4 ธันวาคม 2551 15:15 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
สายลมโชยบุหงาพัดพากลิ่น
พาดวงจินต์ดวงน้อยล่องลอยฝัน
โหยหารักปักอุราแทบจาบัลย์
มองตาเธอผ่านแสงจันทร์หวั่นอุรา
หนาวน้ำค้างพราวพร่างช่างหนาวเหน็บ
แต่ไม่เจ็บเท่ารักที่หนาวกว่า
หนาวอะไรไม่เท่าหนาวอุรา
ถึงหนาวฟ้าหนาวลมพร่างพรมกาย
เห็นใผ่โอนพลิ้วพ้อล้อภูผา
หวั่นอุราระทมตรมใจหาย
ใผ่เจ้ารักภูผาตราบคราตาย
หรือเพียงหยอกให้หายใจเหงาตรม
สายลมพัดเกี่ยวก้มโลมรวงข้าว
เห็นดวงดาวหยอกจันทราน่าสุขสม
เหม่อมองเห็นยอดหญ้าน้ำตาพรม
คงจะขมขื่นใจรักเลือนลา
นั่งถอนใจถอนทอดกับยอดฝน
คิดถึงคนที่รักคอยห่วงหา
แม้วันนี้สองใจเราไกลตา
แต่เชื่อว่าสักวันเธอจะมาเคียง
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
1764
