มากแต่อยากให้ไม่คิดหวง
รักมากยิ่งกว่าหญิงใดในทั้งปวง
แม่พุ่มพวงจงเชื่อพี่นี้ผู้เดียว
อยากจะรับน้องขวัญตามาเป็นคู่
จู้ฮุกกรูชู้ชื่นในคืนเสียว
อย่าปล่อยพี่เหว่ว้าร้างคนเดียว
จะแห้งเหี่ยวเปลี่ยวเหงาเข้าสักวัน
มัวคุยสาวคราวรุ่นหมกหมุ่นนัก
ลืมเมียรักนั่งหน้างอรอไปนั่น
เมียจับได้แก้ตัวสารพัน
มือไม้สั่นเข่าทรุดแน่ไอ้แก่เอย
กลอนบทนี้มีสามสาวช่วนกันแต่งค่ะ ดังรายนามต่อไปนี้ ครูพี่พิม คุณหญิงรพี และศรรกราค่ะ
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯) 
1 สิงหาคม 2550 15:23 น.
ศรรกรา
****ทำไงดี ไม่มี เลขแทงหวย
ได้เลขสวย รวยแน่ แม่เจ้าเหวย
หากงวดนี้ มีถูก ลูกเสบย
จะถอยเบนซ์ มาเสียเลย ให้อาจารย์
ขอเลขงาม สามสี่ตัว พอช่วยได้
แค่พอใช้ ไว้กินนอน และผ่อนบ้าน
ลูกได้ดี ไม่มีลืม คุณอาจารย์
จะบันดาล ทุกอย่างท่าน นั้นอยากมี
เลขงวดก่อน บอกไป ลูกตีพลาด
งวดนี้ฉลาด อาจถูก ลูกใช้หนี้
กู้ยืมตังค์ หวังแทง เลขเด็ดดี
เหลือใช้หนี้ มีเหลือแทง งวดต่อไป
พอตกเย็น เป็นหน่าย ต้องส่ายหน้า
โถพับผ่า โดนอีกแล้ว แห้วเลยไหม
สำนักจารย์ พาลจะเอา ไปเผาไฟ
งวดต่อไป หากไม่ถูก ลูกเอาคืน
ป.ล. -ขอให้วันนี้รวยๆๆ เฮงๆๆๆ กันถ้วนหน้านะคะ....ใครโดนทานก็ถือว่าฟาดเคราะห์แล้วกัน ส่วนศรรกราเล่นไม่เป็น ขอยืนลุ้นห่าง ๆ นะเจ้าค่ะ หุหุ
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
คำเตือน หากท่านเปิดลำโพงไว้ กรุณาปิดลำโพงท่านโดยด่วน เพราะประสาทการรับฟังของท่านอาจเสียไป โดยทางเราจะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น หุหุ ****เราฝ่าฟัน กันนาน ผ่านมาเยอะ ต่างก็เจอะ ปัญหา มามากโข เพียงขัดใจ ไม่น่าเห็น เป็นเรื่องโต กลับโมโห ทำสบัด สลัดลา โปรดให้ตรอง ลองคิด สักนิดเถิด อย่าคอเชิด เมินชัง ดั่งเหม็นหน้า สิ่งที่เรา ต่อสู้ อยู่เรื่อยมา เธอตัดฉัน เพียงคำลา แค่ห้าคำ เพียงแค่คำ โปรดอย่ามา เห็นหน้าอีก ให้ฉันปลีก หลีกเธอไกล ใช่น่าขำ โปรดฉุกคิด สิ่งดีดี ที่น่าจำ อย่าใจดำ ทำพูดไล่ ให้ช้ำตรม กลับคำเสีย ตอนนี้ ก่อนที่สาย คำว่าร้าย ให้คิดว่า เป็นยาขม อย่าเอาเหตุ เล็กน้อย พลอยระทม เพียงแค่ลม ปากเป่า เราเลิกรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
หน้าส่วนตัว
1399
