17 ตุลาคม 2551 00:18 น.
หนูสน
ไทยรบไทย ได้อะไร ใคร่อยากรู้
บรรพชน กอบกู้ แผ่นดินให้
เอกราช โลหิตหยาด เป็นชาติไทย
ดำรงไว้ คงมั่น ครั้งวันวาน
สามัคคี อยู่ที่ไหน ใคร่อยากทราบ
วีรชนไทย ปรามปราบ อย่างห้าวหาญ
เพื่อคุ้มเหย้า จากศัตรู ดูตำนาน
พงศาวดาร จารึก บันทึกมา
ไทยรบไทย มิมีได้ ใคร่ให้รู้
วิญญาณปู่ ทวดร่ำไห้ ลูกหลานหนา...
ไทยไร้รัก สามัคคี มินำพา
เลือดไทยหลั่ง โทรมกายา ทาแผ่นดิน
สามัคคี นำธรรม คำพ่อสอน
แตกต่างสี อาภรณ์ แบ่งแยกถิ่น
สะท้านอก องค์ราชา น้ำตาริน
ฤ ยอมสิ้น เสียกรุงซ้ำ ย้ำเตือน ไทย
20 กุมภาพันธ์ 2551 17:05 น.
หนูสน
อาลัยรัก โอ้จอมแก้ว
เสด็จแล้ว สู่สวรรคาลัย
รำลึก น้ำพระทัย
ที่รินไหล ทั่วธานี
กรมหลวง นราธิวาส
ราชนครินทร์ สถิตที่
พระโสทร เชษฐภคินี
ขัตติยนารี ศรีนครา
ตามรอยแม่ ที่เกิดก่อ
พอ.สว. ช่วยประชา
มูลนิธิ อีกนานา
กัลยาณิวัฒนา ศรีชาติไทย
แสงหนึ่งส่อง ทั่วท้องที่
คือความดี ประจักษ์ได้
รุ้งสวยต้อง ละอองไอ
งาม เฉดสีใส สารพัน
นิราศแล้ว สู่แดนสรวง
ชนทั้งปวง ล้วนโศกศัลย์
ดั่งรุ้งงาม ดับลับพลัน
ขอพระเกษมสันต์ สถิตทิพย์พิมาน เทอญ
23 กรกฎาคม 2550 12:05 น.
หนูสน
เม็ดเหงื่อ หยาดหยด ลงบนพื้น
แม่สะอื้น ฝืนแรง ทุกแห่งหน
สุดแรงแม่ เบ่งลูกคลอด เป็นตัวตน
มิเคยบ่น เก้าเดือนต้อง อุ้มท้องมา
เลือดในอก กลั่นน้ำนม มาเลี้ยงเจ้า
ดูแลเช้า ถนอมเย็น มิห่างหา
แม่คอยรอ ดูวัน ลูกลืมตา
ลูกสัญญา กตัญญุตา ตอบแทนคุณ
18 ก.ค. 50 21.15
คุณน้ำนม ของแม่ แต่ละหยด
รวมทั้งหมด มากกว่า หาใดเท่า
หล่อเลี้ยงกาย เติบโต เป็นตัวเรา
รักแม่เล่า หาใดเปรียบ เทียบเทียมทาน
ร้อยมะลิ วันทา บูชาแม่
กราบรักแท้ บูชา จิตไพศาล
รักแม่เลิศ ล้นฟ้า สุธาธาร
ขอกราบกราน พระคุณแม่ ที่แท้จริง
19 ก.ค. 50 13.45
เธอเป็นหนึ่ง ในผู้ให้ ด้วยใจรัก
ยิ่งประจักษ์ ความดี ที่รักษา
เลี้ยงดูด้วย ความรัก และเมตตา
จะกตัญ- ญุตา กตเวที
จากเด็กน้อย แสนซน จนเติบใหญ่
มีเพียงเธอ เคียงใกล้ ให้วิถี
ผ่านหลายหนาว ร้อนฝน จนสิบปี
เธอคนนั้น คือแม่นี้ ที่รักเอย
19 ก.ค. 50 14.10
กาลเวลา ผ่านพ้นกว่า ครึ่งศตวรรษ
ค่บารมี องค์กษัตริย์ ปกเกศี
สิริกิตติ์ สมเด็จ พระราชินี
งามสง่า คู่ภูมี ศรีชาติไทย
ต่างพระเนตร พระกรรณ ยอดขวัญเกล้า
แม่หลวงของ แผ่นดินเรา ที่ยิ่งใหญ่
คู่ขวัญจอม ราชัน อันเกรียงไกร
มะลิไหว้ เทิดทูนไท้ ทรงพระเจริญ
19 ก.ค. 50 14.25
คราลูกเจ็บ แม่เจ็บ กว่าหลายเท่า
คราลูกเหงา แม่คอย อยู่เคียงใกล้
คราลูกกลัว แม่ปลอบโยน อย่างห่วงใย
คราลูกล้า แม่ให้ เสริมพลัง
ยามป่วยไข้ จะคอยเฝ้า รักษาแม่
ยามชรา จะดูแล สุขสมหวัง
กตัญญุตา คุณมารดา ให้สมดัง
ส่งลูกน้อย ถึงฝันฝั่ง ก่อนสั่งลา...
