14 สิงหาคม 2550 14:49 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ยามหลับตา นิทรา ในคืนหนึ่ง
ช่างแสนซึ้ง ฝันถึงคน ที่อยากฝัน
ฝันว่าเธอ มาปลูกรัก ถักสัมพันธ์
นั่งเคียงกัน สัญญารัก ถักทอใจ
ฝันว่าเขา พาเที่ยว พาดูหนัง
แล้วไปนั่ง อยู่ใน สวนดอกไม้
เขาบอกรัก เราแสนสุข ยิ่งสิ่งใด
หาอะไร มาเทียบ ยากเปรียบปาน
ฝันว่าเขา กอดเรา ไว้แนบข้าง
ลมหายใจ บาง-บาง แสนอ่อนหวาน
เขาสัญญา จะไม่ทิ้ง ให้ทรมาณ
เขาสัญญา จะรักกัน ชั่วชีวา
ตื่นขึ้นจาก ความฝัน พลันสะดุ้ง
ใจหมายมุ่ง คิดถึงเขา เฝ้าฝันหา
คำรักนั้น ยังซ่านซึ้ง ปักตรึงตรา
รอเวลา เขาจะ มารับคืน
ฝันหลอกหลอน หรือไม่ ใครจะรู้
เขาอาจทิ้ง ให้รออยู่ เหงาสุดฝืน
คำรักนั้น อาจทิ้งไว้ ไม่เอาคืน
เขาอาจทิ้ง ให้ขมขื่น จนวันตาย
14 สิงหาคม 2550 14:31 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
สายลมเจ้า พัดพลิ้ว มาเฉื่อยฉิว
นำนำพา รักมา ด้วยใช่ไหม
พัดความรัก มาดลจิต มาดลใจ
ให้เราได้ เสน่ห์หา ถึงแต่เธอ
รักนี้จริง จากใจ ใช่ไหมนั่น
กลัวรักนั้น เป็นเพียง ความพลั้งเผลอ
ให้ตัวเรา เพ้อพร่ำ ถึงแต่เธอ
หรือแลตา ให้พร่ำเพ้อ อยู่เดียวดาย
ได้โปรดจง สงสาร ใจฉันบ้าง
วานเธออย่า สร้างรอยช้ำ ให้ใจหาย
รักแรกช้ำ น้ำตานอง หมองใจกาย
หากเป็นสอง น้องคง ขาดใจตาย
ได้แอบมอง แอบฝัน อยู่ตรงนี้
ชีวิตมี เธอนั้น เป็นความหมาย
ได้รักเธอ จะทุ่มเท ทั้งใจกาย
ไม่แหนงหน่าย ไม่หนีหาย ไปรักใคร
ใต้แสงดาว สกาวฟ้า นภาแจ่ม
คืนเดือนแรม นั่งฝัน คิดฝันใฝ่
ถามดาวน้อย ว่าเธอ อยู่ที่ใด
ฝากดาวน้อย ไปบอกเธอ ว่าฝันดี
ฝากไปถาม อีกฟากฟ้า จะเหงาไหม
ฝากดวงดาว บอกไป ในคืนนี้
ฝากสายลม โอบกอด เธอคนดี
ให้รู้ว่า คน-คนนี้ คิดถึงเธอ
10 สิงหาคม 2550 14:41 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
พระดำริพอเพียง
ให้หล่อเลี้ยงชีวาชน
ทำกินแต่พอตน
ไม่ยากจนเพราะพอเพียง
ขยันจะมีสุข
อบายมุขจงหลืกเลี่ยง
ชุมชนคนพอเพียง
อยู่ข้างเคียงสังคมไทย
8 สิงหาคม 2550 11:54 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
รามราตรี ฑิฆัมพร มืดสนิท
เธอนั้นคิด ถึงใคร ที่ไหนหนอ
ยังมีใคร คนหนึ่ง ที่เฝ้ารอ
เธอนั้นหนอ จะมา คิดถึงกัน
เธอนั่งมอง ดาวดวงไหน ในคืนนี้
เธอคนดี มีดวงไหน ให้แอบฝัน
หรือตัวเธอ กำลัง นั่งมองจันทร์
ส่วนตัวฉัน นั่งฝัน ถึงตัวเธอ
แสงจันทร์ ส่องสว่าง กลางคืนนั้น
ใจหนาวสั่น หวั่นไหว อยู่เสมอ
เธอรู้ไหม ในใจ มีเพียงเธอ
อยากเสนอ รักไป ด้วยใจจริง
ฟ้าเงียบเหงา ดาวเป็นเพื่อน เดือนส่องแสง
ใจอ่อนแรง ด้วยพิษรัก หนักใจยิ่ง
หลงรักเธอ มากมาย ด้วยใจจริง
ไม่เคยคิด ทอดทิ้ง ให้ระทม
เรไรร้อง ระงม ในความมืด
เธอคงไม่ ใจจืด ให้ขื่นขม
เธอคงไม่ ทิ้งใจ ให้ตรอมตรม
คงไม่ทำ ใจจม ทะเลรัก
โอ้ว่ารัก เรายัง ไม่เคยเห็น
ไม่เคยเป็น เพิ่งเห็น เพิ่งประจักษ์
เมื่อได้เห็น ได้พบ ประสบรัก
ใจสลัก คำรักไว้ ไม่มีลืม
7 สิงหาคม 2550 15:57 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ยืนเดียวดาย ในความเหงา แสนเศร้านัก
ใครจะรัก จะเห็น เช่นศักดิ์ศรี
ใครจะมอง จะเห็น เช่นความดี
ที่ตัวฉัน นี้เคย สร้างสรรค์มา
เคยช่วยงาน ทุกอย่าง ไม่ว่างเว้น
ใยเล่าเห็น เป็นดั่ง คนไร้ค่า
มีสิ่งใด ให้เขาหมด ไม่นำพา
อนิจจา มีแต่คน มองข้ามเรา
เขาไม่เคย มองเรา ว่ามีค่า
วาสนา เรามีน้อย ว่าโง่เขลา
ทุกวันนี้ ข้างกาย มีเพียงเงา
ใครไหนเล่า จะรู้ซึ้ง ถึงความดี
เขาใส่ร้าย ใด-ใด ไม่เคยเถียง
เขาขอช่วย งานไม่เกี่ยง ไม่หน่ายหนี
ยอมให้ด่า ยอมให้ว่า ให้ทุบตี
ไม่เคยมี ใครปราณี หรือเห็นใจ
เดินกลับบ้าน เสียงด่าว่า สนั่นหู
จะได้ดู มวยคู่เอก อีกใช่ไหม
ชกซ้ายขวา แม่ด่ามา พ่อต่อยไป
จนเลือดไหล อาบหน้า ไม่รู้พอ
เมื่อไรหนอ ชีวิต จะมีค่า
ให้คนเห็น มากกว่าหมา ข้างถนน
ใครกันหนอ จะมอง เห็นตัวตน
ให้ค่าล้น กว่าเปลือกนอก ที่ฉาบทา
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
725
