24 พฤษภาคม 2549 15:04 น.
สลักเสลา
ฉันเดินเล่นในความมืดจนยืดเยื้อ
ใช้เวลาเหลือเฟือเพื่อคิดถึง
ยืนสัมผัสรายรอบครอบคำนึง
ค่อยค่อยดึงดิ่งลงมั่นคงนัก
ฉันใช้ความมืดมิดพิชิตฝัน
ปิดตะวันลงกลอนค้อนสลัก
แล้วโบยบินขึ้นฟ้าตามหารัก
เพียงสบพักตร์แวบแรกเข้าแทรกใจ
ฉันเพลินอยู่ในความมืดที่ยืดยาว
น้ำค้างหนาวแดดร้อนมิคลอนไหว
ฉันซึมซับความอบอุ่นละมุนละไม
พร้อมกับใครหนึ่งคนบนดวงตา
แต่ฉันกลับเดินหลงทางกลางตะวัน
กลัว/หวาดหวั่น/งันงก/ตกประหม่า
ไม่อาจเดินโดดเดี่ยววานเหลียวมา
เถอะ!..ช่วยพาดวงใจไปด้วยนะ...
29 เมษายน 2549 13:30 น.
สลักเสลา
ดาวกะพริบระยับกระจ่างโพยม
หทัยก็หมายจะจดจำโสม
ประโลมเคียง
ขับผกายก็คล้ายจะสื่อสำเนียง
ผิแม้นประหนึ่งจะไร้ละเสียง
ก็เพียงพอ
เนตรสะท้อนสกาวและพราวลออ
รุจี ณ ห้วงฤทัยก็ทอ
พะนอสรวง
ภาพเสมอเสมือนมิเลือนและลวง
ระหว่างจะเผยจะพ้นก็หวง
นะดวงใจ
ตรึงสลักตระการพิสุทธิ์อำไพ
สวรรค์ลิขิตนิมิตไฉน
มิไขทาง
17 มีนาคม 2549 11:41 น.
สลักเสลา
หยาดพิรุณพร่างฟ้า......................กำจาย
ดั่งม่านเพชรพรรณราย................เกลื่อนแพร้ว
แสงโลมเรื่อต้องผกาย..................สาดส่อง
เอิบอุ่นอาบดวงแก้ว.....................ผ่านห้วงหฤทัย
5 มกราคม 2549 16:46 น.
สลักเสลา
เก็บเรียงร้อยลำนำความคิดถึง
ถักทอตรึงสายใยส่งไปหา
ให้ผูกพันแน่นเหนียวเกี่ยวเวลา
สานคุณค่าแห่งรักสลักใจ
ทีละเล็กทีละน้อยค่อยต่อเติม
วันเดือนเพิ่มก่อรังดั่งเส้นไหม
เจิดจรัสแพรวพราวยืดยาวไกล
ถนอมไว้สวยงามยามพิศชม
ความอบอุ่นหมุนวนบนแววตา
นุ่มนวลกว่าปุยเมฆเสกผสม
ยากปล่อยผ่านลอยไปในสายลม
ช่วยมาพรมห่มฝันวันเดียวดาย
สะดุดรักที่พักใจใสสะอาด
บรรจงวาดแต่งแต้มแซมความหมาย
หวานละมุนอุ่นนักยามทักทาย
ขอพิงกายพักใจให้นาน...นาน
22 พฤศจิกายน 2548 16:31 น.
สลักเสลา
ความศรัทธาทั่วหล้าใช่หาง่าย
มีมากมายล้วนติดคิดพลั้งเผลอ
หลายคนบอกเปิดไว้ให้พบเจอ
นำเสนอชี้หนทาง...ดูลางเลือน
เกิดม่านหมอกครอบคลุมคอยรุมเร้า
ติดตามเงาที่เห็นเป็นเสมือน
มิตรสนิทเชื่อใจไม่แชเชือน
สิ่งย้ำเตือน...คือความดีที่มีมา
เดินตามไปด้วยหวังทางสว่าง
แต่อัปปางล้มลงอยู่ตรงหน้า
เอื้อมไม่ถึงสิ่งหมายสุดปลายตา
ยิ่งไขว่คว้า...กลับห่างไกลไปทุกที
"รู้สึกท้อเหลือทนบนหนทาง...มิอาจวางใจไว้กับใครได้
อยากหลบหนีให้พ้นทุกคนไป...เพียงแต่ใจไม่พร้อมยินยอมตาม"
หน้าส่วนตัว
6339