19 ก.ค. 50 20.20
วันที่แม่ เจ็บปวด และรวดร้าว
มิโน้มน้าว จิตใจ ให้ไหวหวั่น
เสียงลูกน้อย ร้องแรกคลอด เปลี่ยนแปรพลัน
กลายเป็นความ สุขสันต์ อิ่มเอมใจ
น้ำนมหล่อ เลี้ยงลูก จากอกแม่
อบอุ่นแท้ หาใดเปรียบ เทียบเทียมได้
วันเกิดลูก วันเจ็บแม่ แทบขาดใจ
ระลึกได้ กราบเท้าแม่ เฝ้าแทนคุณ
19 ก.ค. 50 20.45
มือนิ่มนิ่ม มือนี้ ที่ไกวกล่อม
ห่วงถนอม ออมรัก ด้วยมือแม่
ลูกเติบโต ได้ดี มิเชือนแช
มาดูแล แม่รัก สมัครใจ
ดังแม่เลี้ยง ลูกเฝ้า ครั้งเก่าก่อน
จะหลับนอน ห่มผ้า พัดวีให้
มาวันนี้ ทำเพื่อแม่ สุขกายใจ
นอนเถิดแม่ ลูกนั้นไซร้ จะกล่อมนอน
19 ก.ค. 50 20.50
เมื่อไหร่จะ โตเสียที เหนื่อยหัวใจ
เสียงพร่ำบ่น ทำไม เป็นเช่นนี้
เป็นเด็กดื้อ เด็กรั้น บ่นน่าตี
เด็กวุ่นวาย เช่นนี้ ที่ระอา
อยากบอกว่า ไม่เกเร หรอกนะแม่
ด้วยรักแท้ แน่จริง ยิ่งกว่าฟ้า
อยากเป็นเด็ก เคียงข้าง แม่ทุกเวลา
ร้อยมะลิ ขอขมา แทบเท้าเอย
19 ก.ค. 50 21.23
มิใช่เพียง วันเดียว ที่รำลึก
ความรู้สึก กตัญญ ที่มีให้
สามร้อยหก สิบห้าวัน แปรผันไป
รักแม่สุด ดวงใจ ไม่เปลี่ยนแปร
มะลิขาว บริสุทธิ์ ดุจใยแก้ว
สายใยรัก ถักทอแล้ว กราบเท้าแม่
อนุสรณ์ คุณความดี ที่จริงแท้
จะดูแล คู่อยู่ ทุกวันคืน
19 ก.ค. 50 21.4
28 มิถุนายน 2550 13:17 น.
หนูสน
สุขสันต์ 365 วัน
Happy Every Day
ขอพรพระรัตนตรัยบันดาลผล
สิ่งศักดิ์สิทธิ์บันดาลดลสรรสร้างให้
มีความสุขสมความหวังความตั้งใจ
สมประสงค์สรรพสิ่งได้ด้วยความดี
***Happy Birthday Everybody***
28 มิถุนายน 2550 09:09 น.
หนูสน
เป็นแค่ความทรงจำย้ำเตือนนัก
อ้อมกอดอุ่นอบอวลรักสมัครสมาน
เสียงเจื้อยแจ้วจะจ๋าผาสุกสราญ
ยิ้มชื่นบานรื่นฤทัยในวัยเยาว์
เป็นเพียงเธอเด็กหญิงตัวน้อยน้อย
ที่รอคอยใครสักคนมาคอยเฝ้า
ความห่วงหาอาทรระหว่างเรา
มีแต่เพียงความเหงาเคล้าเคียงกาย
เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ฝังจิต
ที่ใกล้ชิดกว่าญาติมิตรสหาย
อนุสรณ์อยู่คู่ชีวาวาย
เพื่อให้ใครสักคนหันสนใจ
ขณะใจใคร่ครวญล้วนตามติด
เกิดคำถามความคิดอันหลากหลาย
อยากจะถามใครคนนั้นพลันมากมาย
ว่าทำไมจากไกลไม่อาดูร
ทุกข์ร้อนดังสุริยันกลบจันทร์ฉาย
หนาวเหน็บกายแลใจให้เสียสูญ
ไร้เงาเจ้าของชีวิตลิขิตเพิ่มพูน
ขอไออุ่นพึ่งพิงอิงกายา
มองดูดาวพร่างพราวนภาผ่อง
ตามครรลองแลมองจันทร์เจ้าขา
มิได้ขอข้าวแกงแหวนเงินตรา
หรือช้างม้าเตียงตั่งดั่งชิดชม
หากขอจันทร์เอ๋ยจันทร์ช่วยสักนิด
กระแสจิตหนุนนำคำสุขสม
ใครมีสุขทุกข์ใดให้ตรอมตรม
ตามสายลมพัดเป่าให้เบาใจ
ปรารถนาดั่งใจสมประสงค์
วอนช่วยส่งทุกข์นั้นพลันเลือนหาย
ต้นกำเนิดเกิดมาแห่งเรือนกาย
โลกกล่าวนามพ่อยิ่งใหญ่ในชีวี
จากเด็กน้อยแสนซนจนเติบใหญ่
มีเพียงแม่เคียงใกล้ให้วิถี
ผ่านหลายหนาวร้อนฝนจนสิบแปดปี
เธอคนนั้นคือฉันนี้ที่รอคอย
หน้าส่วนตัว
5459
