23 ธันวาคม 2547 16:17 น.
หนอนสายตายาว
ทำอย่างไรใจเอ๋ยเลยคืนค่ำ
หญ้าก็ฉ่ำน้ำค้างอ้างว้างเหลือ
ป่านนี้เธออยู่ไกล...ใครจุนเจือ
หรือเอื้อเฟื้อ...คนอื่นขมขื่นทรวง
รักของเราเคยสาบาน...มานานนัก
อกเราหักหรือนี่..ที่เคยห่วง
จากไปนานป่านนั้น...สัมพันธ์ลวง
เธอเก็บดวงใจฉัน....บั่นอาวรณ์
สัญญาที่เขียนให้ด้วยใจซื่อ
ใจที่ถือรักมั่นมันถ่ายถอน
น้ำตาฉันน้ำคำเธอ...เผลอแคลนคลอน
อกสะท้อนถอนสะอื้นผืนใจตรม
แสนเสียดายคนรักหักอกฉัน
ลืมคำมั่นสัญญาพาขื่นขม
ลืมทรวงที่เคยรักมักชื่นชม
จูบฝากลม...ลูบไล้...ที่ใจเธอ
22 ธันวาคม 2547 13:20 น.
หนอนสายตายาว
อยากถอดใจวางไว้บนใบหญ้า
บอกฟ้าว่า ฉันเหนื่อย และเมื่อยจิต
ทุกสิ่งที่ถาโถมโหมชีวิต
แทบจะปลิดชีพวายตายจากไป
ทุกเรื่องราวคราวทุกข์ปลุกทุกถ้อย
ตาละห้อยหันหน้าสู่ทางไหน
ทั้งงานบ้านงานประจำสุดช้ำใจ
ไม่มีใครให้เมตตา...ปรึกษากัน
มีดวงใจดวงแรกเหมือนแตกยับ
ไปพร้อมกับความเฉยไม่เคยหรรษ์
กับดวงใจที่สองครองสัมพันธ์
ไม่มีวันจะสมหวังดั่งใจจินต์
พอลืมตามามองต้องครองหม่น
เริ่มต้นบ่นคนรับใช้ให้แดดิ้น
สั่งงานไปไม่เคยได้...อย่างใจยิน
น้ำตารินสิ้นทางคง...ลงมือเอง
สร้างบ้านใหม่ให้อยู่....ทุกผู้สุข
อยู่กับทุกข์ขื่นขมรุมข่มเหง
บ่นคนงาน....ทุกเช้าค่ำ ไม่ยำเกรง
ใจเส็งเคร็งใกล้หยุดเต้น...เย็นในทรวง
ต้องมีสักวัน....
จะไม่หันกลับสู่บ้านที่เคยหวง
ไปยังที่ที่รักล้อม...พร้อมทั้งปวง
ใจหนึ่งดวงรวมกาย...หมายสู่...ธรรม
22 ธันวาคม 2547 11:52 น.
หนอนสายตายาว
ฉันจะเป็น...ของเธอ....เสมอขวัญ
จวบจนวันสุดท้าย....ต้องตายจาก
ฉันคงเป็น...ของเธอแน่....แม้ทุกข์มาก
สิ่งใดใดไม่อาจพราก.....เราจากกัน
ฉันจะเป็นของเธอ.....ละเมอหา
ขอเพียงว่าสัญญา.....จะคงมั่น
ไร้อดีตกรีดใจ.....ใฝ่รำพัน
ปัจจุบันตั้งไว้.....ในใจเรา
อนาคตกำหนดถือ.....ด้วยมือสอง
แล้วเราต้องฝ่าฝันไป....ไร้ความเหงา
เธอมีฉันอยู่เคียง....เพียงเป็นเงา
ดีหรือเปล่า...เรามีเรา..เท่านั้นพอ
ถึงรักนี้มิใช่.....รักครั้งแรก
ก็ไม่แปลกเมื่อใจ.....ต่างร้องขอ
หัวใจเคยไร้คนเคล้า.....เฝ้าพะนอ
เมื่อรักก่อ...เกิดนั้น...ฉันรักเธอ
20 ธันวาคม 2547 15:59 น.
หนอนสายตายาว
พี่บอกน้องครองอยู่ในดวงใจพี่
เป็นคนดีศรีศักดิ์รักหนักหนา
เป็นสุดยอดดวงใจในชีวา
ไม่รักใครเกินกว่านี้..พี่รำพัน
พี่ปักใจใฝ่น้องไม่มองไหน
ปล่อยหัวใจละเมอเพ้อใฝ่ฝัน
พี่บอกเราจะซึ้งจนถึงวัน
ความตายพรากจากกัน...นั่นแหละกลาย
น้องก็รักปักใจหลงไหลพี่
ใจดวงนี้มีสัมพันธ์และมั่นหมาย
รักดูดดื่มปลื้มพี่ไม่มีคลาย
จวบวันตายก็ไม่หายคลายรักลง
ต่อให้ต้องทนยากลำบากเหลือ
กัดก้อนเกลือก็ทนได้เพราะไหลหลง
เราจะรักภักดีไป...ไม่พะวง
รักเราคงยงยืนมั่น...จนวันตาย
20 ธันวาคม 2547 13:24 น.
หนอนสายตายาว
หอมรวยรินกลิ่นแก้วแผ่วระรื่น
คิดถึงคืนเราสองครองสุขสันต์
ลมรินล้อ...ช่อแก้วกรุ่นอุ่นทรวงพลัน
กลางแสงจันทร์สวรรค์ตรึง...ซึ้งอุรา
พี่บอกหอมใดเล่าเท่าหอมแก้ม
ที่น้องแถมให้ชมพรมเสน่หา
หอมกลิ่นแก้วหอมใดเล่า...เท่าชีวา
แก้วเทียบค่า...มณีที่..มีจากดิน
พี่จากไปไกลถิ่นทิ้งกลิ่นแก้ว
วันนี้แล้วพี่คงหวนครวญถวิล
ไม่ลืมแก้ว...ให้น้ำตา...แก้วไหลริน
แก้วคง...สิ้นใจตาม...ความระทม
หอมรวยรินกลิ่นแก้วอีกแล้วพี่
แก้วกลิ่นนี้ที่เราสองครองสุขสม
ลมรินล้อ..ช่อแก้ว...แผ่วพร่างพรม
น้องยังบ่มกลิ่นแก้วนี้..รอพี่คืน
หน้าส่วนตัว
809
