28 กรกฎาคม 2548 16:11 น.
สลักเสลา
ทุกวันคืนหลับตื่นสะอื้นครวญ
แหวกว่ายทวนทุกข์ทนจนสุดฝืน
รำพันหาฝันหวานผ่านวันคืน
กลับมายืนเคียงข้างบ้างฝันดี
มาหยิบยื่นความหวังฝังความเศร้า
เก็บซ่อนเงาฝันร้ายให้คลายหนี
ทิ้งรอยร้าวในทรวงดวงฤดี
ให้หลีกลี้ลาไกลในทุกวัน
เห็นรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ใฝ่หา
สบดวงตาสดใสในความฝัน
ได้ยินเสียงเรียงร้อยถ้อยรำพัน
แสนสุขสันต์เบิกบานสำราญใจ
ลมหายใจเข้าออกบอกว่ารัก
ยังแน่นหนักมั่นคงอย่าสงสัย
แม้นยามหลับยามตื่นอยู่หมื่นไมล์
ติดตามไปทุกที่...ที่มีเธอ
19 กรกฎาคม 2548 13:46 น.
สลักเสลา
ยามค่ำคืนเปล่าเปลี่ยวเหลียวมองหา
มีเพื่อนยาร่วมเคียงฟังเสียงหวาน
อย่าเก็บความทุกข์ตรมบ่มเนิ่นนาน
มาสำราญรื่นรมย์ชมราตรี
ได้ยินเสียงดนตรีลีลาแผ่ว
กังวาลแว่วเพราะพริ้งเสียจริงนี่
มีสายลมพรหมพลิ้วริ้วนที
สายวารีสะท้านเกิดม่านเงา
เขาบรรเลงเพลงนี้เพื่อชีวิต
เราก็คิดตามไปหัวใจเหงา
หรือชีวิตยามเยือนเหมือนกับเรา
มีความเศร้าผูกพันฉันและเธอ
16 กรกฎาคม 2548 11:55 น.
สลักเสลา
ยามอ่อนล้าสิ้นแสงแห่งตะวัน
ยังมีจันทร์คืนรอยไว้คอยหา
ได้หลับฝันเคียงคู่สู่นิทรา
พาติดตาซาบซึ้งถึงทรวงใน
ล่องลอยตามความฝันวิมานแก้ว
ช่างเพริศแพร้วนำพาฟ้าสดใส
เส้นสายรุ้งพาดผ่านเปิดม่านใจ
หลงอยู่ในห้วงภวังค์ดังต้องมนต์
แสงสีทองทาทาบอาบทั่วฟ้า
ท้องนภาสว่างไสวไร้เมฆฝน
สุดขอบฟ้าแม้ไกลยังได้ยล
แสนสุขล้นหทัยปานใดเทียม
ขอติดตามหาฝันทุกวันคืน
เก็บรักชื่นล้นใจไว้เต็มเปี่ยม
เป็นความหวังก้าวไกลหัวใจเจียม
แม้ต้องเตรียมพลาดพลั้งไม่รั้งรอ
หน้าส่วนตัว
1182
